De waarheid
 

De waarheid

Dagenlang
Nachten wakker
Wachtend op wat komen zou
Verbaasd
Verbouwereerd
Ware het niet
Dat ik diep in mijn hart
Allang had geleerd
Dat niet de wijsheid telt
Maar de oppervlakkige schoonheid
Van een rimpelloos watervlak
Is veel machtiger
Dan één mens kan bedenken
Ook al ligt zij dagenlang nachten wakker
En wil zij wel verbaasd
Verbouwereerd zijn
Terwijl ze allang wist
Dat wijsheid altijd achter het net van de schoonheid
Vist.


staat ook op mijn cu2 te staan. 2 oktober 2001.

dat je regels 8erelkaar hebt met 1 woordje stoort me een beetje maar dat zal wel aan mij liggen :)

dit vind ik dan weer erg machtig :)
Ook al ligt zij dagenlang nachten wakker

btw als ik geen gelijk heb in mn kritiek moet je t zeggen he! :)

Wat kan ik erop zeggen :) Dat is jouw mening en jouw smaak. Ik hoor vaak genoeg dat ik irritant breek, maar voor mij is het in dat gedicht op die manier perfect.

Godzijdank hebben we allemaal verschillende ideeën en smaken of ik zou nooit aan de bak kunnen komen als dichter :D.

haha :) je hebt gelijk
een gedicht kan nooit iedereen aanspreken lijkt me :\ dat zou ook vreemd zijn

maar ach :) mijn gedichten spreken jou ook niet egt erg aan dus t is duidelijk een kwestie van smaak denk ik :)

Dit vind ik een erg mooi stuk (y). De rijm is niet gedwongen, en er zit een krachtige boodschap in die goed overkomt.

Wat ik wat minder vind aan dit gedicht, is dat je in het tweede gedeelte aan één stuk doordicht met als onderwerp 'de oppervlakkige schoonheid' (als ik het goed heb ;)), en dat dat dus soms weleens erg lastig leest om het nog allemaal bij te houden. Verder vond ik het niet zo duidelijk dat 'maar de oppervlakkige schoonheid' een nieuwe zin was, waardoor ik dat in één keer achter 'Dat niet de wijsheid telt' las en toen dus in de knoei kwam met de volgende zinnen :o. Misschien is een witregel een idee :)?

Jammer van al die hoofdletters. ;) Ik vind dat vervelend lezen, als het allemaal kleine letters geweest waren, was dat weer meegevallen. Maar de inhoud is mooi. :)

Toen ik dit gedicht begon te lezen, dacht ik 'dit kon nog wel eens een heel goed gedicht zijn'. Jammer genoeg raakte ik dat gevoel kwijt toen je van de ik-persoon oversprong naar "zij", maar vooral toen je in de regels

Dat niet de wijsheid telt
Maar de oppervlakkige schoonheid
Van een rimpelloos watervlak
---->
Is veel machtiger
Dan één mens kan bedenken

bij die pijl rijm je zeg maar door. Eigenlijk zeg je 2 dingen: dat niet wijsheid telt maar "de oppervlakkige schoonheid nan een rimpelloos watervlak" en ten 2e dat "de oppervlakkige schoonheid van een rimpelloos watervlak" machtiger is dan een mens kan bedenken.
Jammer genoeg gaat dit in 1 regel door, wat mij stoort.

Ook klopt (volgens mij) de tijd in dit stukje niet:

En wil zij wel verbaasd
Verbouwereerd zijn
Terwijl ze allang wist


Volgens mij moet het zijn "terwijl ze allang weet"




Ondanks dat ik nogal negatief lijk te zijn, wil ik je wel complimenten maken voor dit gedicht. Ik vind zowel de boodschap als de stijl heel goed, en mijn commentaar is uiteraard op mijn smaak gebaseerd, je hoeft je er niets van aan te trekken. Verder heel goed gedaan (y)

Even snel, het is de bedoeling dat het zo doorloopt zonder pauze. En ook het overspringen van ik op zij, eerst over mezelf en dan het totaal. Die zij is ook bedoeld op de mens, het is een opbouw tot plots...
Vist.

Die hoofdletters is een stijl van vroeger.

Nu moet ik gaan werken, kijk strax nog wel.