Niks te vertellen tegen mijn vrienden
 

Ik heb vaak niet echt boeiende dingen te melden, dus veel vrienden zoeken mij niet echt op, eerder ik hun..
Maar ik kan wel lol maken, maar ik durf me vaak niet te uiten..
Hoop dat iemand het snapt :o en hebben jullie tips of ervaring?

meer voor L&R

dat heeft bijna niemand, je moet gwoon over onzinnige dingen praten en onzin lullen (y)

Vertel gewoon wat je te vertellen hebt, boeiend of niet.
Verder hebben veel mensen ook behoefte aan een luisterend iemand, (jij?) :).

Gewoon lullen mag ook altijd.

ja gewoon wat je meemaakt, desnoods maak je je verhalen wat spannender ;)

Hm.. ik heb ook welleens tijden waarin ik wat minder te vertellen heb over dingen die ik heb meegemaakt. Of dat je mensen te vaak ziet.

Een hele goeie vriend van me spreek ik dagelijks 3 uur op MSN en zien elkaar 3 a 4 keer in de week, zoveel hebben we elkaar ook nie tmeer te vertellen. Maar we gaan gewoon over andere dingen praten. "Diepere" dingen dus niet je ervaringen maar meningen over bepaalden onderwerpen.

En een hoop lol trappen, onderneem iets, ga naar de bioscoop, ga wadlopen (heel erg leuk), bowlen, lasergamen, weet ik het zo kan je ook leuke dingen doen.

Of organiseer rare dingen als een spelletjesmiddag, kleimiddag, schminkmiddag, en nog meer van dat soort onzin.

Laat je fantasie op de vrije loop :p

* herkenning *

Ik zie sommige van mijn vrienden ook vrij weinig vergeleken met andere mensen die andere vrienden hebben. En ik neem me als ik ze weer zie veel dingen te gaan vertellen, maar als ik eenmaal vaak bij hun ben, dan weet ik nix te vertellen. :s
Soms irriteer ik me aan hun dat ze nix laten horen, alsof ze mij niet erbij willen hebben. Vorige week was dat het geval. Maar toen kwam de aap uit de mouw: mijn ouders hadden een verrassingsfeest georganiseerd waar al mijn vrienden naar toe waren gekomen, hadden gewoon iedereen opgebeld en zo. Daarom lieten ze ff nix horen. Was heel gezellig en pas toen zag ik dat ze er voor me waren. Binnenkort Sensation en op vakantie met ze, dan doen we ook weer genoeg dingen samen. (y)

Hm :) Ik werk heel veel (werk bij de Mc) heb daar ook wel n paar mensen waar ik mee omga, maar ik zie ze toch vaak alleen maar op het werk (omdat ik zovaak werk).. ik heb daarbuiten ook een hele grote groep vrienden, die zegmaar vaak in het vondelpark enzo komen na schooltijd en ze gaan ook altijd naar een nachtcafe, maar ik mag daar maar zelden heen.. En tja op school heb ik ook wel vrienden, maar ik zie ze niet veel buiten school, want het is een vet kleine school met maar 150 mensen, dus daar vind je niet gauw mensen die hetzelfde leuk vinden ofzo..

Wees blij....Van die grote groep kan ik niet spreken. Integendeel ik kan mijn vrienden op 1 hand tellen.
And so what as je nix weet te vertellen?...Dan ben je maar een btje stiller....Als het echte vrienden zijn aanvaarden ze je zoals je bent. :)

Ja dat vind ik ook :P het meisje die ik als mijn beste vriendin beschouw, gaat nu veel met een jongen om...en eigenlijk zoekt ze mij helemaal niet meer op :o omdat ze mensen gauw saai vind... :|

Niet aanstellen, lullen met die hap

(Als ik mensen zelf opzoek, voel ik me best wel opdringerig :P)

Ik heb slechts een paar goede maten waar ik echt lang mee kan ouwehoeren, met anderen ben ik ook vrij kort van stof.

Slap ouwehoeren doet het altijd wel goed ja.

Een grote groep vrienden hebben heeft zo ook z'n nadelen. Je gaat je op een gegeven moment afvragen wat elke persoon over je denkt. Door negatieve opmerkingen ga je denken dat die persoon je niet uit kan staan en je gaat je tegen de groep gaan verzetten.

Ik heb zo ook twee vriendinnen. We vertelden echt alles aan elkaar, deden alles samen, ...
Het ene meisje is nu al 5 maanden met een jongen, als je haar ziet, zie je hem. Het andere meisje ergert zich er vreselijk aan en zegt dat ze heel veel is veranderd. Ze heeft nu sinds kort ook een vriend en eigenlijk is zij degene die veel veranderd is. Ik kan niet meer praten met haar en vraag me soms af waarom ze bepaalde dingen doet ...

Debje, weeg eens goed af hoe dierbaar je vrienden je zijn en wie van hen je eigenlijk wel vrienden kunt noemen. Ik had een hele boel vrienden, maar het grootste deel profiteerde gewoon van mij, dan had ik zoiets van 'nou ja, dan hoeft het voor mij ook niet meer'.
Ik heb ze zo langzaam aan links laten liggen. Nu heb ik een beperkte vriendengroep (die vreemd genoeg grotendeels bestaat uit jongens) waarbij ik me echt thuisvoel en die me respecteren. Al hetgene wat ik hen geef, krijg ik op een andere manier ook terug. Ik heb nu niet meer het gevoel dat alles van mijn kant komt en dat is belangrijk.