18 en volwassen
 

Hallo iedereen,

Op 22 juli word ik 18. Wettelijk gezien dus volwassen. Maar zo voel ik me nog helemaal niet. Ik weet dat ik best serieuze gesprekken kan voeren, dat ik over het algemeen serieuzer ben dan leeftijdsgenoten en dat ik mij best volwassen gedraag. Tenminste, dat zeggen volwassenen in mijn omgeving (en dan heb ik het niet over vriendinnen die al 18+ zijn :p )
Maar ik weet ook dat ik nog veel te onzeker ben over dingen, ik heb alleen nog maar een vaag toekomstbeeld, helemaal nix concreets. Het is dus absoluut ni zo dat ik echt al denk van:"dat en dat en dat wil ik gaan doen." Dus in die zin voel ik mij nog helemaal niet volwassen. Ook is het zo dat mijn moeder er iets heeeeel speciaals van wilt maken op 22 juli want je word maar 1 x 18 en iedereen geeft dan een fuif etc etc....Terwijl ik zoiets heb van:"WTF tis toch maar een getalletje. :D "

Mijn vraag aan alle mensen die al 18 zijn geworden of binnekort 18 worden: Vinden jullie jezelf al volwassen?

Groetjes Magicflower

Niemand is 100% volwassen. ;) En das maar goed ook, denk ik. En het ligt er ook aan wat je onder 'volwassen zijn' verstaat. Neem dat onzekere, ik ken geen enkele volwassene die nooit eens onzeker is. Onzeker zijn is iets wat volgens mij lang niet altijd met volwassen zijn te maken hoeft t ehebben.

Ik ben een paar jaar geleden 18 geworden, heb het niet super groots gevierd, want ik vond het ook 'maar een getalletje', maar dat je daara meer mag (bv. autorijden, stemmen), dat maakte toch dat ik me wel meteen 'ouder' voelde. Al vond ik het maar raar dat ik ineens achter het stuur mocht zitten ed. ;)

Maar goed, ik ben inmiddels weer bijna 5 jaar verder, ben op mezelf gaan wonen, enz. En ik merk dat ik nu veel 'volwassener' ben dan toen ik 18 werd (je veranderd niet van de één op de andere dag, er veranderd dan alleen een getalletje, dus dat is ook wel logisch, denk ik). Dat komt door andere dingen dan door een getalletje, denk ik (maar wel oa door de dingen die je met dat getalletje opeens wel mag).

Als ik dit zo allemaal lees merk ik wel da jij idd volwassener bent dan ik. Ik ben met al die dingen (stemplicht, alleen gaan wonen, rijlessen,.....) Nog helemaal niet bezig. :) Zo kom je op mij iig over in je replys op het forum. :)

Ik ben bijna 5 jaar ouder, 't zou niet goed zijn als dat niet zo was. ;)

Je hoeft als 18-jarige niet ineens volwassen te zijn...vind ik dan iig. ;) Ik zou gewoon verder gaan waar je 'gebleven' bent, volwassen worden gaat redelijk vanzelf en komt dus ook vanzelf met de jaren. :)

hope so want ik heb soms echt het id dat mijn toekomst uit nix anders gaat bestaan dan hele dagen achter mijn pc zitten....

Naja, bedankt voor je replys iig. :)

edit: Ik ben gewoon altijd bang om nieuwe dingen uit te proberen daarom denk ik soms dat ik maar een saai leventje ga blijven houden.

Het is gewoon iets dat geleidelijk gaat, dat zul je vanzelf wel merken...bij verkiezingen krijg je een oproep en dan is het: Oja, ik ben al 18 en mag nu ook stemmen...langzamerhand zullen ook meer instanties jou gaan aanschrijven ipv je ouders enzo...dat gevoel van volwassenheid komt dat vanzelf wel :)

Hehe : :p Als ik wil haal ik mij iedere x een doktersbriefje, doet mijn ma ook altijd. :D (y).....Politiek zou ideaal voor mij zijn....Veel praten, nix doen. :D
Naja das een discussie die we hier mss best niet gaan voeren. :evil:

Volwassenheid bestaat niet. De overgrote meerderheid van de mensen blijft zijn hele leven kind. Alleen sommige mensen leren zich in de loop der jaren wat rustiger en gematigder gedragen, maar voor de rest is het huilen met de pet op.

