[kort verhaal] Liefhebben en liefvinden
 

Liefhebben en liefvinden

“Ik heb je lief?”, herhaalt ze luidkeels, maar nu vragend. Niemand kijkt om in het marmerwitte rosécafé. Niet raar - het is er te druk om jezelf te horen.

“Nee, met de nadruk op heb. Ik heb je lief. Dat zei ik. Niet: ik heb je lief.” Hij wurmt zich verder tussen haar en de zweterige rug van een barleuner in. Nu staat hij met zijn tenen op de afgrond tussen haar borsten, klaar om te vallen.

“Het hebben is basically waar het om gaat”, vult hij aan, terwijl hij losjes met zijn hand naar het puntje van zijn stropdas glijdt.
Oeh, hoe ze dat soort yuppenengels toch haatte. Net alsof Nederlandse woorden niet goed genoeg meer zijn. Maar goed, you take the good with the bad – deze vent is een keeper. Shit, nu doet ze het zelf ook. “Het hebben?”, vraagt ze snel.

“Ja, dat is waarom zoveel relaties stuklopen. Omdat mensen liefhebben. Ze zouden elkaar moeten liefvinden.”

Haar interesse rijst.

“Kijk, als mensen elkaar liefhebben, dan kan het niet anders dan dat ze op elkaar uitgekeken raken – net als kinderen op hun speelgoed: ze zeuren erom, krijgen het, spelen ermee en mikken het daarna in een hoek. Maar als ze elkaar liefvinden, dan blijft de liefde steeds iets waarnaar ze moeten zoeken, waarvoor ze iets moeten doen om het te krijgen. Begrijp je?” Hij schuift met zijn elleboog nog iets dichtbij en kijkt haar in haar grote witte ogen.

“Ja”, glijdt het uit haar mond. Ze bedenkt zich iets en vervolgt even later: “Maar als je elkaar lief vindt, dus gevonden hebt, wat dan? Je kunt niet eeuwig blijven zoeken - je vindt elkaar toch ooit? Anders kun je nooit een relatie krijgen. En als je wel een relatie hebt, dan is het vinden voorbij, lijkt me.” Ze kantelt haar hoofd ietsje meer en kijkt hem recht in zijn gezicht aan. Blosjes. Leuk!

“Bij de meeste relaties wel, maar als je de juiste persoon hebt, dan blijf je nieuwe dingen vinden. Je raakt nooit uitgezocht”, verweert hij zich.

“Het gaat dus om zoeken en blijven vinden?”

“Ja.”

Meteen staat ze op en loopt zonder een woord of omkijken weg. Even weet hij niet wat hij moet doen, maar dan stapt ook hij op en huppelt achter haar aan. Ze ziet hem achter haar aankomen.

“Ik heb hem”, lacht ze in zichzelf.

grappig, dat laatste zinnetje.
ik heb het zelf latijd wat minder op teksten waarin er afgegeven wordt op een bepaalde groep die ze toch leuk vinden, maar goed.
Ach, het was geen erg stukje, maar als echte converstatie is het een stuk leuker...

Charlotte
ik ben wel van dat soort gedachtenkronkels, maar zet ze misschien zelf ook liever voort dan er meteen zo'n slaatje uit te willen slaan....

Ik vermoed dat je het over haar gedachten over engelspratenden schrijft. In dat geval geldt dat het geen gedachten zijn die toe te schrijven zijn aan de auteur zelf. Laten we het maar op karakterbuilding houden ;).

Een langer stuk hierover schrijven, bedoel? Dat zou inderdaad kunnen, maar ik hou het voorlopig op wat kortere stukken.

ik bedoelde het karatker ook hoor, maar gewoon, vind dat wat irritant om te lezen altijd:) Het was een leuk stukje hoor, zo erg stoorde het ook weer niet.

nee, dit ging misschien niet zo zeer over de tekst, ik vond de lengte wel prima eigenlijk, maar meer over mijzelf. Persoonlijk zou ik in deze situatie leuk een discussie met iemand aangaan, meer van die gedachtenkronkels willen horen ipv weglopen en hem achter me aan proberen te krijgen, begrijp je?

Charlotte

Kritiek is altijd welkom, hoor ;) Daarom post ik hier.:)

Ah, ok. Tja, wat je hopelijk uit het verhaal haalt, is dat de 'hij' wil zoeken&vinden en de 'zij' wil hebben. Als zij ervoor zorgt, dat hij kan blijven 'vinden', dan 'heeft' zij hem = beide gelukkig en een belangrijk deel van een relatie tussen twee geliefden.
Misschien iets te ver....?

Leuk stukje :d! Eindelijk iets om over na te denken :)

rijzende interesse??? met gist ofzo?

Thnx!(y)

Noem het maar dichterlijke vrijheid ;)

Ah, wat een heerlijk verhaaltje, dit (y)

Goed doordacht wel, en deze alinea vond ik erg leuk:

Laatste zin is ook goed.

Maar het is wel basically ipv basicly :p

Thnx! Ik heb inderdaad geprobeerd alles op elkaar af te stemmen, zoals hun handelingen, die allemaal op (seksueel) verlangen duiden.

:bloos:

= veranderd.

uhuh, ik begreep hem:) dat maakte het ook zo leuk! ik bedoelde alleen maar te zeggen dat ik mezelf niet 100% zie in de personages, wat natuurlijk ook helemaal niet hoeft, maar waar ik wel even over aan het denken was. Je hebt in elk geval wel een prettige manier van schrijven.

ik vond die rijzende interesse wel prima hoor....
ik ben ook altijd wel van nieuw uitgevonden (met de nadruk op vinden, dus niet maken of zoeken) woorden en uitdrukkingen.
(misschien zou ik dat Giph woordenboek toch eens aan moeten schaffen....)

Charlotte

Echt een leuk verhaaltje! Zit goed in elkaar! (y)
Ik heb de eerste paar zinnen nog een keer moeten overlezen om helemaal te begrijpen hoe het nou in elkaar zat, maar uiteindelijk kwam ik er toch :)

THnx! Thnx voor je moeite!