Kan iemand mij alsjeblieft helpen??
 

Ik ben altijd zooow vreselijk verlegen en onzeker als ik in een groep onbekende mensen kom..
Ik heb al ruim een jaar een hele lieve vriend. Hij had toen ook een hele groep vrienden waar ik bijna niemand van kende.. Ik kom daar dus tussen, want jah vrienden van je eigen vriendje, daar kom je niet onderuit..
Het probleem was dus zo:
Ik kom daar als volslagen onbekende. Je word door iedereen gekeurd, dus ik wil dan natuurlijk mijzelf op mijn best voordoen, maarjah ik weet niet hoe :s Ik ben zow onzeker, zo bang dat mensen mij afkeuren terwijl ze mij niet eens kennen, dus ik val helemaal stil :S ik durfde geen woord te zeggen en luisterde alleen maar naar hun gezellige verhalen..
Tegenwoordig gaat het al beter ik mag ze allemaal heel erg, maar dat heeft dus wel een jaar geduurd!
Ik zie vaak genoeg mensen die het meteen met vreemden kunnen vinden en dat wil ik ook zow graag!!
Heeft iemand mssn tips voor mij?? Herkent iemand dit misschien?
Binnenkort ga ik naar een nieuwe school helemaal alleen en daar zit ik nu al om te stressen vanwege al die vreemde mensen!!
Ik zit hier zow erg meej!
Kan iemand me alsjeblieft helpen?
Liefs, mij

1) er zijn cursussen voor
2) je kan het zelf oefenen (denk ik):
- Zorg dat je je instelling verandert. JE loopt geen modeshow, het zijn mensen die je niet zomaar op alles beoordelen.
- Die andere mensen, zijn ook mensen, net als jij en ik. Je bent geen vreemde eend in die grote groep mensen, ZEKER NIET als je naar een nieuwe school gaat.
- JE kunt op een totaal vreemde plaats eens proberen met iemand een praatje te maken (in de trein op een traject waar je verder nooit komt?). Die mensen zie je namelijk nooooooooit meer, dus je hoeft je niet druk te maken dat je het verpest oid.
- oefening baart kunst. Hoe meer je het doet, hoe minder zenuwachtig je wordt. HEt aaaalllermoeilijkste is het begin. Dan gaat het balletje daarna vanzelf rollen.

Succes.

ik heb precies hetzelfde en ik probeer altijd maar gewoon mezelf te zijn en dan moeten ze zelf maar weten of ze me accepteren of niet. En als het een beetje normale mensen zijn geven ze je de kans wel om even aan ze te wennen zodat je steeds wat 'losser' wordt!

precies :). wees jezelf, anders kom je er niet.

uit mijn oogpunt: kan jou 't schelen wat die mensen van je denken.

maar dat was MIJN oogpunt natuurlijk :).

ik denk dat je je gewoon puur voor moet doen zoals jezelf bent. als je onzeker bent HOEF je je niet voor te doen alsof je heel zeker bent. daar prik je alleen maar door heen. ik wel iig.
en je hoeft je niet op je best voor te doen ook. val je alleen maar tegen ;). maar het is wel zo!
en het GEEFT toch niet als je onzeker bent? iedereen is weleens onzeker. ik zweer je: IEDEREEN!!! juist die mensen die proberen zo zeker over te komen. juist die mensen die zo makkelijk contact leggen en altijd het grootste woord hebben.
en het geeft ook niet als je niets zegt. of niets weet te zeggen. doe gewoon rustig, doe je voor zoals je bent.

en die nieuwe school. al die vreemde mensen zijn tenslotte ook mensen met fouten. en ze zullen je best accepteren. probeer het positief te bekijken en als de 1e indruk niet zo goed is, schiet dan niet gelijk in de stress van: zie je wel, ik kan het niet, ze vinden me saai en zij zijn allemaal veel beter en.... probeer het gewoon van de positieve kant te zien!

en suc6 natuurlijk (y)! het gaat je lukken! :)
ook al klinkt het mss stom van mijn kant

Thnx allemaal voor jullie adviezen :bloos: ik ga dr cker wat meej doen..
Kisses 4 ya all!!

