Ik wil niet meer leven
 

Mja, ik zie het nut van het leven niet meer in. Er is geen nut meen ik.

Ik heb vorig jaar mijn eerste studie gedaan, daarmee ben ik toen gestopt, dit jaar ben ik aan een andere studie begonnen, maar ik voel me heel onprettig op school. Naar. Ik verlang naar huis. Ik word er verdrietig, ik wil er niet zijn.

Op het laatst heb ik het ook niet meer kunnen volhouden en heb ik derhalve enkele tentamens niet gedaan. Inmiddels heb ik de wil volledig verloren om naar school te gaan.

Op zich was de studie voor mij wel juist, beide misschien wel, maar ik kon me er niet aan wijden, en ik had erge moeite met leren/studeren zelf. Ik wilde het niet en deed het niet.

Tsja, dan zou ik moeten gaan werken. Lijkt me nog erger. Eigenlijk beleef ik aan niets in het leven meer plezier behalve computeren, omdat ik daarbij niet echt na hoef te denken. Het houdt de emoties een beetje op de achtergrond. Ik kan een beetje chatten, forummen, spelletjes spelen, whatever.

In feite wens ik ook niet te accepteren dat de wereld zo is als ie is; namelijk dat je of moet studeren of moet werken, en dat je anders je eten niet kunt betalen. Ik kan dat niet accepteren en ik kan me er niet naar schikken. Heti s voor mij op dit moment onmogelijk iets te doen, zoals een baan of een studie, omdat ik me er vreselijk bij voel (of zou voelen) en omdat ik het nut er niet van inzie.

Voorts heb ik het idee opgevat dat het derhalve maar beter zou zijn als ik niet meer zou leven. Ik zie geen nut meer. Dat was er al nooit, ook volgens mijn filosofie niet, maar nu is ook de illusie van het nut bij mij weggevallen. Echter zie ik ook niet het nut in van het mijn eigen leven ontnemen, en daarom bevind ik me nu in een enorme paradox.

Ik heb soms het idee dat ik wil imploderen. Was ik er maar niet. Waarom moet ik werken? Waarom leren? Boeit mij dat nou. Ik wil gewoon vrede...

Concrete Vraagstelling: Ik wil niet leven, maar ik wil ook niet dood. Ik wil niets meer. Toch komt de datum dat ik moet beslissen wat ik wil steeds dichterbij. Ik kan een jaar gaan werken maar dat lijkt me vreselijk, ik kan gaan studeren maar dat is gewoon wéér een jaar uitstel en ik schiet er niets mee op. Het kost me een jaar stufi. Wat kan ik doen? Ik ben wanhopig aan het worden.

Wat wil je precies met dit topic? Even je hart luchten? Dan voeg ik hem samen met het lucht-je-hart topic. Tips en wijze raad? Dan moet je er even een concrete vraagstelling bij zetten.

Ik zal mijn OP even wijzigen. ;)

Tsja, ik heb wel ongeveer hetzelfde als jij. Ik heb soms helemaal geen zin om mee te doen aan deze maatschappij, waarin prestaties van je verwacht worden, of je nu leert of werkt, je MOET wat doen, tenminste dat is wat mensen verwachten.

Maar als je denkt dat je alleen leeft om te werken of leren dan ben je denk ik wel een beetje fout aan het denken. Je kunt werken ook zien als een taak om te eten en rond te komen, en verder je leven in te delen zoals je zelf wilt. Je kunt ook zelf je eten gaan verbouwen etc. maar ik denk dat je dan beter naar Afrika kan verhuizen (misschien zou ik dat ook veel liever willen).

Je zegt nogal stellig dat je niet meer wilt leven. Je kunt het ook anders bekijken, vanaf de positieve kant zeg maar. Want als je al zo stellig beslist hebt, kan je beter gewoon er mee stoppen, om het even hard te zeggen. Als je denkt dat er nog een kans is om je beter te voelen dan moet je er iets aan gaan doen. Zoek een doel, zoek iets leuks dat je wilt leren, of zoek werk, doe iets waarmee je je nuttig voelt...

