Dag en dauw..
 

Tussen dag en dauw is een wereld verborgen,
trotserend in de steden, liggend op de daken,
tussen raamkozijnen en deuren.

Zelfs op de brugleuning.

Ik vind dat dromerige sfeertje wel wat, wat bevordert wordt door de vorm (bijna een haiku) en natuurlijk je nickname =)

dank u, dank u

he? ligt t aan mij?
vind t wel wat hebben hoor, daar niet van. maar hij komt echt niet aan op een of andere manier :confused:

leg uit, de andere snapte je ook al niet...

ook voor dit gedicht geldt weer, dat t op mij overkomt als enkel een beschrijving. je taalgebruik en het beeld dat je bij dit gedicht schept vind ik al mooier dan bij je andere, maar ook dit komt gewoon niet echt aan, srry.

ik stel me er een sprookjes wereld bij voor dat alleen bestaat uit licht :\ zal wel aan mij liggen
maar ik vind hem mooi! :D

Dit gedicht vind ik nog beeldender dat je andere, en bovendien bevat deze nog veel meer sfeer. Daarom vind ik deze dan ook nog beter :).

Ik zie ook meteen van alles voor me, het is echt een dromerig ochtend-gedicht. Het doet me wel een beetje denken aan sommige schilderijen die ik van je zag op ARTistiek, gaaf :). Ik denk bij dit gedicht vooral aan de kleuren mosgroen en mistig blauw.