*Het Pianospel* [tekstje]
 

Zachtjes glijden je kleine vingertjes over de toetsen. De lieflijke klanken van het beeldschone pianospel wat jij laat horen klinken door de bedompte ruimte. Het publiek zit op de harde kerkbanken naar jou te luisteren, diep onder de indruk. Ze luisteren, en verroeren geen vin, maar kijken allemaal naar jou.

Als vijf jarig dreuteltje was je al gefascineerd door het pianospel wat je vader ten gehore bracht op grote concerten. Muisstil zat je te luisteren naar wat je altijd zo prachtig hebt gevonden. Nu, na vier jaar les, heb je je eerste, eigen uitvoering. In een klein, sprookjesachtig kerkje, waar het ruikt naar een mengeling van lavendel en lichaamsgeur. Je slaat je je laatste toon aan, zucht diep en loopt weer naar je plaats.

Een traan van ontroering loopt over mijn wang.

Wat is er mooier dan een jong mens, wat al haar energie, al haar vrije minuten, al haar passie, in een muziekinstrument stopt? Niets, helemaal niets.

gefacineerd
gefascineerd

verder hip stukje, kort waardoor t krachtig wordt. Mooi!

Grim

:bloos: Dank! <3!

Mooi stukje hoor, Mijn* ! :)

Is dit uit eigen ervaringen geschreven?

het pianospel dat
vijfjarig

heel mooi
sorry, weet er verder niks over te zeggen: het is gewoon goed, je raakt er haast ontroerd van, alsof je er bij bent in dat kerkje

Hee, thnx iedereen :), het is deels uit eigen ervaring, deels erbij bedacht, ben er best trots op moet ik zeggen :cool: !

Kick Ass.
In the nicest way possible.
Indeed.
Haha, yes quite.
Rather.
I say, it doesn't get easier, what?
True good sir, very true.
So was like whatever you know, and they were all LA DI DA.

(The above means I love you and your work. Or your words indeed. Yes, I am mad, judge me, see if I care.)

*mental*

??

Ik vind dat je een mooie schrijfstijl hebt, maar zelf houd ik niet zo van al die bijvoegelijk naamwoorden. Verder leuk hoor.