Zou jij je gehele vertrouwde omgeving opgeven om bij je geliefde te kunnen zijn?
 

Ik sta op het punt om mijn gehele vertrouwde omgeving achter mij te laten om bij mijn vriendin te kunnen zijn. Ik ga verhuizen naar een andere stad waar ik zo goed als niemand ken, ik laat als het ware alles achter, vrienden, familie etc. Ik heb hierover wel wat gesprekken gevoerd met wat vrienden, en de meningen hierover zijn zeer verdeeld, de een vind het een dom besluit, anderen zeggen dat het verstandig is, en ik moet doen wat mij gelukkig maakt, en weer anderen zeggen dat ik misschien beter nog wat langer kan wachten.
Toch zou ik graag van nog wat meer mensen willen horen wat zij zouden doen en wat zij ervan vinden.
Kortom: Zou jij je gehele vertrouwde omgeving opgeven om bij je geliefde te kunnen zijn?

Ligt eraan.

:)

Als ik het gevoel zou hebben dat de relatie langdurig is en zo, ja.. dan zou ik het doen. :)

Een ander land zou een ander verhaal zijn. Dat zou ik misschien wel doen.. maar dat zou ik zeker niet zomaar doen.

ja

Je gaat neem ik aan toch geen contacten verbreken? Op den duur verhuizen we denk ik allemaal wel minstens 1 of 2 keer .. dus lijkt 't me niet zo raar dat ook te doen voor je grote geliefde ..

Stel dat je achterblijft .. verhuizen dadelijk al je vrienden wel .. zit je daar alsnog .. :o

Alleen als ik ervan overtuigd zou zijn dat hij de ware is...

En zelfs dan nog, als het echt zo zou zijn, zouden afstand en tijd niet veel uit moeten maken. Het ligt idd aan de situatie. Maar als de situatie zo is, dat ik dat zou overwegen, dan zou ik alles alleen opgeven als ik denk dat het de ware is...

Hmm ik denk dat ik het er wel voor over zou hebben, mits ik echt denk te weten dat het 'de ware' is..

Soms moet je gewoon eens iets geks doen, zonder te weten hoe het afloopt. Beter spijt omdat je iets hebt gedaan, dan spijt omdat je iets niet hebt gedaan..

Waarom verhuis je in de 1st place, geeft zij ook alles op om bij jou te zijn? of verhuis je naar haar omgeving, in dat geval zou ik dr nl nog maar eens over nadenken...

Mijn punt, ik zou pas zoiets opgeven als ik ervan overtuigd ben dat de ander dat ook voor mij doet...en niet dat ik mij aan moet passen aan haar ipv aanpassen aan elkaar...

absoluut.

nooit, heb ik al eens eerder gedaan, en ik laat mijn vrienden voor niks of niemand achter. Als ik een relatie krijg met iemand uit een andere uithoek van het land, misschien dat ik in utrecht zal gaan wonen, met haar, maar ik blijf in de randstad.

Dat heb ik min of meer gedaan. En mja, het was eigenlijk een hele logische stap. Ik wist al heel lang dat ik toch niet eeuwig in 'mijn' omgeving zou blijven, dus zo'n overdreven stap vond ik het niet. Het was wel even wennen in het begin, maar nu heb ik een hele nieuwe vertrouwde omgeving om me heen gebouwd en is alles helemaal goed.

De vraag van Sithan;'..geeft zij ook alles op om bij jou te zijn?' is nogal irrelevant in mijn ogen. Dus omdat 1 persoon zijn vertrouwde omgeving opgeeft, moet de ander dat ook maar doen? Zo werkt dat, imo, niet. Bij mijn vriend en mij ging het, zoals ik al zei, heel logisch. Hij had goed werk, ik niet. Hij heeft een zieke moeder, ik niet.

neej,
want ik kan niet zonder mijn moeder en mijn moeder niet zonder mij als ik een week op vakantie ben geweest alleen en ik kom terug, dan ben ik blij dat ik wer bij mij mams ben.
ligt er trouwens wel aan waar je gaat wonen.
als ik bijvoorbeeld later in enschede zal gaan wonen zal ik het geen probleem vinden dan ben ik ook nog dicht genoeg in de buurt maar amsterdam, leeuwarden, Nijmegen, Utrecht? No way