Ik kan dit bovenstaande verhaal eigenlijk net zo goed tegen mezelf zeggen maar tegen een andere is het makkelijker ;) Ik hoop maar dat je er iets aan hebt.

Nee ik denk het niet :D maar toch bedankt.

Ik voel me op zich niet minder nuttig dan andere mensen, maar ik vind het leven op zich, filosofisch gezien, nutteloos. Ik kan wel een leuke baan krijgen en het leuk hebben, maar wat heb ík daaraan dan? Wat is het uiteindelijke doel?

Ik heb helemaal geen zin om iets meer te doen wat ik niet wil. Er is op zich wel een kans dat het goedkomt, maar als mensen teveel aandringen en zeggen dat ik moet kiezen oid dan word ik al snel suïcidaal...I just wanna be left alone :(

hmm... je zit dus, neem ik aan, in de knoop met je emoties. Omdat je achter je computer kruipt, die je emoties een beetje op de achtergrond houd.

Heb je een idee waar die emoties vandaan komen? Een ingrijpende gebeurtenis ofzo? praat er over met je ouders.

vind je zelf niet dat het een beetje overdreven is om te zeggen dat je niet meer wilt leven?

je zal het wel moeten accepteren. ik bedoel, zo zit de wereld nu eenmaal in elkaar. zonder werk geen eten...zo gaat het al eeuwen zo. ga nou niet tegendraads doen, het is nu eenmaal zo dat je een opleiding nodig hebt om te werken, en je moet werken voor je brood.

dat je geen zin hebt in een opleiding dat kan ik begrijpen, maar om dan te zeggen dat je niet meer wilt leven gaat erg ver!! :nono:

simpel er is maar één ding dat je kunt doen. een opleiding zoeken waar je wel "gelukkig" van word.

owhja...en die "Ik wil niet meer leven" gedachten uit je hoofd zetten want die slaan nergens op!!

Het is vooral de druk denk ik, dat ik iets moet doen, dat ik me niet prettig voel, de onzekerheid over wat er met me gaat gebeuren.



Nee ik zie geen toekomst meer...



Ik kan het niet accepteren. Zo zit ik niet in elkaar. Ik ben niet van de acceptatie. Acceptatie komt niet in me op en als ik het toch doe voel ik me de hele dag enorm kut.

Die opleiding bestaat niet. Ik heb nu twee opleidingen gehad over dingen waar ik wel interesse in heb en het lukt gewoon niet. Ik zit ongelukkig in de klas, ik zit verdrietig tussen mijn klasgenoten, ik voel me kut als er een tentamen aan zit te komen...

Oops.. 3x :o

Dat je het leuk hebt, dat je je goed voelt in wat je doet.

Niet alles hoeft een doel te hebben, het gaat erom dat jij je ergens goed bij voelt. Of dat nu per direct is, of na enkele jaren, dat kun je niet geheel voorspellen.

Ja je hebt wel gelijk maar ik kan me niet goed voelen als ik met dit in mijn hoofd zit. Ik ben ook wel op zoek naar de vrede in mezelf maar momenteel kan ik dat gewoon helemaal niet vinden

Waar komt dat verdrietig voelen tussen klasgenoten en kut voelen voor een tentamen vandaan? Alleen door bepaalde druk? Of ook door bv. onzekerheid? Dan zou ik daar wat aan proberen te doen.

Idd niet alles hoeft een doel hebben, het gaat erom dat jij je ergens goed bij voelt. Ik zie het doel van het leven ook niet in, daarom probeer ik er maar het beste van te maken, want leven moet je toch (ja, of je moet er uit stappen, maar dat vind ik geen optie, dus ja).

Dát kan ik begrijpen, ik zit met eenzelfde soort wanhoop.

