Ik laat tegenwoordig wat vaker strakke regels van rijm los. Niet echt mijn gebruikelijke stijl dus, maar misschien wel interessant.
Gedicht is geschreven in het centrum van Washington DC.

It must be warm outside
yet it is freezing here
the cold and chill of airco

Long hallways leading up to a plaza

Endless corridors
with shimmering floors
made out of marmble

I walk through this faceless Labyrinth

Suddenly I see flowers
feel the sun on my skin
marvel at the blue sky

Fresh green leaves seem like an ocean

flowing, growing upon me
wind blows through my hair
grass below my bare feet

The heads of flowers with drops of dew

The red and the yellow
the crimson and the white
of tulips before my eyes

It takes a while for reality to sink in

still inside the building
lost in one of the veins
of a monster made of stone

I should have known.. Flowers only exist on pictures

kvinnum erg mooj, spreekt me heel erg aan... alleen ik weet niet goed te zegge waarom.. :confused:
iig (y) geschreven...

[alsik later er achter kom waarom ik em zo mooi vind, hoor je 't wel :D]

Thnx. Ik hoor graag later waarom als je er nog op komt.
Dit gedicht is ontstaan wat er in me opkwam gister. Het is echt zo gebeurd eigenlijk in een gebouw van Washington waar ik liep.

ja dat is het ook, want het is te merken dat je in zo'n gebouw liep. het is niet recht gezegd int gedicht, maar tog heel duidelijk, dat is weer apart (en goed).
als ik nog meer weet hoor je 't wel :D

ok
ik hoor het wel

thnx