@ nare man: leerkracht van me zei ooit:"Sommigen worden nooit volwassen. Ik ken mensen van 30 die nog niet volwassen zijn." Toen vond ik dat best een grappige uitspraak maar als ik jou stukje zo lees zou ze wel eens gelijk kunnen hebben. :)

Hoi,

Ik word ook binnenkort 18, (op 18 juli), dus dan word ik ook 'volwassen'. Voel me een beetje hetzelfde als jij, zo van: help maar ik ben helemaal nog niet volwassen!
Ik vind mezelf dus echt nog niet volwassen. Maar ik vind dat ik nog tijd genoeg heb om het te worden....
Ik heb ook nog geen idee wat ik met mn leven ga doen, welke opleiding ofzo.
18 worden is leuk, maar tis inderdaad maar een getal!
Volwassen worden zal wel gelijdelijk gaan zoals de mensen hierboven ook zeggen.

Haalooo
Ik word over 2 dagen (11 juli) 18, en ik heb op zich wel hetzelfde als jij... Ik heb nog geen concrete toekomstplannen, maarja ik studeer ook nog minstens 3 jaar, ik zie eerst wel of dat gaat lukken. Daarna kijken we wel weer verder. Mijn klasgenoten zeggen ook: je kwam hier als 17-jarig meisje binnen, maar nu ben je geen meisje meer, en al helemaal geen 17 meer :bloos: Ik denk best veel na over mezelf, maar dat komt ook wel door mijn opleiding waar je moet reflecteren op jezelf tot je bijna instort (in mijn geval dan hehe).
Omdat ik er ook iets ouder uitzie dan dat ik ben, komen er ook vaker oudere mensen op je af, en daar kan ik ook beter mee praten dan met de meeste 17/18 jarigen. Daar leer je ook veel van en denk je volwassener, terwijl je echt niet bezig bent met dingen waar zij wel aan denken.
Hmmm misschien sloeg dit verhaaltje niet helemaaaaal aan op jouw vraag, maar dit kwam er in me op :p
Nou, je ziet, er zijn in ieder geval meer mensen die 'in twijfel' zitten!
groets,
Ellen

Bij mij is het ook zo dat het meestal "klikt" met mensen die ietsjes ouder zijn. En idd daar kan je heel wat van opsteken. Maar ik heb ook een 20-jarige vriendin waarvan ik echt zeg van:"die is in mijn ogen nog niet volwassen." En da maakt dat ik mij soms volwassener voel dan haar. :) Wat niet wegneemt dat ik goed met haar overeenkom en goed met haar kan babbelen. Anders zou ze ook geen vriendin zijn wss. :p

Volgens mij ben je op je 18de meerderjarig en op je 21e volwassen...

Maar ik ben nu 19 en voel mezelf best wel volwassen ja maar ik kan ook enorm kinderachtig doen hoor ;)

Zo iets idd.

:D , och dat kan ik ook nog wel hoor :p

Ooooh ja... :D .....Het leven zou maar triest zijn als iedereen altijd maar serieus moest doen. :p

hey
ik word 5 november 18, duurt nog wel even, maar toch herken ik het. het beeld dat ik altijd heb gehad van 18-jarige komt dus absoluut niet overeen met hoe ik ben. ik voel me echt niet volwasse nog, en ik dnek ook niet dat dat in die paar maanden zal veranderen. ik zie mezelf echt niet in een auto rijden/op kamers gaan en noem maar op.
maar ik ben geloof ik altijd wel 'jong' voor mn leeftijd geweest. heel vaak dnken mensen dat mn 2.5 jaar jongere zusje ouder is:(
ook over dat feest van jou. mn ouders willen geloof ik ook 'iets' doen. terwijl ik ook heb van; het is maar een getal. (het heeft ook nog met andere dingen t maken trouwens)
maja, ik word dan miss wat later echt volwasse, maar het komt wel.
xx kir

ben 18.. maar om nou te zeggen dat ik volwassen ben.. nee
er veranderd helemaal niets eigenlijk, al merk je wel dat als je jezelf vergelijkt met toen je bvb 16 was, dat er best verschil in zit. een feest heb ik niet echt gegeven, iedereen mocht die dag langs komen..

over n paar maandjes 18. kweenie, ik voel me iig wel volwassener dan de meeste mensen van mijn leeftijd, maar soms ben ik ook wel onvolwassen qua sommige dingen.

