De laatste sporen
 

De laatste sporen

Lange tijd had ze geen woorden
voor de wanhoop van gevoel
Ze zocht een reden om te leven
of tenminste nog een doel

'S Nachts liep ze door het duister
en zonder dat zij zelf begreep
Stond menig mens te kijken
naar de vreemde dingen die ze deed

Verdwaald in eigen hersenspinsels
verloren van een moeizaam leven
Heeft ze impulsief, maar toch bewust
zichzelf de afgrond in gedreven

En de bloemen, knuffels, kaarten
voor haar gelegt op Perron A
Laten op hun manier aan haar
de laaste sporen na...

:( Heel mooi...Kan me er goed in vinden..mooie rijm..ik wou zeggen dat de laatste twee strofes het mooist zijn, maar eigenlijk is dat niet waar, alles is mooi...

Ondanks het wat makkelijk gekozen metrum en rijmschema vind ik het een erg sterk gedicht, maar dat komt misschien wel juist door dat metrum/rijmschema; het maakt het gedicht erg standvastig en toegankelijk.

Mooi beschreven, zo'n reactie op een gebeurtenis in de laatste strofe doet het altijd goed vind ik :) (en daarmee probeer ik niet te zeggen dat het een dooddoener is, juist niet, maar dat het mooi is gekozen (y)). Er zit veel gevoel in, maar het is niet té dramatisch.

Mooie woordspeling in de titel trouwens (y).

Dank :)
Té dramatisch zou ook niet leuk zijn, en bovendien moet je het onderwerp in zijn waarde laten... Extra dramatisch maken heeft geen zin, het is al erg genoeg dat die dingen gebeuren.

Grtjs!