[Verhaal] Wolkenhemel
 

Een beetje droevig sprookje, opgedragen aan Mar.

- - -

Wolkenhemel

Ze liggen samen in het park. Op een mooi, groot veld – letterlijk zo groen als gras. Met hier en daar een madeliefje – wit, met een gele middenstip. Om hun heen staan hoge, oude kastanjebomen. De blaadjes ritselen in de wind, de takken buigen door het lichte briesje dat waait. De zon die op de bladeren schijnt laat ze goudbruin kleuren, alsof het herfst is. Maar aan de lucht, de straalblauwe hemel is gelijk te zien dat dat niet het geval is. Hier en daar een klein, wit wolkje – uitgerekt, opgestapeld of met het patroon als van een schapenvacht. Voor de rest: helemaal niets.
Ze liggen naast elkaar en staren naar de verschillend gevormde wolken die een voor een op de wind langs de hemel varen. De handdoek waarop ze liggen is rood met wit gestreept en steekt mooi af op het donkergroene veld. Ze passen er samen net op, alsof het voor hun samen gemaakt is.
“Het mooiste van wolken vind ik, dat ze altijd een andere vorm hebben. Altijd. Nooit zijn er twee hetzelfde, ook niet een klein beetje.” Joran draait zijn gezicht naar Marieke. “Heb jij wel eens twee dezelfde wolken gezien?”
Marieke kijkt even peinzend omhoog, draait haar hoofd naar Joran toe en glimlacht. “Nee, nog nooit. Een wolk is een kunstwerkje van de natuur. Niets is gelijk in de natuur. Geen boom is precies hetzelfde als een ander. En ook geen mens, zelfs geen tweeling.”
Nu is het Joran die even mijmerend naar de overtrekkende wolken staart. Dan draait hij zich op zijn zij en zet zijn arm onder zijn hoofd, als steun. Met zijn andere hand aait hij Marieke zachtjes door haar wilde, blonde haren.
“Wolken zijn meer dan alleen wolken, wist je dat? Volgens mij zijn wolken een soort van landjes, verschillende landjes. Tezamen vormen ze de hemel. Van de onderkant lijkt een wolk een wit ding, bestaande uit iets wat niet vast te pakken is – een soort van mist.
Maar zijn geesten niet precies hetzelfde? Het zijn geesten, mensengeesten die op de wolken leven. Ze leven daar in families en hebben er huisjes opstaan. Of misschien wel hele steden, want sommige wolken zijn zo groot – daar kan wel een hele stad op! Daar leven er veel bij elkaar. Grote families, denk ik.”
“Ik denk niet dat het zo zit hoor, Joran. Geesten zijn meer dan alleen een soort van mist. En het kan best zijn dat daarboven de hemel is, maar ik denk dat sommige zielen hier blijven - hier op aarde.” Ze kijkt Joran aan. “Omdat ze daarboven niet compleet zijn, voor hun gevoel.”
“Niet compleet? Hoe dan, niet compleet? Missen ze iemand?”
Marieke knikt. “Of denk je dat ze daarboven net zo lang moeten wachten, tot degene die ze missen ook sterft? Dan zouden geliefden héél lang zonder elkaar moeten. Té lang.”
Joran schud zijn hoofd en kijkt Marieke lachend aan. “Dat is misschien wel het enige nadeel van de hemel. Je zult daarboven – op je wolk – inderdaad een tijdje moeten wachten op je geliefde, of wie dan ook. Maar er zijn ook heel veel andere mensen! Dierbaren, die je misschien niet eens zo goed kent – maar zij jou des te beter! Het is er vast heerlijk!
Zie je dat kleine wolkje daar langstrekken? Daarop wonen waarschijnlijk maar een persoon of drie. Eén kind en zijn ouders. Waarom de opa en oma er niet wonen weet ik niet, maar dat heeft vast zijn reden. Die zijn op bezoek of zo. Wolken komen af en toe toch tezamen? Ik denk niet dat dat alleen door de wind komt, maar ook doordat de mensen die op die wolken wonen ze naar elkaar sturen. Omdat ze elkaar willen zien, willen bezoeken.”
“Maar zoals nu zijn er maar een paar wolkjes aan de hemel, ik denk niet meer dan tien! Waar is iedereen dan? En als het regent, waarom gebeurt dat? Douchen ze dan?”
Joran grinnikt. “Nee Marieke, zo letterlijk moet je het niet zien! Wolken blijven wolken hoor, ze stijgen op uit de zee en brengen regen en sneeuw naar ons toe! Maar dat is niet het enige, ze hebben twee doeleinden. En waarom ze niet hier zijn, maar weg? Ik denk dat dat heel logisch is: ze gunnen ons daarboven liever zonlicht dan een bewolkte lucht, aardig toch? Ze hangen nu vast met zijn allen boven de oceaan en hebben een hémels feest daarboven! Daar weten wij nu nog niets van. Pas als we doodgaan komen wij daarachter. Je zoekt me wel op hè, als je ooit daar bent?”

