Twinkelen
 

Langs een riviertje,
breed als een elvenbeentje.
Zwerft een hartje,
het hartje van een kleine jonge.
Verdwaald in zijn eigen kronkels,
zoals het riviertje in haar kolken.
~
Rustig schijnen zonnestralen,
ze twinkelen in het riviertje.
Zij twinkelt uit vollekracht,
zoals ze nognooit getwinkelt heeft.
~
Langs dat ene riviertje,
zo breed als een elvenbeentje.
Daar zwerft nu een hartje,
dat van een kleine jonge.
Zoekend naar zijn gestolen twinkel,
zoekend in dat kleine riviertje.

Hmm, hoe bedoel je dat gestolen twinkel? Gestolen door wie? Waarom?

door het riviertje denk ik .... daarom zoek ik daar ook ;)

Mooi.:) Maar dat weet je.

Ok, dan vind ik die laatste twee regels niet goed bij de rest passen, omdat ze naar mijn mening te veel van de boodschap laten zien, het is veel minder mysterisch als de rest. Verder vind ik hem wel mooi, het idee van de rivier en het hart, alleen is het jongen, in plaatst van jonge.

Ik vind het storend dat je jonge ipv jongen schrijft, op een of andere manier. Niet dat het zo'n ramp is, maar stiekem vind ik het zonde.

Verder vind ik het lekker mysterieus, en het spreekt me aan dat er niet al te veel over nagedacht is; het staat er gewoon zo omdat het er zo moet staan :). De herhalingen zijn niet storend, en ik vind het geheel goed lopen (y). In dit gedicht passen de ~'s erbij vind ik :).