Ik kijk alles gewoon aan. Ik weet niet wat ik wél wil, dus ga ik maar door met wat ik héb. Wie weet wat eruit komt. En trouwens, ik kan altijd nog iets anders gaan doen (als ik die loterij win ;))

Je mag me toevoegen op msn als je dat wilt, ik voel me niet zo prettig om te posten op psych :o bizarre persoonlijke redenen, niets tegen het forum

Ja ook wel door onzekerheid. Soms heb ik wel goede dagen en dan kan ik me wel even prettig voelen, maar dan word ik daarna al snel bedroefd.

waarom vind jij eruit stappen geen optie? is dat niet het enige wat overblijft, als je eerlijk bent, als je vindt dat het leven niet nuttig is?

ik heb gewoon een soort blokkade ni mezelf dat ik bijna niets meer kan doen wat ik echt neit wil, dus ik kom tot niets, zeker op school niet...dus doorgaan met wat ik nu doe kan bijna niet. ik heb wel 36 punten gehaald dit jaar met niets doen, dus op zich kan ik gewoon naar volgend jaar...

sorry ik heb momenteel geen msn :(

neem AD, no offense, het helpt

hmm... er is misschien (tijdelijk) niets dat je gelukkig maart. Je voelt je ongelukkig op school, en tussen je klasgenoten voel je je ook niet goed.

hoewel dit niet echt de meest ideale situatie is, denk ik dat we het er over eens zijn dat eventuele zelfmoord gedachten geen zin hebben.

ookal is het moeilijk om er rechtstreeks over te praten, doe het toch. praten met je ouders, of andere familie kan heel erg opluchten. alleen kan je denk ik geen oplossing vinden.

probeer iig te blijven nadenken over wat je doet. stel ook jezelf vragen en beantwoord ze, zoals: hoe ben ik in deze situatie terecht gekomen?
als je op dit soort vragen jezelf antwoord geeft word het misschien allemaal wat minder chaotisch.

blijf iig nadenken over een oplossing, zoek contact op (eventueel proffessioneel).

sterkte! :)

Sorry ik lees geen kranten.

AD= Anti-depressiva :o Denk ik

:D
Ik wist wel dat het geen Algemeen Dagblad was maar ik wist ook niet wat het wel was :o

Misschien dat je dan iets aan die onzekerheid kunt doen?

Op dit moment vind ik het leven het grootste deel van de tijd wel leuk, het heeft geen doel, maar het is wel leuk. Ik probeer er ook maar niet teveel over na te denken, want er is gewoon niks wat een echt doel heeft, omdat het leven geen doel heeft. Bij een studie is je doel een diploma, het doel van dat diploma is werken, het doel van werken is geld verdienen (en/of tijdvulling en/of sociale contacten of wat dan ook), het doel van geld verdienen is dat je kunt leven, maar wat is het doel van leven? Zo kun je alles uitpluizen en heeft uiteindelijk niks meer een doel.

Ik zie het zo: ik leef en daar moet ik dan het beste maar van maken en dus moet ik dingen doen die ik leuk vind. Na lang zoeken heb ik nu een studie gevonden die ik echt leuk vind, ik studeer ook omdat ik het leuk vind, niet zo zeer voor dat diploma, een baan of wat dan ook. Bij mij is het btw wel veranderd toen ik een vriend kreeg. Ik ben graag bij hem, als je alles weer uitpluist heeft ook dat geen doel, maar ik vind het gewoon fijn om bij hem te zijn en zou niet niet bij hem willen zijn. En dat is dus genoeg.

Ik heb dan misschien geen doel om voor te leven, maar ik heb zeker wel redenen om te leven, misschien dat dat het is.

zelfmoord is NOOIT een optie, besef dat goed! als je zelfmoord pleegd heb je ook niet geprobeerd het probleem bij de wortels aan te pakken. accepteer dat je in de shit zit, maar probeer er dan (eventueel met hulp) weer uit te komen.

denk ook aan mensen die je dan achterlaat, familie, vrienden, kennissen.
praat in godsnaam met hen, zonder hulp of liefde van je familie/ vrienden kom je er niet uit!

