lachende gezichten
 

lachende gezichten

lachende gezichten, en de pijn is niet te zien.
Misschien een paar kilo's lichter, maar ach wat maakt het uit.
Van binnen is ze dood, opgebroken door de pijn.
Wil ze nu alleen nog maar alleen zijn ?

Haar ogen schreeuwen het uit, maar niemand die het ziet.
Ze schrijft, praat en lacht, maar leeft in de leugen.
Ook zij wordt bruin door de zon, maar eigelijk is ze grauw.
Winterskoud in de zomer.. Houd ze nog steeds van jou.

Samen praten en samen dingen doen.
Maar niet zoals altijd, die dank en de zoen.
Ze lacht en kijkt..
Maar eigelijk huilt ze de hele dag.
-----------------------------------------------------------------------------------

ik kan het niet volgen en het ritme is zoek, vind de woorkeus wel leuk, en de strofe opbouw ook wel aardig

hey,
ik vind het een goed gedicht, goede inhoud ;) snap alleen de kritiek van arP niet :confused:

ik mis ook een goed ritme, het geheel leest niet fijn.
ehm.ja...srry, mij raak je er niet echt mee. af en toe wel een aardig leuke zin. snap ook je rijmschema niet zo, af en toe rijm je opeens, maar daar zit ook niet echt regelmaat in.

ik vind het opzich wel een leuk gedicht, en kan er best een ritme in vinden..

ik zou alleen van:

Ze lacht en kijkt..
Maar eigelijk huilt ze de hele dag.

maken:

Ze kijkt en lacht..
maar eigenlijk huilt ze de hele dag.

loop fijner naar mijn mening

Ik vind het een psych-gedicht.(voor in het topic)