Mijn Verhaal
 

Ik schrijf al een tijdje maar had t nog nooit echt laten zien aan iemand, daarom laat ik het nu hier zien, kritiek mag, graag zelfs daar leer ik alleen maar van. Het is een fantasieverhaal met eigen ervaringen uit Toscane:

Daar waren we dan. Na zo’n kleine 12 uur in de auto te hebben gezeten stappen we uit. Ik kijk om me heen, ik zie een mooi groen glooiend landschap met olijven en vijgenbomen en hier een daar een oude boerderij. Verderop zijn er wat tarwevelden. Een weg slingert er al een zwarte draad doorheen. Het eerste wat ik hoorde toen ik uit de auto stapte was het getjilp van boomkrekels. Je hoort het vaak in films op een tropisch eiland in de nacht. Maar na 5 minuten was hoorde ik het niet meer. Wat was het hier rustig. We liepen het plaatsje in op zoek naar een hotel. We liepen door smalle steegjes met waslijnen kriskras door het straatje en hier en daar een luie kat in de zon. Na een kwartiertje stappen komen we bij een klein knus hotelletje. We stappen naar binnen en we zien de moeder des huizes “La Madre” die ons hartelijk begroet. In gebrekkig Italiaans probeer ik een kamer te reserveren voor 2 personen voor ongeveer 2 maanden. Na wat gebarentaal komen we er uit de ze begeleid ons naar onze kamer. Het is een redelijk ruime kamer met een tweepersoonsbed een bureau met erop een oude televisie, een kledingkast en 2 luie stoelen. Verder is er een balkon met fascinerend uitzicht op het landschap van Italië. Nadat we de koffers hadden uitgepakt gingen we op pad in de omgeving. We kwamen hier immers om op zoek te gaan naar een huis. Lang hadden we er over nagedacht, of we zouden verhuizen uit Nederland. Geld was geen probleem, de huizen die wij op het oog hier hadden waren immers niet zo duur. Maar om al je vrienden en werk achter te laten in Nederland was moeilijk. Maar na bijna een jaar erover te piekeren hakte we de knoop door en gingen eerst 2 maanden op vakantie naar Italië om de sfeer te proeven en op jacht te gaan naar een leuk gezellig huisje. We reden het dorpje Montecagnano dat ongeveer 30 kilometer van Siena lag. We reden eerst richting Siena door het groene landschap. Hier een daar rijd er een “paggio” een open bestelbusje met 3 wielen met de motor van een brommertje. Die pufte op het gemakje over de weg. Het was hier erg rustig. Af en toe een auto of motor en dat was het. We kwamen het dorpje Corsignano binnen en stopte daar om te lunchen.

Je merkt goed dat je je zo goed in kan leven, bij zo'n verhaal.
Het leest vlot en is echt mooi :)

Dankje, t is maar een simpel begin, moet nog veel leren hoor ;)

Tja..'t eerste stukkie is een beetje stroef, maar daarna leef je je gemakkelijk in..Verder viel het me op dat je nogal vaak 'We' gebruikt, dat stoort me op de een of andere manier een beetje.. Toch vind ik het nog wel een beetje saai hoor, ik hoop dat er wel wat gaat gebeuren..

Nijn* :)

als

was weghalen

de weghalen, moet er uit niet aanelkaar en daarachter een komma plaatsen?

moet het niet daarop zijn?

Vind het niet zo'n mooie zin.


Leuk stukje! (y) Krijg al gelijk zo'n vakantiegevoel :D

Dankje, k gaat wat doen met de kritiek die je gaf, k zie nu ook wat k fout heb getypt ;)

Hoi :) '
Je moet denk ik zelf nog even je verhaal een keer goed doorlezen want heel veel zinnen lopen niet. Ook moet je wat meer punten en komma's plaatsen want dat leest wat prettiger. Het verhaal op zich vind ik wel leuk, omdat ik ook de sfeer ken die je beschrijft.

Ok, ik zal t in het vervolg doen (y) :D

Heey,

Ik vind het eigenlijk heel storend om te lezen. Veel fouten, die de anderen er al uit hebben gehaald zie ik. En in tegen stelling tot de anderen krijg ik er nog geen vakantie gevoel van. Misschien in de volgende stukken wel. Ik wacht af...

Ik ga er zeker wat mee doen, thnx voor je kritiek

om eerlijk te zijn vind ik het niet al te best geschreven. het is nogal slordig en de zinnen lopen niet lekker zoals Daantje ook al zei. je wisselt ook nogal eens tussen tegenwoordige en verleden tijd. daar moot je goed op letten want het stoort enorm. het is zeker niet slecht hoor, maar ik vind zelf het begin altijd het belangrijkst, dat geeft toch de reden om door te lezen of niet.

beetje een zwakke opening

staat niet zo mooi

niet echt een mooie omschrijving met die film. de zin die erop volgt komt nogal snel. het klinkt een beetje alsof je het hele stukje er ff snel tussendoor moet melden.

uhhh... beetje een stomme zin. en daarna weer zo'n dubbel zinsbegin.

Ik hoop dat dit helpt in je verhaal. ;) succes!

Cool, een tv, een kledingkast én 2 stoelen bovemop het bureau! :p

Je sfeerbeschrijving is (wat de rest ook al zei) erg goed! :)

Ik vind het heel erg raar dat je twee werkwoordstijden door elkaar heen gebruikt. Verleden én tegenwoordige tijd. Soms kan dat wel, als de schrijver/hoofdpersoon ergens commentaar op geeft bijvoorbeeld, maar hier kan het echt niet.
Verder vind ik het niet lekker lezen. De zinnen lopen niet, je kan proberen meer variatie te brengen in hetgeen je wilt vertellen. Zoals (PiTT) ook al zei dus.
Op zich is de sfeerbeschrijving wel goed, maar omdat ik me stoor aan de werkwoordstijden en aan de zinnen die steeds hetzelfde lijken, springt het er voor mij niet uit.
Maar gewoon blijven schrijven hoor. :)

zal ik zeker doen, bedankt allemaal. K ben nog maar pas begonnen maar met jullie tips kan ik wel wat ;)

Even een algemene hint: probeer vanaf de eerste zin de aandacht van de lezer vast te houden. Ik zou dus niet beginnen met een landschapsbeschrijving (in ieder geval niet zo-een), maar met bijvoorbeeld een kennismaking met de hoofdpersoon. Het zou zonde zijn als lezers al afknappen voor het verhaal goed en wel begonnen is.

Ik zou soieso nog wat doen aan de beschrijving. Er is niets mis met lange beschrijvingen, maar het is belangrijk dat ze tot de verbeelding spreken of een bepaalde sfeer oproepen. En dat mis ik een beetje.

Verder: ga vooral verder met schrijven (y) , maar probeer verhalen niet nodeloos te rekken. :nono: De kwaliteit van een verhaal valt niet te meten in het aantal bladzijdes.