Volgens mij werkt dat argument bij mensen die echt zm willen plegen over het algemeen niet echt (meer). Daar zijn ze op dat moment echt niet (meer) mee bezig.

Je kunt btw wel proberen om iets bij de wortels aan te pakken, maar of het lukt, dat is weer iets anders.

Juist en zelfs al is er niets leuk in je leven, dat kan het altijd nog worden!

Ik ben soms wel onzeker, en dan ben ik wel heel erg bezig met mijn houding en hoe ik eruitzie, hoe ik erbij loop, etc. Dat zit me dan wel dwars, dat ik daarover nadenk. Dat ik niet onbevangen ben. Maar ook als ik me zeker voel over mezelf, ben ik ook niet onbevangen. Ik heb altijd gedachten en ik kan er niet meer tegen.

Hoe doe ik echt iets tegen mijn onzekerheid, zodat ik kan zijn wie ik ben, gewoon zonder erover na te hoeven denken?

Dat heb je mooi gezegd.

Redenen om te leven heb ik eigenlijk ook niet nee...misschien is dat het

Mja er zijn veel momenten waarop het me weinig uitmaakt of ik alles geprobeerd heb. Met familie ben ik niet zo bezig, en vrienden heb ik niet, haha. :D

Misschien heeft het zin om er eens over te praten met iemand die er 'verstand van heeft'? Psychologen, maatschappelijk werkers en dergelijke zijn er ook voor dit soort problemen. En/of misschien kun je er met iemand uit je directe omgeving over praten. Ik denk dat je dan zult merken dat er veel en veel meer mensen zijn dan je denkt die tegen hetzelfde aanlopen.

Dank je. :D :bloos:

Redenen zoeken dan. ;) (Ik weet dat dat makkelijker gezegd is dan gedaan, maar ik denk toch dat dat de enige oplossing is.)

Je kunt niets aan jezelf veranderen zonder eraan te werken of erover na te denken. Zoals ik al zei; niet alles is makkelijk in het leven.

Het is niet onjuist om aandacht aan jezelf of je uiterlijk te besteden (lees Lifestyle eens door, die denken de HELE dag aan zichzelf ;)), maar je moet jezelf er niet gek mee maken. Ga geen onmogelijke dingen eisen van jezelf, dat gaat nou eenmaal niet. Ik kan ook niet van mezelf eisen dat ik deze zomer een marathon moet rennen in 2 uur, dat kán niet. En als je zo'n eis wel hebt gesteld, dan is het geen schade om op te geven of bij te stellen.

nu reageer ik alsnog hier. :o Zal wel komen door herkenning en omdat je desondanks toch wel grappig (als in; humor hebben :s) bent.

Zit niet zo te janken man, bla bla ik wil niet meer leven blaaaaaaaaaaaaaaaat.
Mensen als jij erger ik me echt kapot aan, oh wat heb je het toch moeilijk, doe ons allemaal een plezier en spring van een brug af of houd je kop dicht en maak wat van je leven.
Niet alles kan meezitten en om wat plezier uit het leven te halen zul je zelf ook wat moeite moeten doen.

'Ons'?

Hij vindt zichzelf toch bovendien niet vreselijk zielig?

En hij probeert toch wat te veranderen, hij probeert het iig te proberen.

Nou ja ergens heeft Captain N toch gelijk. Of je het nu wil of niet, uiteindelijk moet je toch accepteren dat je iets moet doen om ergens te komen. Je zult wel moeten, het heeft dus weinig zin om daar over te zitten kniezen.

Neemt niet weg dat het buitengewoon vervelend is om in zo'n situatie te zitten.

Uiteindelijk wel, maar dat is niet zo simpel. Je kunt niet tegen iemand zeggen "En nu doe je even normaal.", zo werkt het simpelweg niet.

