waren wij dat?
 

Waren wij dat,
Daar in bed, met z'n tweeën.
Deden wij zo gek, zo raar,
Zo onschuldig, met elkaar?

Zo ver in het verleden,
De slappe lach om 'niets,
Soms om van alles'.
Maar dat is lang geleden.

Ik bijt mijn nagels,
En ik weet dat het je stoort.
Gaat er niet veel te veel kapot,
Alleen, omdat het niet zo hoort?

Hoe kwam het toch,
Wij, elk uur zeiden we wel een woord of zin tegelijk.
Op dezelfde tijd, waar is het nou gebleven?
Wellicht is niets mooier dan het lijkt...

schattig, doch te simpel vind ik, vooral de laatste strofe vind ik minder.

ja, dat was ook mijn conclusie..