Je bent pas volwassen als je je die vragen niet meer gaat stellen en je je er niet zo druk over maakt ;)
Maarja, als je hond doodgaat "het is maar een hond".
Als je huis in de fik gaat "het is maar een huis".
Als je je rijbewijs haalt "het is maar een papiertje".
Als je de jackpot wint "het is maar een geldbedrag".
Als je verliefd bent op iemand "het is maar een mens, waar poep uit komt"..

Zo stelt niks, ook maar iets voor natuurlijk.

Vind ik maar een rare vergelijking eigenlijk...als niets iets zou voorstellen, waarom dan nog iets ondernemen. :confused: ..en...snap je?

Het getal op zich stelt inderdaad niet veel voor, dan ben je gewoon al zo lang in leven, is het zoveel jaar geleden dat je geboren werd.

Volwassen worden daarentegen vind ik wel van betekenis. Ik weet voor mezelf dat ik bijlange nog niet volwassen ben. Ik twijfel nog te veel over mezelf (niet dat volwassen dat nooit doen, maar 't is toch meer typisch voor een adolescent), ik kan heel kinderachtig uit de hoek komen en vooral dit: ik kan nog niet veel verantwoordelijkheden aan.

Volwassen zijn is voor mij de nodige ervaring in wijsheid omzettenen zo de wereld om je heen op een relativerende manier bekijken.

En ja, ik kom binnen drie-vier maanden al 19.

Ik ben ook 17 maar ik gedraag me over het algemeen heel blij en gedraag me eerder als iemand van 6 ( bewijze van ... ) dan als iemand van bijna 18 ( = volwassen :eek: ).
Tuurlijk ben ik anders als toen ik 6 was maar ik noem mezelf altijd prettig gestoord.

Ik wíl helemaal niet "volwassen" worden en zolang ik me zo niet voel vind ik het allang goed.
:o

Juist, dat probeerde ik ook te zeggen met mijn post ;) als reactie op haar "Het is maar een getal".

Je kan met elke situatie iets doen. Je kan er een heel feest omheen maken en die situatie van "ach het is maar een datum" aangrijpen voor een feestje, of je kan het voorbij laten gaan.
Zelfde met al die voorbeelden erboven, al zijn die iets extremer, maar dat geeft de duidelijkheid hopelijk beter weer ;)

MAar om even op volwassenheid te komen (niet als reactie op jou phensicske, maar in het algemeen).

"Ik wil niet volwassen worden" BLABLABLA! Dat wil je wel, ga nou niet lopen ijlen. Je doet die dingen zo die voor jou het beste aanvoelen, en op elk punt doe je dat, en na een tijdje voldoe je dan aan volwassenheid, alleen maar door keuzes die je zelf hebt gemaakt (enigzins gepusht door situaties), maar ga nou niet lopen roepen dat je niet volwassen wil worden, dat is zo'n gemiep.

Kom anders maar eens over een jaar of 20 terug, en zeg of dat je het erg gevonden hebt, je weg naar volwassenheid...Ik kan alvast voor je antwoorden: nee.

Ik vat hem. :)

Wel, ehm, als ik naar mijn zus kijk zie ik dat ze nog niet volwassen wil worden, maar eerder eeuwig studentje. Ze wil nog niet gaan werken (ze is bijna 20), maar heeft de mogelijkheid niet echt in haar om verder te studeren.
Ze wil enkel uitgaan, vergaderen in de jeugdraad...dingen die jonge mensen doen en waar geen directe verantwoordelijkheid mee gemoeid is. Ze heeft ook geen relatie...(bindingsangst).

't Komt er dus op neer dat ze eeuwig jong wil blijven en het haar angst in boezemt om in de volwassen wereld te stappen.

