Woorden overbodig
 

Nu ik zo, hand in hand met jou
vlak aan het water, loop te praten,
over wat er echt niet toe doet
of wat me nooit heeft los gelaten

En ik weet dat ik niet langer
hoef te vluchten voor mijn pijn,
dat je me horen zal en dat ik
werk'lijk voelen mag, echt kan zijn

Dat het beter word en veranderd
met de tijd, de dagen kleur krijgen,
dat ik zal leren genieten
van de stilte, als men zal zwijgen

Nu ik heb geleerd en weet hoe het
zal zijn, nu ik mag geloven
dat het leven meer dan lange nachten
of donkere dagen kan beloven

Val ik in een stil zwijgen,
daar ik het niet zo voelen kan
en de nachten worden er langer
maar de dagen niet lichter van

mooi geschreven :)