Leefgroep blijft mij van alles beschuldigen
 

Ik word hier knettergek van. Ik heb me allang bij de situatie neergelegd; gebeurd is gebeurd en zo is het nou eenmaal, maar de leiding van mijn oude leefgroep blijft mij overal de schuld van geven, terwijl er helemaal geen sprake van schuld was. Nou staan die mensen van die leefgroep en die afdeling er nogal om bekend, dat het geen geweldige types zijn, maar dan hoeven ze toch niet achter mijn rug om tegen mijn maatschappelijk werkster te zeggen, dat het toch allemaal maar aan mij lag en dat ik de sfeer vermindert had (er was toen ik er kwam niet eens sprake van een sfeer). Mijn maatschappelijkwerkster heeft al minstens honderd keer uitgelegd, dat er, mocht er sprake van schuld zijn, we allemaal schuld hebben, maar volgens de leefgroep is het mijn schuld. Ik probeerde daar gewoon te leven, maar kon mijn draai niet vinden, maar zoals ik al zei; gebeurd is gebeurd.

Nu ga ik binnenkort mijn school oppakken en dat lijkt me allemaal heel gaaf. Nu is er iemand uit die leefgroep die dat ook gaat doen (wat ik juist heel knap van die persoon vind!) en die krijgt dan gelijk te horen: Zeker omdat Rhianne (ik dus) dat ook doet!

Echt, over alles wat er gebeurd is lopen ze mij te beschuldigen. Ik voel me hier zo enorm rot onder en ik kan het niet met rust laten. Ik heb echt zin om ze een brief te schrijven en te zeggen dat ze hun mond over mij moeten gaan houden, omdat ik het gewoon niet leuk vind wat ze doen.
Ook wil ik dit tegen mijn psychiater gaan mailen, maar weet niet echt wat dat voor zin heeft.

Weet iemand hier raad mee? Ik voel me hier echt heel rot onder, maar eigenlijk maak ik me er ook heel kwaad om. Ik noem deze mensen ook absoluut geen hulpverleners, want echte hulpverleners gaan zo niet met hun cliënten om.

Hee, wat goed dat je je school weer gaat oppakken! :cool: (y)
Heb je wel geprobeerd het eerder aan te geven ed, of? En ben jij de enige die 'gepakt' wordt, of?

Kan je psychiater niet met die mensen gaan praten oid? (mja,
als praten dus al niet helpt, vraag ik me af hoeveel zin dat heeft
ed...)

Als er echt niets verandert, zou ik gaan zoeken naar een andere
plek eigenlijk; het kan onmogelijk de bedoeling zijn dat jij je hier
heel rot en kwaad door gaat voelen, lijkt me ook niet echt goed voor jou in het algemeen eigenlijk...

Maar ik weet dus niet of dat wel kan ed, welke mogelijkheden je hebt... En ook niet een keuze die je zomaar maakt, lijkt me, hoop
dat het niet zover hoeft te komen... :s Is misschien ook iets om over na te denken..?

Hai! :)

Wat een vervelende situatie. Volgens mij is het niet eens toegestaan om buiten jou om, het over jou te hebben.

Kun je misschien zorgen dat je samen met je maatschappelijk werkster een gesprek kunt krijgen met die stichting? Ik neem aan dat zij wél inziet dat jij er helemaal niks mee te maken hebt. En misschien voelen ze zich minder 'machtig' tijdens het gesprek, wanneer er nog een andere hulpverlener aanwezig is (?). Of je psychiater?

Een brief is natuurlijk ook wel een goed idee. Alleen is er dan wel een kans dat ze de brief niet serieus nemen en het schrijven van de brief zien, als iets dat bij 'je stoornis' hoort. ''Ze ziet alles toch door een vergrootglas,'' bijvoorbeeld (ik zeg niet dat je een een of andere stoornis hebt, hoor, Rhian :p , het is maar een voorbeeld).

Ik denk dat het iig echt zin heeft om het hier met je psychiater over te hebben, maar ik weet natuurlijk niet of jij dat wel zo ziet zitten.

Nou, veel heb je ook niet aan mijn post, zeg! :bloos:

Tot snel, hè? ;)

Allereerst mijn complimenten dat je positieve plannen maakt (zoals naar school willen gaan).
Vervolgens wil ik het hebben over de situatie de je beschrijft. Ikzelf vind het ook heel erg moeilijk als ik te horen krijg dat hulpverleners/behandelaars over me hebben zitten praten. Ze denken altijd alles te weten. :mad: Grrr...

Er zijn twee dingen die je zou kunnen doen:
- Het verleden kun je niet veranderen, dit zul je moeten accepteren, maar je kunt wel aan de mw(=maatschappelijk werkster) jouw kant van het verhaal laten horen. Die mw zegt zelf al dat het geen nut heeft om na te gaan wie schuld heeft, omdat het simpelweg nooit aan één persoon ligt.
- Een ophelderingsgesprek aanvragen; waarin je de dingen bespreekt die je dwars zitten. Het is ook mogelijk dat jij de dingen anders opvat dan dat ze bedoeld zijn aangezien je ze via iemand anders te horen krijgt. Besef wel heel goed dat het niet uitmaakt wat ze over je zeggen, het is verleden tijd. Ga je leven leiden zoals jij wilt, maak een nieuwe start en vergeef en vergeet de gebeurtenissen die gebeurd zijn en waar niks meer aan te veranderen is!

Meis, het is even moeilijk en erg confronterend om dingen te horen waar jij heel anders over denkt of die jij heel anders beleefd hebt, maar probeer verder te kijken. Er ligt een hele nieuwe toekomst voor je, concentreer je daarop! ;)

Je bent het zo waard!!!

Kus, Magic_STAR*

Ze zijn daar echt achtelijk, ik woon daar nog maar ik probeer me niet meer druk te maken om het gedoe daar. En dat gaat steeds beter,
Ik negeer me PBer, ze heeft vakantie en ik moest haar mailen, heb ik niet gedaan. Ik heb meer aan de GZ-psycholoog die ik om de week zie! Ander personeel zei dat ik over mijn studieplannen maar met mijn PBer moest praten. ALSOF ZIJ MIJ KENT ZEG :mad:

Rhianne en ik hebben er vanmiddag nog een heel goed en lang gesprek over gehad :)

Rhianne, ik vind het ook fantastisch dat jij weer met school gaat beginnen. Ik zeg maar: WE CAN DO IT!
Desnoods stimuleren we elkaar ofzo.

*knuft Eendjuh*

thnx allemaal. Ja, mijn toekomst plannen zijn geweldig, de rest van mn leven alleen nog niet.
Ik ben wel bezig geweest om een klacht tegen ze in te dienen, maar ik had eigenlijk geen behoefte meer daaraan, ik wilde verder.

Ik denk idd dat ik t met mijn psych ga bespreken, thnx:)