Mijn onbegrip
 

Het is stil.
Want als je tegen me spreekt,
zijn het zinnen zonder woorden.
Geef me het antwoord, ja of nee?
Je schudt slechts ja, maar knikt van nee.
Waarom zijn je ogen zo vol,
vol van nietszeggende leegte?

We zijn dicht bij elkaar,
de afstand is niet te overbruggen.
Een traan wil aan mijn oog ontsnappen,
ik houd hem gevangen.
Toch is de hoop vervlogen,
mijn anker heeft geen vaste grond gevonden.

Jouw leven is moeilijk,
het drukt als een last op je schouders.
Daarom, vecht mijn liefde voor jou.
Ik zal je nooit,
door de mazen van mijn net laten glippen.
Ik verlaat je niet,
al hangend,
vastgenageld aan je eigen kruis.

Ik hou van je.

Ik wil er voor je zijn,
en je bereiken.
Als ik probeer door de vensters van je ziel te kijken,
zijn je ogen als verwrongen spiegels.
Waarom kom ik mezelf er niet in tegen?
Mijn onbegrip leeft op,
maar ik getuig je mijn medeleven.
Beseffend,
dat als ik jouw leven kus,
ik de dood omarm.

opzich goed geprobeert, maar hij loopt niet lekker. Ik vind elke zin opnieuw niet goed bij elkaar passen.
Het gevoel heb je er goed ingelegd, maar wat je er precies mee wil zeggen is mij niet helemaal duidelijk.

mooi man (Y) echt lekker gevoelig
maarrr kvind het eigenlijk ook niet zo lekker lopen, vooral de laaste 2 zinnen moeten anders vin ik

Thnx voor het advies, heeft iemand tips hoe ik het gedicht beter zou kunnen laten lopen? xxx

(hey dit is de verbeterde versie van mijn andere korte gedichtje 'onbegrip he' duzzz vergeet die maar... xxxxxx)

Oh, wat een verbetering :)! Leuk dat je deze versie ook echt gepost hebt (meestal zie je daar niets van terug ;)).

Ik vind dit gedicht al veel beter, er zit meer samenhang en structuur in; het is niet zomaar een opstapeling van vondsten :). Er zijn nog wel een paar dingen die ik minder vind, zoals het aantal woorden die je nodig hebt om iets uit te leggen. Misschien kun je om het gedicht interessanter te maken wat sneller lezende zinnen toevoegen en met name de bijzinnen wat anders, vernieuwender verwoorden.

De eerste strofe vind ik erg goed, vooral het begin, maar ik vind deze zin wat minder:
Je schudt slechts ja en knikt nee.
Daar zou ik eerder van maken:
Je schudt slechts ja, maar knikt van nee.

De tweede strofe vind ik wat minder, op de twee laatste regels na; daar zit wat meer snelheid in, wat ik een beetje mis in het eerste gedeelte. Deze zin klopt volgens mij niet helemaal:
Een traan wil mijn oog ontsnappen,
Dit moet denk ik zijn:
Een traan wil aan mijn oog ontsnappen.

Bedankt hè, ik heb mijn gedicht wat aangepast. :)

Het is stil.
Want als je tegen me spreekt,
zijn het zinnen zonder woorden.
Geef me het antwoord, ja of nee?
Je schudt slechts ja, maar knikt van nee.
Waarom zijn je ogen zo vol,
vol van nietszeggende leegte?

We zijn dicht bij elkaar,
de afstand is niet te overbruggen.
Een traan wil aan mijn oog ontsnappen,
ik houd hem gevangen.
Toch is de hoop vervlogen,
mijn anker heeft geen vaste grond gevonden.

Yummie heeft aan me gevraagd of ik haar gedicht aan wilde passen; dit is dus een geheel vernieuwde versie van het gedicht, dus iig de moeite waard om op te reageren :)!

'Mijn onbegrip' en 'Onvoorwaardelijke liefde' zijn bij deze bij elkaar gevoegt tot één gedicht Yummie, is dit wat je bedoelde?

Ja, dit is wat ik bedoelde. (y) Bedankt Xineof! :)