De baksteen (Retro)
 

Zo functioneel en hard
En zo onmisbaar ook
Je bent zo lief en klein
En vrienden met het dak

Ik moest huilen op de dag
Dat er iets anders kwam
Zo zonder ziel gekomen
De steun viel langzaam weg

Ik was alleen...

En bijna op de bodem
Van een levenloze put
Werd jij zo retro als je kon
En overwon jij het beton...


------------

Dit is mijnzinziens één van mijn mooiste gedichten en is binnenkort te bewonderen in mijn laatst verschenen bundel getiteld:
"De nuchtere kijk op bouwartikelen", te vinden onder mijn pseudoniem Barry Valentinos

Zucht....watn vinden jullie er van?

Tataa!


Ps: Ook te verkrijgen onder mijn pseudoniem Barry Valentinos:
- Het leven van een anus anno 1940 (1998)
- Gewoon meubels (1999)
- De gnoe, de marokkaan onder de dieren(1999)
- Herfstbladeren en de mediterrane keuken(2000)
- De teloorgang van de garde(2002)
- Meisjes door het oog van Waldemar (2002)
- Meisjes en Nazi's (2003)
- Stapelwolken en braadpannen (2003)
- Het leven van de wok door de ogen van Paul Jambers(2004)

Hiernaast is er voor de echte liefhebbers nog een boel onder mijn eigen naam verkrijgbaar!! Veel plezier!

------

wanneer verwordt genialiteit tot absolute waanzin en chaos?

Zozo, is het studentenleven je naar het hoofd gestegen :)? Het is dat ik weet dat het je geen ernst is, maar anders... :p.

Ik vind het een leuk gedicht, speels. Vooral de zin 'en vrienden met het dak', geweldig (y).

Zo zo, hele bundels ondertussen. Maar leuke gedichten, dat wel.

Deze ook, vooral omdat de titel er zoveel aan toevoegt

Mmm heerlijk dat rare gevoel in je hoofd.....riekt naar verveeldheid......ik wil op vakantie........ver weg hoeft niet als er maar lekker gefeest wordt en ik toch mijn rust kan krijgen....iets met water en boten en een zeil

Heerlijk lijkt me dat.....enfin........als ik ooit die bundels schrijf komen jullie critici in het bedanklijstje.....tataa!

En nog eens Tataa! :D

Verder heb ik er niet zo veel mee, alleen je laatste strofe deed me glimlachen.

Ik heb ook niet zoveel met bakstenen.... ;)