“Eh, jongeman. Mag ik je iets vragen?”
Joran kijkt verschikt op. Een man en een vrouw van een jaar of veertig staan een eindje van hem vandaan op het pad, daar door het park slingert.
“Ja hoor, natuurlijk,” zegt Joran. Hij kijkt de twee mensen aan. Waarom kijken ze zo raar, zie ik er dan zo vreemd uit vandaag? Hij kijkt richting Marieke, maar haar ogen volgen nog steeds de wolken die boven hun langs trekken.
De man aarzelt lichtelijk. “Gaat alles goed? Ik bedoel … tegen wie zit je te praten?”
Joran kijkt ze verbaasd aan. “Hoe … hoe bedoelt u? Tegen haar natuurlijk!”
De vrouw trekt aan de jas van de man die Joran net aan had gesproken. “Kom Hans, we gaan! Ik zei toch dat we hem met rust moesten laten, maar jij moest je er natuurlijk weer mee bemoeien!” Ze fluisterde: “Hij heeft vast schizofrenie of zo, kom nou!”
De man wou nog wat zeggen, maar de vrouw trekt hem zo kordaat mee dat hij alleen zijn hand nog op kan steken en zeggen: “Het ga je goed, jongen! Het ga je goed …”
Joran staart de mensen verbaasd na en kijkt Marieke aan. “Wie zijn er hier nu gek? Ik of zij?”
Marieke kijkt hem aan. “Ik zou zeggen zij, maar ik weet het nu eigenlijk niet zo goed meer. Maar schizofrenisch ben je niet hoor, dat weet ik wel zeker! Dat hebben ze hartstikke fout!”
Joran knikt. “Ja, en of ze dat fout hebben! Maar … maar hoezo weet je het nu niet zo goed meer dan? Volgens mij hebben die twee veel te veel gedronken, of wat dan ook! Denk je niet?”
“Ik denk dat ik je iets moet vertellen Joran. Iets dat je heel erg raar zult vinden – maar waardoor je ook een hoop dingen zult begrijpen. Bovenop die wolken is inderdaad de hemel, maar in één ding had je ongelijk. Niet alle gestorven mensen wachten daarbóven op hun geliefden – sommigen doen dat hier.”
Onbegrijpend legt Joran zijn hoofd weer op de handdoek. Waar heeft ze het over? “Wat … wat probeer je nu eigenlijk te zeggen Marieke? Je spreekt echt wartaal!”
“Ik zal je alles vertellen, lieve Joran. Die mensen die net langsliepen hadden wel een beetje gelijk. Je praat in het niets, tenminste, zo zien zij dat! Maar je bent niet schizofreen, want ik besta echt, tenminste; in jouw ogen. Omdat je mij lief hebt.”
Joran kijkt haar verschrikt aan. “Wat bedoel je precies?” fluistert hij.
“Ik ben dood, Joran. Ik ben een geest. En ik zit nog niet op mijn wolkje, mijn woonplaats voor de rest van mijn bestaan. Ik ben nog steeds op aarde omdat ik mijn geliefde niet missen kan. Jij.
Eigenlijk had ik je dit niet willen vertellen, maar ik ben enkele dagen geleden overleden.
Maar ik móést en zou jou zien! Daarom ben ik nu hier, lig ik nu naast je!”
“Maar … maar Marieke. Ik begrijp er niets van! Hoe kan dat nou! Hoe ben je…” Tranen schieten in zijn ogen. Marieke streelt hem door zijn donkere haren.
“Kom met mij mee naar boven Joran. Samen zullen we het daar geweldig hebben, zonder jou kan ik niet! Begrijp je? Daarom ben ik hier, daarom drijft mijn wolk nu zonder mij boven ons langs! Zie je hem? Dat kleine wolkje, daar bij die bomen…”

Een klein, doorzichtig wolkje voert met de wind mee langs de blauwe hemel. Even lijkt ze te stoppen en iets groter te worden. Alsof het inwonersaantal van dat kleine hemellandje groeit. Met één persoon.

Zeer mooi, ik kreeg het traantjes van in mijn ogen. Heb ook zo geen foutjes kunnen vinden, doe je goed (Y). Als je weer een sprookje hebt, post 'm dan!

Grim

Geweldig, echt supermooi!! Heb er kippevel van, vind het echt goed verzonnen... Nog een paar dingetjes:

Waarom kijken ze zo raar, zie ik er dan zo vreemd uit vandaag? Daar gebruik je ineens de ikvorm, is volgens mij niet echt nodig...

