Depressie = soms erfelijk...
 

Het schijnt dat het in mijn familie ergelijk is, het schijnt dat je dan een stofje ofzo in de hersenen missen, kan iemand hier iets meer over vertellen?

Is een depressie erfelijk?
Depressies kunnen niet erfelijk zijn. De gevoeligheid voor depressies is echter wel erfelijk. Zo kan het dus voorkomen dat er in een familie meerdere depressies voorkomen. Over het algemeen spelen er echter meer factoren een rol, waardoor dus niet hele families depressief worden. www.gezondheidplein.nl/depressie.html+depressie+erfelijk&hl=nl]Bron[/url]

Men vraagt zich vaak af of een depressie erfelijk is ? Het antwoord hierop is ontkennend, het is wel zo dat sommige mensen door hun aanleg een hogere kwetsbaarheid hebben bij het ontstaan van een depressie. Doch het is geen erfelijke ziekte, omdat er iemand in je familie depressief is hoef jij het niet te zijn, er spelen meerdere factoren een rol bij een depressie. Bron

Depressie is niet erfelijk en is te genezen. Er bestaat geen lichamelijke oorzaak voor depressiviteit. Het wordt volledig veroorzaakt door de persoonlijke denk- en leefwereld van de persoon. Dit geldt voor alle vormen van depressiviteit. Dat het toch lichamelijk aan te tonen is, wil nog niet zeggen dat hier de oorzaak ligt. De wetenschap maakt namelijk een ongelooflijke fout. Ze draaien oorzaak en gevolg namelijk om. Depressiviteit veroorzaakt de lichamelijke veranderingen en is beslist niet de oorzaak. Dit durf ik te garanderen. Medicijnen helpen daarom ook niet. Ze kunnen alleen oppeppen of kalmeren en daardoor lijkt de depressiviteit te veranderen. In al de reacties die ik gekregen heb, is er nog nooit eentje bij geweest van iemand die baat bij medicijnen heeft gehad. Van "hulpverlening" trouwens ook niet. Bron

Deze sites zeggen dat depressies niet erfelijk zijn, de aanleg ervoor dankzij een eigenschap als karakter wel.

ja als het veel in je familie voorkmot heb jij ook meer kans, zelfde met kanker..
mijn oma was altijd erg depri :( nogsteeds trouwens :S
arme mens..

tnx iig, er wordt niets gezegd over een stofje in hersenen, maar ja, zal ik zelf nog wel ff verder zoeken ofzo... nog iemand anders een id of ervaring mee?

Stofje in de hersenen heet serotine, het kan dat je dat mist of dat je lichaam er te weinig van aan maakt. Dat is alleen te genezen/verhelpen met medicijnen. Je hoeft dan niks mee gemaakt te hebben om toch depressief te worden en praten met een psycholoog of psychiater of wie dan ook helpt dan ook weinig, die maken dat stofje niet aan.

Als je interesse ook is omdat je je afvraagt of het bij jou zo is; dat kan alleen de dokter je vertellen. Maar dat weet je wel. Denk je zelf dat het dat is? Of gewoon algemene interesse?

Na aanleiding van mijn broertje kwam mijn vader ermee. Ze denken niet dat praten echt helpt... het komt behoorlijk vaak voor bij m'n vaders kant en ook bij mn moeders kant. Ik weet niet of ik het zelf kan hebben, het zou een makkelijke verklaring zijn, misschien wel iets te makkelijk... bij een volgend doktersbezoek misschien eens vragen, ik probeer eerst aan meer info te komen...

Van je broertje zou ik het niet weten, van jou denk ik dat praten juist wèl helpt. 'k zou het iig eens proberen (weet niet of je dat nu al eens echt gedaan hebt) en dan pas eventueel naar andere dingen te kijken ook ivm medicijnen, niet zo goed. Naja, als je me nodig hebt hoor ik het wel.

Zou kunnen, wij hebben een heel nuchtere familie...

Het kan zijn dat je door bepaalde karaktertrekjes er meer aanleg voor hebt.

Er bestaan geestelijke stoornissen die erfelijk KUNNEN zijn, en waar depressiviteit een van de gevolgen van KAN zijn..

Genesis

Ik ben zelf eigenlijk fel tegen medicijnen, altijd al geweest... ik weet het niet goed, ik durf de stap naar ouders niet te zetten, misschien eens met Zieleman over hebben... Ik denk opzich dat praten voor mij wel helpt, maar dan moet het wel iemand zijn die door me heen kijkt...

ja...