Zou wel weer makkelijker zijn :)

Ik zeg ook niet dat ik het daar niet mee eens ben. ;) Ik denk alleen niet dat het kwaad kan met anderen over dat soort dingen te spreken. Anderen zijn soms al door bepaalde periodes heen en hebben soms tips, ideeën, enz. En ik denk dat je daar best veel aan kan hebben. Dat noem ik dan geen kniezen, maar zoeken naar en nadenken over mogelijke oplossingen. Niks openen en op je kamer in je bed onder de dekens jezelf zielig gaan zitten vinden, je er bij neerleggen, je niet meer aan de wereld vertonen, enz., dat vind ik kniezen.

Ga naar een psychiater / psycholoog / maatschappelijk werkster misschien? Misschien kom je er daarmee uit?

En, het klinkt suf & stom, maar kun je niet een hobby zoeken die je leven wat draaglijker maakt?
Een keer naar de film gaan met mensen die je kent, met vrienden of je broer of zus desnoods.
Je oude studiegenootjes eens uitnodigen.
Ga een creatieve studie doen, kunstacademie, LOI-cursus, weet ik veel. Ga schrijven. Beeldhouwen. Schilderen. Hardlopen. Fitnessen. Kantklossen voor mijn part. Yoga? Anything.

Zo gauw je één ding hebt gevonden dat je leuk vindt, komt de rest hopelijk ook wel. Niet te veel willen in één keer, dan wordt het te groot. Kleine stapjes - langzaam gaat het dan wel, maar komen zul je er.

Nou ja vooruit. De topic titel is "Ik wil niet meer leven" en niet "Hoe krijg is weer zin in het leven" en de conrete vraagstelling is pas ook later toegevoegd. Bovendien ontrekt hij zich kennelijk ook een beetje aan de buitenwereld, dat staat ook in de openings post.

@TS:

De situatie waar jij inzit heb ik zelf (ongeveer dan) ook wel gezeten. Ik val er nu ook nog wel eens in terug. Ik kan je echt voortstellen dat je er mee zit, een verkeerde studie keuze kost tijd en studie finaciering. En je wordt er gewoon echt ongelukkig van, misschien wel vooral omdat het over je toekomst gaat. Maar het is hoe dan ook geen reden om niet meer verder te willen leven.

Als ik jou was zou ik toch proberen een nieuwe studie te vinden. Het kan niet zo zijn dat er niets is wat je leuk of interresant vindt. Het is natuurlijk wel iets waar je goed over na moet denken. Maar als je eenmaal op je plek zit nemen de andere problemen min of meer vanzelf af. Toen ik in het zelfde pakket zat als jij zag ik mijn toekomst al in de goot liggen. Nu ik studeer ben ik weer aan het plannen, wat wil ik, wat stel ik mij zelf voor doelen. Bovendien, voel ik me prettiger, straal ik dat uit, waardoor ik het ook beter met mensen kan vinden.

Misschien dat het nu ) juli :| ) al te laat is voor een studie dit schooljaar, in dat geval zou ik gaan werken. wat je ook doet, dit:

moet in ieder geval niet je instelling zijn.

Je moet je zelf ook doelen stellen, als je die niet hebt. Gelukkiger worden dan je nu bent lijkt mij een doel op zich. Begin gewoon klein, zoek een zomer baantje ofzo. Ga je orienteren op nieuwe studies, vraag folders aan, ga het zien als een uitdaging. Of inderdaar wat Krummeltje zei, een sport/hobby. Maar ook daar moet het van je zelf uit komen. En als je met je benen in je nek aan een Yoga sessie bezig bent, of je bent kranten aan het bezorgen, of je fietst je helemaal leeg op de fitness club, moet je niet te veel nadenken over de zin van het leven of de zin van wat je aan het doen bent.

Succes.

Het enige wat ik kan zeggen: Geniet er nog van zolang als je kan ;) je leeft namelijk maar 1 keer en dan kan je niks meer.

Dat klopt.

@ TS: kun je niet gaan reizen?