En verder heb je nog ergens jou in plaats van jouw en veels te veel in plaats van veel te veel.

Maar van de rest is hij echt kei mooi(y)

Dank jullie wel Monrath & Grim!

Ik heb de die twee foutjes verbeterd Monrath. Dat stukje in de ik-vorm denkt Joran in zichzelf, was de bedoeling. Daarom is het in de ik-vorm. ;)

:eek: Het is echt weer schitterend!

*wil meer* :o :bloos:

Het was echt *zijmel* bij die eerst alinea, maar ik heb het niet zo op verhalen over geesten enzo. Het werd me iets te overdreven en depressief/nep vanaf dat wolken-gedeelte, alhoewel daar ook weer mooie stukjes tussen zaten.
Maar ach, trek je niet te veel van mij aan, iets moet altijd wat realistisch zijn voor ik het mooi kan vinden

Charlotte

Wow! :eek: Vet mooi!! Ik kreeg echt even tranen in m'n ogen..Echt keimooi! Ga zo door!

dat = dan?


verder echt een mooi verhaal, normaal hou ik niet zo van zulke verhalen, maar dit is een uitzondering.

*thumbs up for you*

Hmm, een foutje dat ik over het hoofd gezien heb... :p

Letteraars, ik heb gefaald!

Jouw plaatje komt van Sing the Sorrow...

Grim

Shit... weet je hoe mooi... :( *traantjes*
Echt prachtig. Zo mooi geschreven. Je hebt echt talent Tweeling!
Geen foutjes gevonden. Helemaal geweldig.:)

Voor de mensen die zich afvragen: 'Wat doet zij hier? :eek: '... Ik zit in Stockholm, in m'n hotelkamertje, met draadloze internetverbinding. :p Zal niet vaak iets laten horen, maar misschien zo 2 keer per week ofzo.

Mooi!, echt heel mooi geschreven :)

Ik weet niet of dat daar in het noorden een correcte uitdrukking is, maar het lijkt nogal krom...sorry als ik jullie taal beledig :D
Vind ik raar, omdat ze dood is. Maak er misschien van eeuwige ofzo.
Verder leuk, voor mij een niet heel evident onderwerp, toch vind ik het goed. (y) :cool:
Ha die Duivelaar. Aha, Stockholm.
Mooi, doch duur :)

Danke...*buigt*.Mooi verhalend zeg!
en bepaalde dingen herken ik...(;))...
Filosofisch, interesting:)!.

heel mooi (y)

Harstikke bedankt allemaal. 'k Was zelf best tevreden met dit verhaal, maar dat iedereen er zó positief over denkt had ik niet verwacht! :bloos:

Iedereen die er nog een foutje uit heeft weten te halen: ik heb ze verbeterd! Dank u! (y)

@ Charlottetje: nou mijn lievelingsgenre is juist fantasie, dus ik vrees dat je veel van mijn verhalen ook niet echt mooi zult vinden. Ach ja, ieder zijn smaak!

@ Millroy: nee hoor het is geen correcte uitdrukking. :D Typefout van mij!

@ Dreamerfly: you're welcome! ;)

AHA!
Nu komt de aap uit de mouw :p.
Bestaan, mooi gevonden.
U sprak precies 1 uur na charlotte.
U timede vast.

klopt, ik heb het op mn been laten tatoeëren.

o, begrijp me niet verkeerd hoor, ik vond je verhaal prima, in elk geval de manier waarop je het vertelde.
Ik heb er geen moeite voor hoeven doen om het uit te lezen ofzo, ookal was het voor mij op een gegeven moment niet realistisch genoeg meer, maar dat wil dus wel zeggen dat het boeiend was en bleef!

Charlotte

Wat een mooi verhaal, lief. (tsss, de één op Letteren en de andere op DoP :D. :)!)

Om hun heen staan hoge --> volgens mij moet hier toch echt staan 'om hen heen staan hoge'.

Verder vind ik het wel een mooi verhaal, echt een dromersverhaal. Ik vind eerlijk gezegd dat het wel wát realistischer zou kunnen zijn, óók mbt geesten ed.; interessant onderwerp, maar soms gingen de wolkjes die bij elkaar op bezoek gingen me iets te ver. Maar toch, dat geeft het verhaal wel een onschuldig en lief geheel mee. Echt van twee geliefden die zitten mijmeren in het gras; de sfeer wordt goed overgebracht.

en xineof heeft bij mijn mening de goede woorden gezocht....
u bent geweldig!

