Mate met maat
 

Als ik in jouw schoenen zou staan
En jij in die van mij
Zou de maat dan nog wat uitmaken?
Staat het los ervan, alleen en vrij?

Door de confrontatie met elkaars zorgen
In conflict met elke onopgeloste zaak
Zou je dan maat kunnen houden?
Een oplossing zoeken, voor elk probleem ik maak?

Je zal absoluut meer van me begrijpen
Maar verslagen en uitgeput zijn
Zal je te rade gaan bij je beste maatje?
Dat ben ik immers, ik ken jouw pijn

deze vind ik leuk :)

hoe je het woord maat steeds laat terug komen vind ik erg leuk, de woorden vind ik erg leuk gevonden het hele gedicht loopt gewoon lekker.
Er zit een mooi en duidelijke boodschap in en gevoel is er goed ingelegd.

niets op aan te merken.

Een oplossing zoeken, voor elk probleem ik maak?

Deze zin vind ik wat vreemd. Verder spreekt je gedicht me eerlijk gezegd niet zo aan, sorry :o. Ik vind het wat teveel op de woordspelingen met maat berusten, alsof het gedicht echt daaromheen is geschreven, alsof de woordspelingen er niet zo ín verwerkt zitten zegmaar. Qua ritme en inhoud is het leuk geschreven, daar niet van, maar ik vind het gewoon niet zó.

Oh, en ik ben er nog niet uit hoe ik de titel moet lezen :o :D.

moet de titel niet meten met maat zijn?

[zegt voorzichtig]Zo'n typfout maakt niemand toch zonder het zelf door te hebben :o?[/zegt voorzichtig]

Dat denk ik ook. Maar dan minder voorzichtig en meer zelfingenomen.

Mensen, einde discussie, die titel klopt gewoon:p

Jamaar hoe moet ik hem dan lezen :D?