Je lult. Jij wilt echt niet als maagd sterven. :)

@Ts: situatie is herkenbaar. Ga opzoek naar iets dat je wél leuk vind? Ik heb zelf een paar jaar (opgedeeld in 2 periodes, dat wel), thuis gezeten, waarbij ik ook geen opleiding deed en most of the time geen werk had. Puur om mezelf te ontwikkelen en een (of meerdere) goal(s) te vinden in het leven die voor *mij* belangrijk waren. Maybe it's an idea to try the same?

Misschien kom je erachter dat je een bepaalde sport leuk vind.. of een bepaalde hobby. Probeer niet op te leven aan de verwachtingen en goals van anderen. Als jij niet naar school wilt, ga jij niet naar school. Als jij niet wilt werken, ga jij niet werken. so what dat je op straat komt te staan, het is niet fijn nee, maar het is ook geen doodvonnis ofzo.

Probeer ervoor te zorgen dat zoveel mogelijk wat moet, weg te halen (dus het bijv gewoon niet te doen), en dat wat moet dat overblijft, om te veranderen in dat wat mag. Er zijn geen checkpoints meer, geen deadlines, en je kunt zelf in alle rust op zoek gaan naar wat *jij* nou eigenlijk wilt met je leven.

Als je het zo narrowminded ziet als studeren en werken of meteen werken kan ik me voorstellen dat je het niet meer zo ziet zitten.

Je hebt ook bijvoorbeeld de film of kunstacademie of wat dan ook, waar het iig om eigen creativiteit en eigen opvattingen gaat en je ook niet daarna in zo'n standaard baan terechtkomt. Als je iets hebt gevonden wat je leuk vindt kan je ook een manier bedenken om daar geld mee te verdienen. Maar geld verdienen is niet iets waar je je in eerste instantie druk over moet maken, als je eerst nou gaat zoeken naar iets wat je leuk vind. Je kan bijvoorbeeld gaan reizen (! :) ) maar wat je ook zeker moet doen is je een beetje gaan verdiepen in mensen die je kent van bijvoorbeeld je studie. Kijk wat zij in hun vrije tijd doen en waar zij zich voor interesseren en dan heb je best kans dat je één persoon die dezelfde dingen leuk vind als jij, daar kom je natuurlijk pas achter nadat je het hebt geprobeerd. Dat één persoon is niet sarcastisch maar lijkt me gewoon realistisch, dus niet meteen opgeven.

In ieder geval: zelfmoord kan niet voordat je een uitgebreide wereldreis hebt gemaakt, je moet wel gezien hebben waar je afstand van doet

weltrusten

ga muziek maken.

Kheb zelf ook geen zin in school en leren, allemaal beu gezeur.

Muziekmaken is leuk, en je kan er geld mee verdienen
(kan, als je het goed doet, en je kan het ook doen terwijl je een studie volgt...zie maar )

Pfoe, voor sommigen is het zo verschrikkelijk nog niet hoor. Dus ik kan het voorstellen als de topicstarter zoiets zou zeggen. Immers; seks is bij lange na niet het belangrijkste in het leven, althans, niet voor iedereen.

Ik stond zelf een aantal jaar terug hetzelfde tegen het leven aan als de topicstarter, had zelf in die tijd nog geen sex gehad, en als ik op dat moment mijn leven beëindigd zou hebben, zou ik iig van het nog maagd zijn geen spijt hebben gehad, zeker weten.

Zo belangrijk is neuken dus nou ook weer niet ;) Voor genoeg mensen is het niks meer dan een leuk tijdsverdrijf.

vrij nutteloos om dit hier neer te zetten vind ik. dat jij je ergert aan de normen en waarden van deze maatschappij maakt nog niet dat jij hier kunt gaan beweren dat je leven zo erg is dat je wel dood wilt. Sorry hoor, maar je bent helemaal niets verplicht. Je kunt ook een jaar gaan reizen of enkel cursussen doen. Wees blij dat je die kansen hebt, daar velen dat niet hebben.

Bedankt voor de uitgebreide reactie.

Ik heb wel twee studies gedaan die ik, als ik mijn interesses bekijk, heel leuk moet vinden. Maar ten eerste is het allemaal vrij simpel leerwerk en ten tweede lukt het me totaal niet meer er iets voor te doen. Niet lezen, leren, geen werkstuk, niets. Ik voel me dan gewoon heel onprettig.


