samen
 

Een donkere steiger,
de flonkerende sterren,
het kabbelende water,
jouw armen om mij heen.

het ruisen van de bomen,
jouw zacht en lief gefluister,
het tsjirpen van een krekel,
jouw hand zacht op mijn been.

de vogels op de achtergrond,
het knisperen van een vuur,
de sterren waken over ons,
alles draait om jou en mij.

Dan buig jij je voorover,
zoent me zachtjes op mijn mond,
de natuur die houdt haar adem in,
en valt ons in stilte bij.


heey mensen, even een kort gedichtje over afgezaagd onderwerp... ben net terug van vakantie en moet er weer ff inkomen.

hij's lief man (y) echt een lekker zwijmel gedicht, hij loopt ook erg goed (Y)

Mussen tsjilpen en krekels tsjirpen dacht ik...

op zich wel leuk, ook de rijm op het einde, het laatste stuk vind ik meer iets uit een liedje. Maar niet erg speciaal in mijn ogen, doet me weer eens weinig. Maar laat dat niet teveel zeggen, als er iets is wat ik zelf merk, is dat gedichten hier me vaak weinig doen ^^.

Klopt inderdaad wel. niet dat het er heel veel toe doet, maar heb het toch even veranderd, gewoon voor de correctheid.

heyhey
ik vind het gedicht op zich zeker wel goed geschreven,
maar ik vind het een hopenloos onderwerp en durf te wedden dat het niet echt gedeurd is :|
nouja ik heb geen boeiende critiek want ik heb het snel even door gelezen want dit genre gedichten speekt mij niet echt aan

ik vind het wel meevallen hoe hopeloos het onderwerp is. Ik vind liefde juist totaal geen hopeloos onderwerp, maarja, meningen verschillen.
Verder: dat het niet echt gebeurd is, ligt eraan hoe je het bekijkt. Dat de natuur stil valt en alles alleen nog maar om jou en die ander draait is natuurlijk gewoon beeldspraak, en hoe je het voelt, natuurlijk is dat niet echt gebeurd, maar naar mijn idee hoort dat een beetje bij dichten.