In eenzaamheid samen
 

In eenzaamheid samen

Als het leven verliest,
je woorden mijn oren
niet meer willen, of kunnen
bereiken in deze leegte

Sta je dan naast me
en vang je me op
Mag ik op je schouders
al mijn tranen huilen

En huil jij dan, naast me
zacht of keihard mee?
Vechten we samen
om te verliezen?

Of verliezen we samen
totaal onverwacht?
En toch nog gewonnen
want wij niet appart

Niet appart van elkaar
niet appart van het leven
De waarde die we samen
aan elkaar hebben gegeven

Is toch een overwinning
die ons verder brengt
In deze verloren stilte,
in deze eenzame kilte
waarin wij delen, met elkaar...

Hmm, vind hem te lang, daardoor verliest hij kracht. "want wij niet appart" vind ik echt heel krom klinken. Het is trouwens apart, niet appart :) . Je eerste strofe vind ik goed, en de inhoud vind ik ook goed, maar volgens mij zal het bondiger worden als je het inkort tot 2 of 3 stofes :o .