Dus zeggen dat iedereen volwassen wil worden, daar geloof ik niet in. Lijkt mij nogal generaliserend. ;)

Ik had het juist over volwassen worden op de 'psychologie' manier, en niet op de situaties (vandaar de "soms word je gepushed door situaties").

oke...
misschien is volwassen worden níet erg maar het beeld dat ik bij volwassenen heb en is dat misschien weer verkeerd beoordeeld en vooroordelen want je kan niet alles en iedereen over een kam scheren.
Bovendien denk ik hoe ouder je wordt hoe wijzer/meer levenservaring en dan ben je op een gegeven moment inderdaad volwassen etc.
Máár het gevoel is wél anders of je nu 17 bent of 18 het is een heel andere fase en je bent echt "kind-af" .
Al is dat natuurlijk ook maar net weer hoe je het bekijkt en blijf je altijd gewoon jezelf en een beetje kind ( als het goed is.. )..

:o Ik bedoelde mijn berichtje van "ik wil niet volwassen worden" dus niet in dermate serieusheid dat ik er later op aangesproken wil worden of aangevallen.... ;)
En ergens is het natuurlijk wel leuk hoor, alles heeft zo zijn charme.

Ik begrijp je niet.

Op psychologisch vlak volwassen worden brengt toch met zich mee dat je er naar gaat handelen?

Nee, niet direct en zeker niet andersom.
Werken bijvoorbeeld... Heel leuk, maar dat is echt geen weg naar volwassenheid.

ik heb precies hetzelfde

Het is onvolwassen om er op deze manier mee om te gaan.

Volwassen zijn voor mij betekent zelfverzekerd zijn, verantwoordelijkheid nemen en het vermogen hebben te kunnen relativeren.

Vrije vertaling: nu nog bezig zijn met je uiterlijk en je onzeker voelen = niet volwassen.
Nu nog wanhopig kapot zijn als je vriendje het na een maand uit maakt = niet volwassen.
Nu nog naar Dr. Phil kijken en denken dat de wereld zo werkt = niet volwassen.

Wie volgt met meer persoonlijke voorbeelden?


:edit: leuk dat ik dit tegenkwam, het übervoorbeeld :D
Als je je hier: http://forum.scholieren.com/showthre...hreadid=894419 nog in kan vinden = niet volwassen

op het ene gebied kan ik heel volwassen zijn, maar je moet nog wel kunnen lachen hoor:D Op mijn werk zie ik bijvoorbeeld genoeg serieuze mensen die om de kleinste dingen lol hebben.

Ik vind volwassenheid en in het stadium dat je volwassen bent een beetje aan het moment liggen:)

Whaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa :eek: :eek:
Dit meen je toch hopelijk niet, ik ben het er zó niet mee eens!!! :eek: :eek:

Onderbouw deze dieptastende stelling.

iedereen is toch wel eens onzeker? alsof je als volwasene nooit meer onzeker bent. dan ken ik ineens heel weinig volwassene ofzo.

Heb je goed gelezen?






*het correcte antwoord is: nee*

Of in ieder geval niet juist geïnterpreteerd. Onzeker bezig zijn met je uiterlijk is iets heel anders dan een keer onzeker zijn over je uiterlijk. Waarlijk volwassen zijn is zwaar, maar wel menselijk.

als ik het lees staat er; met je uiterlijkt bezig zijn EN onzeker zijn. twee dingen. en ik dacht dat je bedoelde met je uiterlijk bezig zijn en je daar onzeker over voeln. en niet aan onzeker met je uiterlijk bezig zijn. dat kan ik er niet uithalen. mja

Daar heb je gelijk in, je had het als 2 afzonderlijke deeltjes kunnen opvatten.

In dat geval was het overigens nog steeds een stelling geweest die ik had kunnen deponeren: onzeker zijn = onvolwassen (en ja: je mag heus wel eens een onzeker moment hebben).

*grinnik*

Ik kan redelijk volwassen kletsen, dat weet ik ook wel. Maar tegelijkertijd kan ik ook heel blij rondhuppelen en doen of ik nog geen tien ben. Kortom: als het moet ben ik volwassen, maar als het niet hoeft gedraag ik me nog even lekker kinderachtig. En ik vind het prima zo.

Maar ik vind het wel eng om twintig te worden enzo, want dat klinkt wel oud. :|

hmmm ik weet niet. ik weet niet precies wat, maar ik vind het heel onlogisch klinken

Cicero:

Door te twijfelen komen we tot de waarheid.

Denk je dat Cicero twijfelen gelijk stelde aan onzeker zijn?


Om het topic verder te helpen:

Waarom zouden we ons met 18 ineens volwassen moeten voelen?