Ik herken zeker veel in je verhaal. Ik heb dat dus ook altijd. Maar dan moet je gewoon denken: De vrienden die je nu hebt heb je toch ook omdat zij je leuk/lief/aardig/tof/spontaan vinden dus waarom zouden vreemde mensen dat dan niet vinden?
Waarschijnlijk vinden de meeste mensen je aardig ómdat je jezelf bent en niet omdat je verlegen bent dus waarom zou je verlegen zijn?
Het is natuurlijk niet makkelijk maar probeer altijd positief te denken. suc6

Waarom zie je het als een probleem?

omdat ze zich er rot door voelt? °doh°

nou ik ben zo iemand die goed contacten kan leggen, zodra ik ergens binnenkom kan ik de sfeer zo proeven die er hangt en me er perfect op aanpassen, reageren zoals de mensen van mij verwachten... en ik wordt aardig gevonden... altijd aardig gevonden... ik neem de tijd niet om gewoon rustig mezelf te zijn in zo een groep...

dus ja, hoe leuk het er ook uitziet als andere mensen dat kunnen het is niet zo geweldig als je denkt...

als je jezelf niet kunt zijn... (n)
maar ze bedoelt natuurlijk gewoon geaccepteerd worden.
ik val altijd mee. schijn mee te vallen. ze vinden me allemaal gek en niemand zal zeggen dat als 'tie mij meemaakt dat ik normaal ben. maar daar voel ik me juist well ekker bij :).
en ze accepteren je wel, zolang jejezelf maar bent!

nou ja, ik heb er niet zo een gigantische problemen mee, maar dit was ff voor de TS om te laten weten dat de andere kant niet zo geweldig is als die lijkt:)

en ik heb ook gewoon me eigen redenen waarom ik wel of niet mezelf zou zijn:) maar als ik daar over wil praten open ik wel een topic;)

en geaccepteerd worden is veel te belangrijk voor de meeste mensen accepteer eerst jezelf maar(y)

hoe bedoel je? ik accepteer mijzelf wel. is dat dan een vorm van hoogmoedigheid ofzo? ja sorry, ik bedoel het gewoon normaal.
ik merk het ook weleens dat mensen absoluut niet tevreden met zichzelf zijn. gewoon alleen omdat ze naar anderen kijken die 'beter' zijn of socialer of gezelliger of die makkelijker contact leggen of... je mag toch gewoon jezelf zijn? met je negatieve EN positieve kanten? :).

maar we moeten toch weer ontopic eigenlijk :), sorry TS!

ik had het niet over jouw lieve schat maar over de TS, dat jij jezelf accepteerd was al lang duidelijk;) en hoezo hoogmoed;) is helemaal niet erg hoor:p

maar ik bedoel dat de TS te veel bezig is met er voor te zorgen dat anderen haar accepteren... eerst jezelf accepteren en aan jezelf denken en dan komen die anderen vanzelf wel:)

oke. ik voelde me al beledigd ;)

"Thnx allemaal voor jullie adviezen ik ga dr cker wat meej doen..
Kisses 4 ya all!!" (y)

Hey

Ik heb een eigenschap dat ik snel vrienden maak, ook met mensen die je nooit gezien hebt. Bijvoorbeeld vrienden van vrienden. OP een verjaardag tussen ALLEEN MAAR onbekenden.
Vlak voor een toets met bijvoorbeeld mensen die dezelfde toets hebben.
Wat ik doe is gewoon mezelf zijn. Niet schamen als je een domme opmerking hebt gemaakt, zeker niet terugkruipen.
Ik neem aan dat iedereen op deze wereld Humor heeft (Ja ook vrouwen :D ) Er komt vanzelf wel een gevatte opmerking.
Als een persoon daarna aan je terugdenkt denkt hij niet aan de bullshit die je tussendoor hier en daar uit hebt gekraamd (Wat gewoon niet aansluit op hun referentiekader) maar aan de gevatte opmerkingen die je eruit flapt. Niet te lang wachten met je grap anders moet je hem daarna uit gaan leggen en is de lol eraf.
Je hoeft je ook niet perfect te gedragen. Gewoon jezelf zijn, en niet proberen iemand voor te doen die zij misschien zouden willen zien.
In iedere groep zitten altijd mensen die op een lijn met je zitten, daar kom je vanzelf wel achter :)

Succes in ieder geval. En zoiets heeft gewoon tijd nodig, en het is geen ramp om verlegen te zijn.

Hmm,

Ik ga dan, hoe sneu het ook klinkt, proberen hip te doen. :p Toen ik in de 1e kwam kende ik niemand, maar ik probeerde door de 'leukste' grapjes te maken etc, ervoor te zorgen dat de anderen dachten dat ik aardig was... Dat is wel gelukt denk ik, ik heb het iig de hele schoolperiode door leuk gehad en ben nooit gepest oid. Of ze kenden gewoon genade voor me.

Thnx -x- :)

:bloos: