Fictie
 

Fictie

Elke keer, als ik je zag
en ik keek je angstig aan
Moest ik denken aan de dingen
die jij mij hebt aangedaan

Want wanneer ik vol zat
met emoties, met verdriet
Waar was jij op het moment
dat je me dan achterliet?

En ik zoek nog steeds
een antwoord op de vragen
Maar heeft het nog wel zin
me tot jouw te verlagen?

Hoe vaak heb ik niet al
gedacht dat ik begreep
Waarom je leefde zoals toen
waarom je zulke dingen deed?

Maar steeds als ik dan dacht
dat alles was gaan wennen
Besefte ik dat iets van binnen
jou nooit had willen kennen...

ik heb het een beetje veranderd..
de 1 na laatste strofe vind ik niet mooi,
maar ik weet ook niet hoe ik hem moet veranderen :rolleyes:
de laatste vind ik heel erg mooi!
herkenbaar ook.

een mooi gedicht :) ik kon het gewoon niet laten om er een beetje mee te knutselen, ik verveel me :o

Hoe vaak heb ik niet al kunnen denken,
dat ik je begreep.
waarom je leefde zoals toen,
waarom je zulke dingen deed?

zoiets dacht ik aan, mischien ook niet

goed gedicht Imo like always

Ik blijf je bewonderen om je woordgebruik, zo duidelijk en zo mooi,
hoewel ik daar normaal niet zo van houd..
Vol gevoel, schrijf je soms woorden die vele niet kunnen vinden ..