De alleenling verder dan vuren.
 

"Laat varen alle hoop gij die binnentreedt''

En zo navolgde ik zijn reis die
noch fictie noch waargebeurd was.

Vlammen omhulden mij en mijn metgezellen,
daar waarvan ik dacht
nooit terecht te zullen komen.

Ze raakten mij niet
maar gingen rakelings langs me heen
Hoe kon het ook anders;
mijn dichtwerk neemt mijn zonden
toch keer op keer wel weg?

Ik liep voor of achteruit
- dat is me even ontschoten -
en sloeg opnieuw
opnieuw opnieuw opnieuw
alle vrezen van mij af.

En bedroefd bedacht ik me
daar in dat zwartgallige verschiet
hoe bitter het is om zo-even
te ontdekken dat.

Ik ben een dichter, maar dichter wordt mijn hart.

(y)

dit is het, ik hou ontzettend veel van dit taalgebruik. Geweldig.

Kleine opmerking, iedereen denkt altijd dat het noch dit noch dat moet zijn, maar feitelijk hoort het dit noch dat te zijn. Geen dubbele noch. Zo heb ik het tenminste geleerd, kan zijn dat een dubbele noch algemeen aanvaard is, maar in mijn geheugen staat duidelijk dat het 1 keer noch hoort te zijn.

Er zitten wat mindere stukjes in, maar ik kan er de vinger niet op leggen. Maar applaus. Dit lees ik graag. Vooral ook de - bedenking tussen streepjes - heerlijk als iemand het gedicht zo even onderbreekt en toch doorgaat.

je post niet vaak een gedicht, maar ALS je dan post...

ik val stil.
zo prachtig, zo goed beschreven, leuk en origineel, prachtig taalgebruik, goed ritme, herhaling van "overnieuw" is ook niet storend.

"en zo navolgde ik zijn reis die"

geweldig!
dit samen met zinnen als "dat is me even ontschoten" houdt het geheel zo lekker luchtig, ongedwongen en spontaan. ook je slotzin vind ik mooi, leuk die woordspeling.

"opnieuw opnieuw opnieuw" en "te ontdekken dat."

Vind ik de mindere stukken. De rest past beter bij elkaar denk ik, maar ik snap hem niet zo goed. Die twee regels kwamen mij alleen te krom over. Ik voel er wel wat bij, een bepaalde weemoed, droevig.

ondanks dat ik dit gedicht minder vind dan het niveau waarop jij kan schrijven is het zeker aardig te noemen, ik vind je afwisseling in woordkeuze niet zo fijn (de ene keer speels dan weer serieus). maar dat is heel persoonlijk

verder vind ik je afsluitende zin weer ge-wel-dig

Leuk taalgebruik in het begin maar die wissel van serieus naar speelser vind ik ook niet zo geweldig. Dat is het enige dat ik kan aanmerken :)

Mutant: dankjewel voor het grote compliment :). Ik ben even gaan zoeken naar hoe ik het heb geleerd, maar ik zou het eerlijk gezegd niet weten, dus ik denk dat je gelijk hebt :). Maar stiekem vind ik 'noch...noch...' zo mooi staan, dus vandaar.

clantestino: wauw, bedankt :o!!

lovetear: bedankt voor je reactie! ja, ik denk dat je gelijk hebt wat betreft die herhaling van opnieuw, maar op dat moment in het gedicht stokte ik ook heel even bij het schrijven. Vandaar dat dat stuk minder was, met de afsluiter voor de slotregel had ik ook veel moeite, want ik wilde de laatste regel heel wichtig en mooi laten zijn en wist niet zo goed wat ik eraan vooraf moest laten gaan. Ik had ook eerst iets anders daar. Heb je misschien suggesties :)?

arP en ILUsion: ook jullie bedankt voor de reactie's :). Wat ik me nu alleen heel erg afvraag: hoe bedoel je precies 'dan weer serieus en dan weer speelser', want ik dacht dat enkel de zin tussen streepjes het speelse was :)?

In het begin is het semi-mythisch, vind ik (zowat het woordgebruik voor de tovenaar in mijn avatar, dat was het eerste wat bij me opkwam toen ik begon te lezen).
Verder wordt dat afgezwakt en is het normaler taalgebruik en menselijker bv. En dat stukje tussen de strepen natuurlijk, tegen het einde gaat het wel weer een beetje in de richting van het begin aan.

Nee :o . Maar zoals het er nu staat vind ik echt te krom.

ja dat heb ik ook, in het begin hangt er zo'n waas overheen, en dan wordt de taal weer normaler en dan weer die waas, moeilijk uit te leggen.

het taalgebruik schrikt mij juist af :(

dat vind ik juist leuk, tenminste beetje afwisseling.

dan hebben wij over bepaalde dingen een verschillende smaak, mag best hoor :o