Is ook niet wat ik precies bedoelde, wat ik bedoel is waarom jij wel zou dienen te vertrekken uit je omgeving en de ander niet...het gaat hier om gezamenlijk belang, en ik ben in de overtuiging dat in de liefde dat moet moet worden nagestreefd niet slechts die van 1...dus mijn vraag van geeft zij alles op, slaat terug op het feit dat niet die ander ook de omgeving moet opgeven, maar terug op waarom de 1 dat wel zou moeten doen.
En in jouw geval is dat dus duidelijk...maar bij hem weten we dat niet, dus vind ik het wel degelijk een relevante vraag...

een vertrouwde omgeving opgeven vind ik zo erg nog niet.
ik ben bijvoorbeeld verhuisd vanwege mijn studie naar een plek waar ik niets en niemand ken, maar als jij ook een studie of (goede) fijne baan op geeft om naar haar te gaan, tsja, dan zou ik er nog eens over nadenken.
Geef je veel belangen op?
Wat als jullie uit elkaar gaan? Heb je een beroep waarmee je makkelijk werk vind en dus ook makkelijk terug kunt naar je oude woonplaats, weet je wel of je op die nieuwe plek net zulk goed werk kunt vinden om het daar ook fijn te hebben en vol te houden, ook als jullie relatie voorbij zou zijn?
Als je nog aan het studeren bent is het bwvs nog makkelijker omdat veel studies ook op veel plekken te volgen zijn, al is het dan nog geen aanrader makkelijk te switchen.
Ik zou me nog meer druk maken om de praktische bezwaren (werk, studie etc), zeg maar, dan om de emotionele (vertrouwde omgeving, vrienden, familie etc.)

succes en sterkte

Ja, ik zou dat wel doen. En ik denk ook dat het in mijn geval wel gaat gebeuren. Ik zelf woon in de randstad, en mijn vriend woont in Limburg. Als we gaan samenwonen is dat waarschijnlijk in Limburg, en niet in de randstad.

En ach, mijn vrienden kan ik toch gewoon blijven zien, daarvoor zijn trein en auto uitgevonden!

Mwa, denk t niet
Vind dat altijd zo hypocriet, al je vrienden enzo achterlaten omdat je een vriend(in) hebt. Gebeurt helaas aardig vaak.
En als het uitgaat, bij diezelfde vrienden die je net "geloost" hebt weer uitjanken. naja, met alle chinezen, maar niet met den dezen.

Ja, sterker nog, ik denk dat het juist positief is om je oude situatie een keer los te laten en echt iets voor jezelf op te bouwen.

edit: maar daarbij zou ik niet snel al mijn vrienden opgeven. Ik zal niet snel op _niet gangbare reisafstand_ van hen vandaan willen zijn. Hoewel ik misschien ooit best naar het buitenland wil verkassen...I dunno

:rolleyes:

Nee. Ik denk niet dat liefde, als dat al bestaat, het daarvoor waard is

JA, absoluut. Mijn vriendin is het aller aller belangrijkste voor me, zij komt bij mij op de eerste plaats. Alleen jammer dat er idd mensen anders over denken (zoals mijn vriendin :(, mja ik zou haar nooit voor die keus zetten )

Binnen Nederland wel, maar als je het hebt over alles achterlaten en in Spanje (ik noem maar een land) te gaan wonen dan niet. Ik geloof niet in 1 ware, er zijn best wel meer mensen die voor jou geschikt zijn en met wie je gelukkig kan zijn. Maar daar speelt ook bij mee dat je taal niet spreekt (of het moet een engelstalig land zijn), de cultuur niet kent en zodoende het ook moeilijk wordt om daar werk/school te vinden of een sociaal netwerk op te bouwen. Dan hangt je hele geluk van 1 persoon af, die alles wat jij mist wel heeft en daar zou ik niet tegen kunnen. Maar Nederland is zo klein dat zelfs als je naar de andere kant van het land verhuist je nog wel contact kan je houden met de mensen van waar je eerst woonde, het kost alleen wat meer moeite :) .

ik zou het wel doen, ook al moet ik ervoor naar een ander land. als ik zoveel om iemand geef dan zou ik er alles voor over hebben om bij diegene te kunnen zijn. mn vrienden zou ik wel wat minder zien, maar toch regelmatig. misschien ligt het er ook aan dat ik het thuis niet zo geweldig heb en dat ik daarom makkelijker weg zou gaan.

hangt van de afstand en de situatie af. Mijn echte vriendgroep zal ik niet zomaar achterlaten voor een vriendin. Ik zal in ieder geval niet zomeer 200 km verderop gaan wonen (voor mij makkelijk lullen, ik woon in midden nederland dus alles is relatief dichtbij).

