Scholieren.com forum - Mijn 16e verjaardag

Hoi,

Met mijn 18e verjaardag net achter de rug word ik automatisch herinnerd aan mij 16e. Ook zo’n mijlpaal. Maar mijn 16e verjaardag viel me eigenlijk vies tegen. Misschien had ik er teveel van verwacht ofzo. Hoe dan ook, ik kocht een scooter. Gaaf uiteraard, althans, als je er ook daadwerkelijk op mag rijden. Maar ik was nog geen 16 (nog niet in een maand) en mijn ouders waren onverbiddelijk. Dat werd dus in ieder geval een maand tegen het raampje van de schuurdeur aankwijlen.
Slim als ik ben maakte ik zo vlug mogelijk een afspraak bij het CBR zodat ik de dag na mijn verjaardag direct m’n certificaat kon halen en zo spoedig mogelijk Zeist onveilig te maken op een machine die veel te hard gaat.
Goed, het was als snel de week van mijn verjaardag en ja hoor… ik werd ziek. Geen ramp uiteraard, maar het had één nadelig gevolg; niemand wist dat ik jarig was. M’n moeder zei ’s ochtends nog “nodig lekker al je vrienden uit” maar ik was ervan overtuigd dat die uit zichzelf ook wel zouden komen. Uhm… tja, daar zit je dan… Na schooltijd kwam er 1 vriend langs. Ik pakte één van de 12 glazen die waren klaargezet. Ik vroeg hem of ‘ie taart, vlaai, paprika chips, borrelnootje of nibbits wou en we vertrokken met een beetje van alles naar mijn kamer. Ik at zelf alles op en voelde me binnen 5 minuten zieker dan de hele week daarvoor. Zonder pardon werkte ik m’n vriend de deur uit en focuste me puur uit ellende maar op de volgende dag. Dan zou ik dat certificaat halen, op m’n scooter springen en zo ver als de 8 liter benzine die erin kan wegrijden.
Na een nacht kut te hebben geslapen sprong ik met enig optimisme onder de douche. Ik had de theorie van achter naar voren geleerd, dus ik ging zeker slagen.
Nog steeds ziek sloot ik achteraan in de rij bij het loket van het CBR. Eenmaal aan de beurt legde ik de vereiste spullen op de toonbank en deelde de mevrouw die erachter zat mee dat ik mijn certificaat wilde halen. De vrouw keek met een zure blik de spullen door en kwam gedecideerd met haar conclusie.
“Sorry, maar dat gaat niet. Je moet je eigen paspoort hebben. Ingeschreven staan bij je vader is niet genoeg.”
Een paar steekwoorden over hoe ik me toen voelde: grond, zak, door, satan, verlaten, klein, poep plas schijt, zelfmoord enz.
Thuis heb ik de sleutels gevonden en alsnog m’n scooter gepakt om vervolgens die 8 liter op te rijden waarna ik ergens in de weilanden tot stilstand kwam en ik gedwongen was mijn vader te bellen om me op te komen halen.
Volgens mij had mijn vader alvorens het huis te verlaten het eerst drie keer geschilderd, toen de boodschappen gedaan, gewassen en gestreken, de honden uit gelaten en mijn kamer omgebouwd tot een cel. Zo voelde het in ieder geval wel toen ik er binnenstapte met de mededeling dat ik er voorlopig niet meer uit kwam.
Maargoed, dat was twee jaar geleden. Ik heb dit jaar mijn verjaardagsfeest al gegeven en er kwamen wel 40 mensen! Maar grappig genoeg had ik deze keer al aan één bepaald persoon genoeg ;).

Pitt