toekomstig verleden
 

Toekomstig verleden

Ga niet waar ik niet heen wil
Al ga ik altijd waar jij gaat
Een toekomstig verleden ze je niet stil
tijd is het enige wat nooit stilstaat

Achtergelaten, maar zeker niet vergeten
Denkend aan alles uit het verleden
Kon ik maar meer van de toekomst weten
Was het alles waard waar we voor hebben gestreden?

Het is alleen mezelf die ik iets verwijt
Ik dacht je toch helemaal te kennen
En door die gedachte ben ik je kwijt
De gecreëerde leegte wil maar niet wennen

Had me toch alsjeblieft ook meegenomen
Een onrealistische wereld waar ik me nu waan
Tussen verleden en toekomst zitten enkel dromen
Ik ben hard op weg om naar jou toe te gaan.



reacties? wat kan er verbeterd worden?

Ik vind het een mooi gedicht, met veel gevoel erin! Alleen stoor ik me aan de verschillende lengtes van de zinnen. Hierdoor vind ik het niet makkelijk lezen? Maar de inhoud vind ik heel mooi :)!

Ik kom er eerlijk gezegd niet doorheen... je woordgebruik is vrij abstract, waardoor ik me niet echt een beeld kan vormen. Bovendien gebruik je heel regelmatig dezelfde woorden of dezelfde soort woorden, zoals 'ik'', 'jij', en werkwoorden als 'gaan', 'weten', dingen die op gedachten wijzen ed. Ik zou proberen je gedicht wat meer vorm te geven; wat kortere zinnen dmv wat beeldender taalgebruik :).

het gaat ook over mijn gedachten zeg maar. niet wat ik bedenk om te schrijven, maar het gevoel gaat over de gedachte. de gedachte hoe het zou zijn om iemand die heel dicht bij je staat kwijt te raken, omdat diegene zelfmoord pleegt.

daar gaat het gedicht dus ook over, alhoewel ik me afvraag of veel mensen dit eruit zouden halen. ik hou ervan om zo te schrijven dat je het een paar keer moet lezen voordat je eigenlijk pas weet waar het echt over gaat.

met je verschillende zinlengtes ben ik het overigens eens. daar moet ik nog aan werken

Ik vind het goed verwoord...direct toen ik het las dacht ik aan zelfmoord. 't Is inderdaad geen makkelijk gedicht maar dat maakt het juist mooi vind ik.