geen titel
 

gedichtje/ lied wat ik 4 jaar geleden geschreven heb nadat mn toemalige vriendje het had uitgemaakt. Even kijken wat jullie ervan vinden :) Ik vind hem zelf vrij puberaal, maar wel herkenbaar denk ik..

I don't know what to say,
all I want is,
you say me to stay,

but you can't and I know,
that is hurting me so.

Even when the sun shine,
and my friends say everything will be fine,
I'm not happy because I losed you,

people can't see it on my outside,
I laugh when everybody laugh,
and no one can see that I'm crying,
inside.

I don't want to blame you,
but every word I say to you,
is true,

it's not your fault,
you have to know,
I only want to tell you,
that what hurting me so,
is that I love you.

It's not only you,
that's hurting me,
I have more problems,
you see,
but when I was with you,
I was happy,
don't knowing,
that I was ever unhappy before,
without you..

Ik vind het eerlijk gezegd niet zo'n goed gedicht. Cliché maar wel herkenbaar, zoals je zelf al zegt. Het is inderdaad wel herkenbaar, maar verder vind ik het taaltechnisch gezien niet goed. Het staat vol met grammaticafouten, en je taalgebruik is wel érg simpel en voor de hand liggend, ik denk dat dat grotendeels komt omdat het een engels gedicht is.

tja... vol fouten en inderdaad heel puberaal.
Je hoopte toch niet op goede commentaren?