Ik heb wel nagedacht over het zoeken van een hobby, maar geen hobby hebben is voor mij op dit moment het prettigst; ik vind het heel eng en moeilijk ergens aan te beginnen. Ik vind snookeren bijvoorbeeld een leuke sport en ik zou op een club kunnen gaan maar ik vind dat eng.

Ik ben bovendien erg bang voor het hebben van verplichtingen. Onderhand heb ik bijna verplichtingsangst. Ik ben ook bang voor het omgaan met mensen omdat ze me misschien dingen vragen die ik niet kan weigeren of niet durf te weigeren.

De laatste dagen ben ik nogal bang om bij de voordeur in de buurt te komen, omdat wij de buren de afgelopen weken geholpen hebben toen zij op vakantie waren, en omdat ik bang ben dat ze ons een keer uit willen nodigen voor het eten, bijvoorbeeld. Dat lijkt me vreselijk en ik zou het niet willen, maar ik zou geen nee durven zeggen. Ik ben heel erg bang voor zulke confrontaties, waarin me iets gevraagd wordt, waarop ik dan direct moet antwoorden.

Daarom verschuil ik me ook wel achter internet, waar je een negeerlijst hebt, en waar je over dingen kunt nadenken voordat je iets zegt.

Schilderen lijkt me ook wel leuk, maar ik ben dan bang om naar de winkel te gaan en daarvoor benodigdheden te kopen. Ik ben bang wat mijn moeder daarvan vindt...ik ben bang om iets te tonen ahw. Iets van mezelf.

Reizen lijkt me op dit moment niets. Ik ben niet zo geïnteresseerd in de rest van de wereld. :P

Wat dat betreft ben ik misschien wel een egoïst en heb ik teveel zelfmedelijden zoals hierboven al gesuggereerd wordt. Misschien zeur ik wel teveel ja, maar goed, soms denk ik ook dat ik het nodig heb om te zwelgen in mijn eigen problemen om tenminste nog iets van gevoel te hebben.

Soms moet je iets gewoon doen, ook al vind je het eng. Met niks doen veranderd er niks en daar schiet je dus niks mee op, daar ben ik het wel mee eens.

En als je jezelf daar niet toe kunt zetten om wat voor reden dan ook, dan zou ik professionele hulp zoeken, anders blijf je in dat cirkeltje ronddraaien.

Je wilt wat doen aan je probleem, dan zul je dus ook iets moeten doen. Want, zoals ik al zei, met niets doen kom je nergens.

Op dit moment wil ik er nog niets aan doen, want dat is het prettigst, maar ik zie het moment naderen dat het wel moet van de maatschappij en dat vind ik naar, heel eng, en heel moeilijk, en ik weet niet goed hoe ik ermee om moet gaan...Ik voel me er heel gestresst door iig.

Je vraagt in je openingspost wel: "Wat kan ik doen?" Maar je wilt dus helemaal niks doen? Misschien een stomme vraag...maar wat is dan het nut van een topic openen? (Niet dat je dat dan niet mag doen, maar dat vraag ik me dan wel af.)

Door niks te doen leer je nergens mee omgaan en zal het probleem altijd blijven bestaan en zal je je dus altijd gestresst blijven voelen. Door te accepteren dat je een probleem hebt, door daar met mensen over te praten en eventueel door professionele hulp te zoeken begin je iig aan het oplossen ervan. En de enige voor wie je dat moet doen, dat ben jij zelf.

Ik weet wel dat eht moet, maar omdat het móet wil ik het niet. Ik voel me verlamd. Ik ben zo iemand die te eigenwijs is om iets te doen wat ie niet uit zichzelf doet ;)

Als ik dit zo lees kun je inderdaad beter een keer naar een psycholoog gaan, voordat het allemaal erger wordt. Die weet het als het goed is beter dan wij allemaal.