Zoals topicopener benoemde: stemplicht. Het feit dat je kan stemmen maakt je geen grote meid hoor, politiek besef daarentegen kan getuigen van vermogen tot relativeren, verantwoordelijkheid kunnen inzien en nemen en daarbij kennis hebben van de wereld.
Als je 18 wordt hoor je dit automatisch te hebben? Als je volwassen bent bezit je deze inzichten.

Ow djeezes wel echt veel reacties.....Had ik niet verw8. :eek:

Ik vrees alleen dat ik niet echt goede argumenten heb om hier nog in mee te discussieren. :o

Groetjes Magicflower

Ik zie het zo niet.

Als je volwassen wordt handel je als een volwassene en nee, niet andersom. Zo zei ik het ook niet. Ik zei dat ze (mijn zus dus é) geen verantwoordelijkheden wou nemen en één van die verantwoordelijkheden is dus gaan solliciteren en uiteindelijk een vaste job zoeken. Dit zie ik dan als een uiting van volwassenheid.

Het is niet omdat je werkt dat je volwassen bent, anders zijn er al een hele hoop jongeren volwassen. Daar had ik het dus niet over.

(Wat dan ook weer niets zegt over de eventuele verantwoordelijkheden dat je kan hebben op je werk...)

Denk je niet dat onzekerheid als basis twijfelen heeft?

Citaat:

Om het topic verder te helpen: Waarom zouden we ons met 18 ineens volwassen moeten voelen? Zoals topicopener benoemde: stemplicht. Het feit dat je kan stemmen maakt je geen grote meid hoor, politiek besef daarentegen kan getuigen van vermogen tot relativeren, verantwoordelijkheid kunnen inzien en nemen en daarbij kennis hebben van de wereld. Als je 18 wordt hoor je dit automatisch te hebben? Als je volwassen bent bezit je deze inzichten.

Dat heb ik al beaamd in mijn eerdere reacties. (Als je dat nog tegen mij bedoelde).


Je hoeft niet te werken, dat is wel de grootste misvatting die er is, imo. Brb later meer

ik ben nu een maand 18 en ik voel me nog niet volwassener ofzo. Het enige wat me een volwassen gevoel gaf was dat ik meteen richting stembus kon gaan (voor het eerst mocht ik van me laten horen richting politiek). Volwassen zijn is eerder verbonden aan de mate van ontwikkeling op morele, sociale ed gebieden en niet aan leeftijd.

Welzeker niet. Twijfelen is rationeel waar onzekerheid emotioneel is. Dit zijn twee afzonderlijke dingen (die overigens wel tot elkaar kunnen leiden).

Volgens mij kan twijfelen ook heel goed emotioneel zijn.

Ik had altijd zulke grote verwachtingen. Als ik eenmaal 18 jaar zou zijn dan kon ik rijlessen nemen en het liefst wou ik mijn eerste rijles op mijn verjaardag en een café afhuren om het te vieren. Ik zou mijn studie afronden, bijbaantje nemen, studeren, een baan zoeken, op mezelf wonen, een vriend + trouwerij + baby...etc.
Mijn hele leven had ik al uitgestippeld vanaf mijn 18e verjaardag. Helaas is mijn leven héél anders verlopen. Op mijn 17e kwam ik terecht in een psychiatrisch ziekenhuis en zat daar op mijn 18e verjaardag. Ik heb het geen eens gevierd! Wou geen bezoek op die dag en wou het liefst dood zijn. Nou, toch wel heel anders dan ik me had voorgesteld. Ik bleef zitten en daarna kon ik niet naar school vanwege mijn opname en moet nu naar een andere school, mits ik mijn vwo-diploma nog wil halen. Kortom: mijn leven is een puinhoop en ik heb het gevoel alsof ik het leven niet aan kan. :s Al die verantwoordelijkheden etc. Het wordt me teveel...
Terwijl ik eerst echt het gevoel had er klaar voor te zijn, maar nu wil ik niets liever dan de tijd terug draaien om weer ff kind te mogen zijn.

Kus, Magic_STAR*

offtopic: ik ook nu ma da heeft niks met niet volwassen willen worden te maken momenteel. kzit er weer eventjes doorheen geloof ik :(

De juiste uitdrukking is: een stelling poneren.