Risico is wel idd, dat wanneer het uigaat na een x aantal maanden / jaren, je ook niet meer terugkan naar je eigen vriendengroep, omdat je daar inmiddels aardig wat van vervreemd bent. Denk dat dat toch wel iets is, waar je serieus rekening mee moet houden.

Ga je naar de andere kant van de wereld ofzo? Je kan altijd nog terug. Een sprong in het diepe lijkt me niet eens zo verkeerd. + dat je vanzelf wel weer nieuwe mensen ontmoet.

maar ook het risico, dat je je oude, vertrouwde contacten laat verwateren...... :s

Mensen, mensen. We leven in 2004 hoor, we hebben telefoon, sms, e-mail, fax, auto's, openbaar vervoer.. als je naar een andere stad verhuist, houdt dat niet meteen in dat je je vrienden vergeet of je vriendschappen laat verwateren. Zelfs al verhuis je van Maastricht naar Groningen, dan nog zijn er genoeg mogelijkheden om contact te houden met je vrienden en familie. Je verdwijnt niet van de aardbodem..

Dus mijn antwoord op de vraag: ja ik zou het opgeven, wanneer ik het idee zou hebben dat dat een goede beslissing zou zijn. In mijn geval is het echter wat radicaler, omdat ik dan naar het buitenland zou gaan, naar een land waarvan ik de taal nog niet vloeiend spreek, waar men op een totaal andere manier leeft en waar ik maar weinig mensen ken. Maar zelfs in dat geval zouden m'n familie en vrienden (lees: kennissen; je hebt in je leven gemiddeld maar 5 of 6 echte vrienden) eerlijk gezegd geen reden zijn om het niet te doen. Er zijn genoeg mogelijkheden tot contact en m'n echte vrienden zal ik dan toch nog wel zien.

Vergeet niet dat wij mensen ons in het algemeen erg gemakkelijk aanpassen aan een nieuwe omgeving en erg gemakkelijk nieuwe vrienden maken. Natuurlijk zal het even wennen zijn, maar binnen een paar weken ben je al dusdanig gewend dat je je nieuwe woonplaats als je thuis ziet.

Als mijn hond meekan en mijn job er niet onder lijdt, dan zeker en vast JA.
Want mijn vriend is voor mij, samen met deze 2 het belangrijkste :)

Voor mijn vriend naar een andere stad verhuizen, om samen te gaan wonen, zou ik best doen, maar ik zou er niet mijn studie voor opgeven (tenzij ik toch al van plan was die op te geven). Ook geen vrienden trouwens, maar dat hoeft ook niet, want daar is internet en ik heb nog een telefoon ook.

Ik zou het zeker doen... Maar dat is ook omdat ik die stad + omgeving veel leuker vind als waar ik nu zelf woon + dat ik goed met zijn vrienden op kan schieten... dus als het zou kunnen zou ik het zekerz doen...

Hangt er maar net van af wat voor geliefde en wat voor omgeving. ;)

Nee, misschien kan ik dat wel, maar wil ik dat niet. Als ik een vriendin heb, wil ik mijn vrienden en familie wel blijven zien en wil ik ook nog een aantal dingen voor mijn eigen willen doen. Als ik alles zou moeten opgeven, zou ik alleen nog maar bij mijn vriendin zijn. Uiteraard ook heel leuk en romantisch, maar ik zou dan ook eens een avondje met vrienden onder elkaar willen zijn maar als je alles opgeeft en ze dan nooit meer ziet, gaat dat nou eenmaal moeilijk he.