Charlotte

Ik vond het een mooi idee. Origineel! Alleen de eerste alinea vond ik niet boeiend. Weet ook niet waarom en vanaf de 3e alinea ging ik er pas echt in zitten.

Leuk bedacht:)

Graag gedaan :o ;). :).

Eigenlijk was het de bedoeling om het te laten beginnen als een mooi (liefdes)verhaal, dromerig en lief en het om te laten slaan naar de werkelijkheid.
In het begin lijkt het verhaal dat Joran verteld ook nog steeds onschuldig, maar dat veranderd wanneer het echtpaar langskomt. Om met Millroy's woorden te spreken: dan komt de aap uit de mouw! ;)

Hoii,

Ik vond het eerste deel een beetje langdradig. Wel goed geschreven, maar het boeide me niet echt (dat is denk ik puur een kwestie van smaak, heeft denk ik verder weinig te maken met jou verhaal en of het wel of niet goed is). Maar het tweede deel vond ik erg verrassend en dat maakte dan ook alles voor mij goed. Vaak zijn dit soort onderwerpen wel al een beetje "done", maar dit vond ik toch een uitzondering. Ik ben in ieder geval wel benieuwd naar andere verhalen van je!

Dank je wel Doerak! Als je dit leuk vond, moet je misschien eens naar m'n Sprookjestopic kijken, misschien vind je dat dan ook wel wat! :)

dit is echt mooi :)
en zo iets wil ik zeker vaker lezen

Heel origineel, hoe verzin je het!. :)
Vind het heel goed! (y)

Zo mooi!!
Hoe je de wolken beschreef, het begon echt als een dromerig, lief, onschuldig verhaaltje, tot het echtpaar langskomt en de betovering verbrak. (y)

"lief hebt"

het ww. is liefhebben dus liefhebt ;)

woohoo na zoveel mensen nog altijd een fout kunnen ontdekken, arent i great! ;)

Mooi verhaal, op het einde gaat het er een klein beetje over maar toch mooi...ja mooi! :)(y)

Leuk Ast. maar je vergeet dat het engels I am heeft, niet I are ;)

Grim

Je bent geweldig joh! :p

Maar 'k heb eindelijk weer een nieuwe - in mijn Dromenwereld topic! Na een zware zomer :p eindelijk weer wat inspiration! :)

bij inversie wordt arent gebruikt ;)

shit.. :p

Eerlijk gezegd vond ik dit niet zo'n sterk verhaaltje. Het begin is best grappig maar op zich niet bijster bijzonder.
Dan wordt het hele gewone tafereel verstoord door 2 bejaarden die het vreemd vinden dat iemand in zichzelf zit te praten en daar ook nog midden in een park commentaar op durven te leveren.
En dan vervolgt het verhaal met de zogenaamde clou, die voor mij meer overkomt als: "Oh, voor het geval dat je het niet doorhad, ik ben dood."
"He? Hoe kan dat nou."
"maakt dat wat uit? Kom, ga ook dood!"

en zo bekeken stelt het weinig voor imho.

Bedankt voor je eerlijke mening.

Missschien heb je wel gelijk, maar als je nou naar elk willekeurig verhaal zo gaat kijken, is dan niet alles belachelijk? Bij elk verhaal gaat het toch om de tekst eromheen, want elk verhaalje kan je in een paar simpele zinnetjes neerzetten, en dan lijkt het nergens op? ;)

Lord of the Rings:
- Hé ik heb een ring gevonden. Als de boze koning hem te pakken krijgt, zijn we allemaal dood.
- Oké, dan gooien we hem in de vulkaan.
* gaat dat doen*
- Gelukt.
:p

:d (y)

Gollum:
- Hé, die klotehobbit heeft mn ring gejat! Wij willen em terug!
- é, nou heeft die kleinehobbit hem! Wij willen hem, laten we hem afpakken!
*krijgt ruzie met zichzelf*
*is in vulkaan*
-Hé, we hebben de ring! Dat we verschroeien in de lava maakt niets uit, we hebben hem!

:cool:

Okee, ik leg het misschien wat plastisch uit maar voor mij kwam het echt vrij plotseling. Er wordt geen enkele verwijzing gegeven naar 'iets vreemds met het meisje' behalve dan het verhaal van de oudjes.

Voor mij is een verassing pas echt compleet als je achteraf zoiets had dat je het vanaf het begin al had kunnen zien maar dus niet zag. Moeilijk uit te leggen.

@grim: tssssss.

Ik denk dat ik snap wat je bedoelt. Het komt nu ZO onverwachts - nergens was aan af te leiden dat zij gestorven zou zijn. Het was ook de bedoeling om het hele verhaal op de helft compleet om te gooien, maar misschien als ik dat al een x 'verklapt' had aan het begin was het nog beter geweest.