als ik in je ogen kijk....
 

Als ik in je ogen kijk, en zie geen hoop,
zorgt een rilling over mijn rug dat ik plotseling ontaard.
Zwevend in de werkelijkheid,
de harde eerlijke werkelijkheid.
Waar geen natuurlijk element en ware liefdes worden gespaard.

Als ik in je ogen kijk en zie geen geloof,
niet in bevrijding, niet in de toekomst, niet in het huilen van de bevuilde aard.
Verdwalend in je geest,
je verwarde en bedroefde geest.
Waar pessimistische gedachten met medicijnen worden gepaard.

Als ik in je ogen kijk en zie geen liefde,
waar uistluitend wordt gepenetreerd en Aphrodite is niets meer waard.
Zoekend naar je droom,
je onbereikbare droom.
Besef ik dat niemand ooit in je ogen heeft gestaard.

paar dingen:

die eerste strofe begint goed.
maar die 'eerlijkheids'zinnen vind ik er niet goed bij passen.
het komt te cliche over, te voorspelbaar.
de laatste zin van die strofe is goed.

'aphrodite' past er niet bij. een mythologisch figuur in zo'n teleurstellend-gedicht.

die laatste zin is trouwens echt mooi.
echt.

Ik vind het jammer dat de eerste zinnen telkens taaltechnisch niet kloppen:

Als ik in je ogen kijk, en zie geen hoop,

óf 'als ik in je ogen kijk, en geen hoop zie,'
óf 'als ik in je ogen kijk, en ik zie geen hoop'

Waarschijnlijk is het dichterlijke vrijheid hoor, en dan zou ik zeggen 'stoor je vooral niet aan mijn opmerking' :), maar ik vind het gewoon zonde dat het er zo staat; één keer vind ik het leuk, maar de tweede en derde keer stoorde ik me eraan.

Verder vind ik het een apart, mooi gedicht. Ik vind het soms niet helemaal goed overkomen, omdat het ietwat rommelig is. Niet dat ik de structuur mis, want daar is juist erg goed over nagedacht, maar soms is de woordenstroom wat te overweldigend mijns inziens. Ik vind de rijm erg mooi en knap in het gedicht verwerkt, en de herhalingen in de 3e/4e regels zijn best functioneel, vind ik.

Wat betreft de mythische figuur sluit ik me aan bij 86dagreed; die vind ik er ook niet zo mooi in passen.

Ik vind dat er heel veel onbereikbaarheid uit spreekt, alsof de ik-persoon vat probeert te krijgen op de jij-persoon, en erachter komt dat diegene eigenlijk heel alleen staat. De inhoud spreekt me aan, ik vind het mooi beschreven :).