zelfverwoestende liefde voor een man
 

Het begon allemaal 4 jaar geleden, ik leerde de jongen van mijn dromen kennen. De vier jaar gingen snel voorbij en de jongen werd een man. Ondanks alle grote veranderingen die we beiden doormaakten bleven we bij elkaar, en de relatie was goed. Tot een half jaar geleden de tragedie begon.

Mijn droomman werd steeds minder mijn droomman, ik herkende bijna niet meer degene waar ik verliefd op was geworden, waar ik van hield. Ik voelde me steeds slechter in zijn bijzijn, en kreeg de indruk dat de liefde aan zijn kant bekoeld was. Er waren geen vormen van genegenheid meer, we zagen elkaar nog vaak, maar dat was meer uit gewoonte.

Ondanks dat ik nog van hem hield, wist ik dat het zo niet door kon gaan, en stelde voor de relatie te verbreken, om elkaar wat tijd en ruimte te geven. In de tijd merkte ik dat we nog verder uit elkaar groeiden.

Na dit verhaal denken jullie misschien wat mijn probleem is. Het volgende: hoop. Alle ellende die ik heb meegemaakt, en het verdriet dat me aan is gedaan, is niet genoeg om aan mijn verstand te brengen geen hoop meer te hebben. Ik heb van nature erg veel vertrouwen in mensen, en van de mensen van wie ik hou heb ik ook hoge verwachtingen. Hij stelde me keer op keer teleur, het werd van kwaad tot erger. Na mijn verwachtingen te hebben verlaagd tot het meest basale menselijke niveau wist hij me zelfs teleur te stellen ( ik verwachtte bijvoorbeeld dat hij eens in de week uit zichzelf even zou bellen, maar dat gebeurde niet...ik was het die altijd initiatief moest tonen)

Niets liever wil ik van deze man verlost worden, maar het is in mijn ogen onmogelijk. Ik blijf van hem houden, misschien van een schim uit het verleden, misschien van de leuke momenten die we gedeeld hebben, maar ik kan het niet achter me laten. Ik kan niet accepteren dat hij zo geworden is, dat hij me zo teleurstelt...ik kan mijn hoop niet laten varen in hem, bang dat ik dat laatste wat ik nog heb ..ook verlies.

Logisch, je wil hem niet kwijt.. het kan beangstigend zijn om iemand met wie je zolang een relatie hebt los te laten. En zeker omdat je natuurlijk veel om hem bent gaan geven in al de tijd, blijf je hoop houden. Het is een raar idee dat je 4 jaar lang zoveel met hem gedeeld hebt en dat hij nu ineens uit je leven zou verdwijnen. Ik snap zeker wel hoe je je voelt.

Maar als je echt alleen nog maar ongelukkig van hem wordt, moet je alle moed bij elkaar schrapen en toch die stap zetten. Je kunt je ook afvragen of je misschien te hoge verwachtingen hebt en onredelijk bent, maar dat weet jij alleen, daar kunnen we op het forum natuurlijk niks over zeggen. Want misschien krijg je dan in je volgende relatie weer zo'n probleem dat hij dan niet aan je verwachtingen kan voldoen. Dat moet je voor jezelf beslissen.

Als je echt het idee hebt dat je slecht behandeld wordt dan kun je het beter uitmaken. Als ik het goed heb dan heb ik al meer van je topics gelezen, waarin je heel erg twijfelt over je relatie. Ik heb zelf ook al heel vaak het idee gehad dat ik slecht behandeld werd (was ook zo), maar idd.. je blijft hoop houden.. en andere mensen begrijpen het soms niet en denken dat het allemaal wel mee zal vallen en dat je gewoon moeilijk doet.

Nou ja.. lang verhaal van me.. maar misschien moet je toch echt eens de knoop gaan doorhakken.

mijn vrienden begrijpen het inderdaad niet. Ze weten dat ik verstandig ben en de situatie al honderden keren heb geanalyseerd... ik kan alleen mijn eigen goede advies niet opvolgen

en de knoop doorhakken heb ik al gedaan. maar ik blijf van hem houden en hoop houden. Ik ben bang dat wanneer ik mijn hoop laat varen, ik ook in verdere relaties geen hoop meer heb in mensen, en dat zou zonde zijn.

Dat is natuurlijk het grote gevaar dat als je elkaar de tijd en de ruimte geeft omdat het niet meer zo goed gaat, dat je dan steeds meer uit elkaar groeit. Maar dan is dat ook een soort van teken dat het beter is zo.
Ik denk dat het beste is dat je je erbij neerlegt. Mocht hij werkelijk de man zijn van je leven dan was hij denk ik al naar jou teruggekomen.
Maar als ik even vragen mag, wat is zijn mening daarover? Zegt hij dat hij niet meer van je houdt en dat hij geen relatie meer wil?
Het is alleszins een trieste zaak om je droomman na 4 jaar te verliezen, maar ik denk niet dat je dit had kunnen vermijden. Een relatie die stukloopt uit verveling en door uitgebluste liefde is vaak niet te herstellen, ik spreek uit ervaring :( Ik hoop dat je er bovenop komt meisje!

