Ongelijkheid
 

Een keer iets anders: Dit gedicht lijkt niet wat het lijkt (kijk naar de figuur, ontdek de vele vormen van lijken) En zeg dan of het je iets lijkt? (Oke, nu heb ik wel weer genoeg ''gelijkt'. :))


Voor mij
niets anders
dan in een vlaag
van gelijkenis
me te ontdoen
van
een oud lijk,
wat eens op mij geleken heeft.
Mijn karakter vond een gelijke
in een schimmenwereld
die eerder op zijn evenbeeld
had geleken
Nu
is er echter
geen leek,
die ooit zal weten
dat ik nog lijk.
Wat rest is
On-
Ge-
Lijk-
Heid

Verdorie, de figuur wordt dus niet zichtbaar, omdat de spaties het niet doen... daar gaat het zogenaamde visuele aspect: Nou alsof het nog leuk is om achteraf uit te leggen: Het is de de oervorm van de mens (het lijken hierop) en de laatste vier stukjes On-Ge-Lijk-Heid moeten scheef staan.

Origineel! Echt leuk die vele vormen van lijken.. Verder ook mooi. Vind m naar t eind toe wel iets saaier worden, weet niet waardoor dat komt.

ik vind het fucking goed.
de ongewone structuur waardeer ik
maar ook de woordkeuze en het enorme gevoel wat er in zit.

een oud lijk,
wat eens op mij geleken heeft.
Mijn karakter vond een gelijke
in een schimmenwereld
die eerder op zijn evenbeeld
had geleken

het is als een nieuw begin, en het heeft een bepaalde optimistische triestheid (hoewel tegenstelling) in zich.

goed!

Ik sluit me aan bij de woorden van 86 dagreed:
Verder vind ik geen argumenten nodig, dit gedicht spreekt voor zich (y) .