Opname en alternatieven?
 

OKay, even een vraagje: wanneer is het een goed idee om opgenomen te worden? Ik ben gisteren thuis weggelopen omdat mijn moeder met me wilde praten en ik dat (overduidelijk) niet wilde. Ik heb het idee dat het thuis gewoon echt niet gaat zo.
Mijn moeder zadelt me op met een schuldgevoel van hier tot Tokio. Roept dingen als: 'heb je er ooit wel over nagedacht hoeveel pijn je iedereen doet?' Zegt dat ik het gezin op deze manier kapot maak, terwijl ik echt niet zo vreselijk bezig ben hoor.

Ik wil iedereen thuis juist beschermen, daarom vertel ik bijvoorbeeld niet altijd hoe het met me gaat, daarom verstop ik mijn nieuwe wonden. Dat doe ik voor hen. En zij zegt dat ik 'lieg'.

Ik weet best dat ze het allemaal ook niet zo meent. Ze was oververmoeid en reageerde nogal overdreven, maar het komt toch ergens vandaan.

Ik kan er ook niks aan doen dat het niet zo goed met me gaat, ik doe al hard mijn best mezelf er weer bovenop te krijgen, maar als ze me steeds vertellen hoeveel verdriet ik ze wel niet doe.. dat helpt toch ook geen ene zier? Dat werkt toch alleen maar averechts?

Nu ben ik heel erg moe, en ben echt toe aan rust, maar ik heb het idee dat dat hier niet helemaal werkt. Ik besef dat ik er helemaal niet zo vreselijk aan toe ben om opgenomen te worden ofzo, maar ik vroeg me af of er alternatieven zijn. Wat zouden jullie doen?

Ik wil alleen maar slapen en rust aan mijn hoofd en niet geconfronteerd worden met andermans verdriet, want dat kan ik er niet bij hebben, nu. Ze helpen me alleen maar weer naar beneden, want ik besef heus wel dat ik hen pijn doe. Maar dat mijn broertje staat te huilen en te veel drinkt als hij uitgaat, daar kan ik toch ook niks aan doen? Ik kan er toch ook niks aan doen dat ik me zo voel? Alsof ik dit alles expres doe, leuk vind?

Alvast bedankt voor eventuele antwoorden.

ik weet niet of je hulpt hebt, maar als je die niet hebt, moet je die zoeken. Als je wel al hulp hebt, dan moet je het eens met je hulpverlener bespreken.
Jouw verhaal komt heel erg overeen met een stukje uit mijn leven. Ik moest toen zelfs opgenome worden.

Een alternatief van een opname is bijvoorbeeld de deeltijdbehandeling.

Ja, ik loop bij het Riagg.
Het gaat mij dus voornamelijk om even uit te rusten, en ook hier thuis even rust te creëren voor mijn ouders.

Dank je voor je antwoord.

je zou kunnen vragen om een crisis opname. Die duren max. 3 weken en je wordt zeer rustig benadert.
Wanneer ik een hoop ellende veroorzaak, krijg ik ook wel eens kortdurende opnamens van 5 dagen.

Aha. Maar daar hoef je niet echt helemaal voor doorgedraaid te zijn? Want dat ben ik niet.

Volgens mij niet, een crisisopname is een korte opname in de tijd dat je nergens anders heen kunt, maar niet thuis kunt blijven. Volgens mij.. :)

Heb er zelf geen ervaring mee, maar crisisopname klinkt eerlijk gezegd niet als wat jij beschrijft.

Ik zou het bespreken met je hulpverlener, die heeft, denk ik, beter zicht op de situatie en de mogelijkheden...

Ja, die is helaas op vakantie nu :s

crisis opname klinkt gevaarlijk ja, maar als jij overlast bent voor je omgeving en jij vindt bijvoorbeeld dat de omgeving overlast is voor jou, dan kan je al spreken van een crisisopname. Je hoeft daar niet doorgedraaid voor te zijn. Het is puur om jijzelf en je omgeving weer even tot rust te laten komen

riagg opbellen voor 'noodsituatie'. Dat je even iemand nodig hebt, want als je zo langer doorloopt kan het bijv. wel tot een degelijke crisis uitlopen.

Zou je de situatie niet kunnen bespreken bij het Riagg en eventueel je moeder een keer bij zo'n gesprek betrekken in de zin van 'Gezinsgesprek'. Een kortdurende opname lijkt me niet echt een oplossing, de problemen zullen er immers nog steeds zijn als je weer thuis komt. En weglopen terwijl je moeder met je wilt praten zou ik ook niet te vaak doen, die gesprekken zijn zwaar maar wel nodig. Door de emoties/vermoeidheid worden er vaak dingen gezegt die de ander anders bedoeld of niet meent, maar er komen soms ook zinnige dingen boven tafel waar je weer over na kunt denken om van te leren. Maak duidelijk dat je ook niet blij bent met de situatie, maar dat je eerst jezelf moet helpen om er bovenop te komen! (dit is NIET egoïstisch)
Kus, Magic_STAR*

Ja, je hebt gelijk. Gezinsgesprek is inderdaad misschien wel een goed idee en opname lost inderdaad niet alles op. Ik wist het eigenlijk ook wel.

Bedankt voor je antwoord.

Geen dank hoor! :) En veel sterkte, hopelijk ga je je snel weer wat beter voelen.
*knuff* Magic_STAR

Ik hoop het :)