Dat is het probleem. Van zijn kant heb ik geen verklaring gekregen. Hij heeft zijn gevoelens al die tijd verzwegen, zo erg, dat hij me bijna gevoelloos leek. Het was makkelijk als hij me duidelijkheid zou geven, en zou zeggen dat de relatie erop zou zitten. maar hij negeert me, zwijgt me dood, alsof ik lucht ben. Omdat ik in het duister tast...is de hoop nog niet weg.

Ik denk niet dat wat jij doet met deze relatie invloed heeft op verdere relaties. Als hij jou bedriegt wordt je wantrouwiger. Maar als je zelf de hoop opgeeft betekend 't niet dat je nooit meer kan hopen. Als je een nieuw persoon ontmoet begint de hoop weer opnieuw. Tenminste zo ervaar ik 't altijd. Alhoewel je wel iets voorzichtiger begint misschien.

vertrouwen kan goed zijn, maar kan ook iemand breken, ik heb je verhaal s goed gelezen en heb t idee dat je verliefd bent op de liefde, klinkt misschien n beetje stom, maar wat ik er mee wil zeggen is t volgende:

Je bent lange tijd bij hem geweest en hebt in die tijd veel leuke en minder leuke dingen gedaan, als t dan over gaat dan blijven de leuke dingen veel langer hangen, waardoor je t gevoel hebt dat t alleen maar leuk was, dat je t gaat missen.

Tuurlijk mis je die dingen, maar je moet je over t gevoel heen zetten dat dat niet meer terug komt en dat kan lang duren

Geen hoop houden in t onmogelijke, ga ook denken aan de minder fijne dingen, dat maakt t misschien wat makkelijker.

in ieder geval, heel veel sterkte

groetjes van mij

IK ben zo'n..jongen geweest voor mijn vriendin, denk ik. Tenminste, gedeeltelijk. Zij had het gevoel dat er geen initiatief van mijn kant af kwam. Ik had dat idee niet. IK houdt nog steeds meer van haar dan wat dan ook, maar zij heeft he uitgemaakt. Toen mijn wereld ter plekke in elkaar stortte zag ze ook nog eens in dat het voor mij meer betekende dan voor haar.
Blijkbaar was ze toch te jong voor een serieuze relatie.

Deze jongen van jou weet misschien pas wat hij heeft als hij het moet missen. Vetel hem dat je zo niet verder wil. Dat je aandacht wil, je geliefd wil voelen. En wel nu. Dat zal je vertellen hoe het bij hem zit.

Verliefdheid gaat over.

't Is niet anders. Ligt niet aan hem, ook niet aan jou.

verliefdheid gaat niet altijd over. als je echt die iemand heb gevonden..wordt je alleen maar erger verliefd. Ik heb de egening hiervan meegemaakt, maar nu voel ik het alleen maar branden. wees voorzichtig waarom je vraagt ~_~

na ongeveer 3 jaar is de "natuurlijke" amfetamine productie voorbij; althans, de hoeveelheid die nodig is om het verliefdheids-effect te creeeren kan niet meer worden bereikt....

:s

dat betekent niet dat na 4 jaar de fatsoensnormen ook over zijn. Hormomen of niet, je kunt je nog wel netjes gedragen tegenover de ander. Als hij ervoor kiest dat niet te doen, is het gewoon een egoistische lul.

Je kunt ook gewoon zeggen: 'Theoretisch gezien kunnen wij niet meer verliefd zijn, we zijn het ook niet dus wie houden we nou voor de gek?'.

Zijn (pas ontdekte) negatieve kanten niet vergeten. Beseffen dat vroeger niet meer terugkomt, dat hij veranderd is, en het accepteren. Zie in dat hij je kapotmaakt als je vertrouwen in hem blijft houden en kies voor jezelf. Hij heeft je pijn gedaan en blijft het doen zolang je in hem gelooft, vergeet dat niet.

Beslis duidelijk voor jezelf dat je hem niet meer terug wil, en onthoud goed waarom. Schrijf het desnoods op, zodat je het na kan lezen als je weer begint te twijfelen.

Richt je aandacht op andere dingen. Verbreek het contact als je het moeilijk vindt met hem te praten zonder te gaan verlangen naar liefde van zijn kant.

Weet je voor jezelf wel precies op wie je verliefd bent? Op die jongen zoals hij nu is? Op die jongen zoals hij in het begin van jullie relatie was? Op de jongen die je nu verwacht dat hij nu is?

Volgens mij ben je verliefd op een soort van droombeeld van hem, en wil je verlost zijn van alles van hem wat niet aan dat droombeeld voldoet.

Het moeilijkste lijkt me dan ook niet om met hem te breken. Je moet daarnaast ook nog breken met je eigen laatste 4 jaar. Je moet knopen doorhakken. En het grootste probleem nadien is dan dat die kleine onhebbelijke dingen wel verdwijnen (moest je het uitmaken), maar dat je nog steeds verliefd op een soort van waanbeeld.

'Dé oplossing' voor dit probleem bestaat natuurlijk niet, maar ik kan me bij niemand in mijn omgeving herinneren dat vergelijkbare situatie op korte of middellange termijn zijn uitgedraaid in een breuk, ook al is die soms heftiger dan je graag zou willen.

Trouwens, jij kan hem wat dit betreft niet veranderen. Of hij ziet het zelf in, en gedraagt zich ernaar, en dan is er geen probleem meer. Of er verandert niks, maar dan lijkt het me niet een relatie te zijn die ergens op gebaseerd is. Maar dat is dan mijn mening.