Voor J.
 

Stil tevreden,
woede spookt nog door zijn hoofd
Veel geruchten waaien voorbij,
doch de minste over mij
Geachte heren, dames,
kijk niet om
maar voorbij de woorden,
die hij zojuist wilde schrijven,
maar toch niet zeggen zou

Als eind'lijk, tussen bakstenen huizen,
tegels gebroken, zijn voetstappen klinken,
waar zij op wacht,
loopt hij, met roodomrande ogen,
maar met veelbelovende kracht

Want wie, zou hij vragen,
kan zoveel onrust aan,
Wie zou bij alleen de woorden
van voorbijgangers blijven staan?

Sterk gedicht. Al heb ik soms het idee dat het niet helemaal lekker loopt. Ik ben nu moe, maar als ik morgen weer wakker ben, zal ik er zeker nog eens naar kijken. :)