Voor mijn vriend heb ik aardig wat over, dus ook verhuizen als het moet (bijv. om vaker bij elkaar te kunnen zijn, of doordat hij bijv. in de shit zit [denk aan ziekte van bijv. hemzelf,zijn moeder/vader etc] zodat ik hem beter zou kunnen steunen en er voor hem kan zijn als die me nodig heeft, en niet dat hij bijv. 1st 200km kan afleggen [of ik] om even te praten/knuffel te krijgen. Ik zou geen studie voor hem opgeven, en verhuizen doe ik alleen op voorwaarde dat mijn paard en 2 honden mee mogen:)

Wat betreft mijn 'vertrouwde buurtje'; er zijn zoals al door meerdere mensen gezegd zoveel mogelijkheden om het contact met vrienden en familie te behouden, dat ik me daar geen zorgen om zou maken. Mijn vrienden zijn in mijn huidige omgeving zowiezo al gering [dichtsbijzijnde vriendengroep is 30km verderop], en mijn familie woont her en der over NL verspreid, maar stel dat, dat niet het geval was geweest en we allemaal in dezelfde buurt hadden gewoond, was ik vooralsnog niet van mening veranderd. Bellen, mailen, sms-en, faxen.. eens in de zoveel tijd elkaar op zoeken kan altijd..

Het leven kan worden beschouwd als het cartesisch product van je eigen leven en je liefdesleven.

In begrijpelijkere taal: ik zou nooit mijn privéleven opgeven voor iemand uit liefde. Er zijn ook leuke mensen die wel samengaan met een eigen leven zoals je dat nu hebt.

Ik vind opgeven wel een heel groot woord.
Verhuizen naar een ander deel van het land of desnoods even over de grens dat zou ik zo doen. Zolang ik maar contact blijf houden met mijn 'vertrouwde omgeving'.
Vroeg of laat gaat iedereen het ouderlijk huis uit en op zichzelf wonen en vaak ik dat niet vlakbij je ouders (ik zie mij dat nooit doen iig). Dan ga je ook je vertrouwde omgeving verlaten, maar je gaat niet de mensen voor altijd verlaten, want de mensen om wie je geeft, daar blijf je toch wel contact mee houden, daar doet een uur reizen voor mij niets toe.
Toe ik ben gaan studeren ben ik ook op twee uur reizen van mijn ouders gekomen en mijn vrienden studeren weer in een ander deel van het land.
Als het ware verlaat je dan je oude omgeving en kom je in een nieuwe, maar toch is bij mij het contact gebleven.

In een relatie zou het voor mij hetzelfde betekenen. Je komt weer in een nieuwe omgeving, waar je weer nieuwe mensen kan leren kennen (mits je zelf wat initiatief toont natuurlijk) en je 'echte' vrienden en je familie houd je, alleen wonen ze niet meer zo dicht bij als vroeger.

Nee, puur voor mijn geliefde niet.. wel als ik toevallig ook in die stad moet wonen voor studie e.d. maar zou niet mijn hele sociale leven voor hem opgeven... over vriendschap heb je meer zekerheid dan over liefde... iig op mijn leeftijd nog! :D

als zij je gelukkig kan maken, zeker doen :)

No way José.

Dat zul je toch een keer moeten leren, wil je niet voor eeuwig bij je moeder wonen. ;)

Ja, ik zou t wel doen. Je bouwt ook samen weer een leven op en met die mensen houd je heus nog wel contact als je dat beiden (die persoon en jij) wilt. Het is denk ik net zoiets als verhuizen alleen nu ga je niet met je papa en mama en broertjes en zusjes, maar ga je in je eentje weg. En ach, de rest is dus ook al genoemd :D

ik ben 16 en ga volgend jaar naar 5vwo... dat maak ik graag af. Kga me een beetje verkassen zeg... pfff :rolleyes:

toch ben k t hier wel mee eens hoor......

Ookal verhuis je binnen NL, je blijft altijd een outsider in dat gebied;) Hij behoudt wel zijn vrienden, jij niet.......hij heeft zn familie dichtbij en jij niet....Voor de joune moet veel gereisd worden, terwijl de zijne om de hoek wonen?

Vind ik dus een oneerlijke relatie.......t zou voor mij een bron van irritaties zijn. Die situatie van Andijvie kan ik enigzins inkomen, omdat zijn moeder ziek is. Maar dan de vraag: wat als jouw moeder ineens ziek wordt, verhuis je dan weer terug? Dacht het niet?

Daarom ben ik er meer voor om ergens in t midden te gaan wonen, dat lijkt mij handiger, als je allebei uit 2 uithoeken komt:) of je gaat ergens wonen waarbij je je allebei op je plek voelt zonder dat de één wel de vertrouwde omgeving heeft en de ander niet.

Ook als mijn vriend (niet dat ik die heb.......maja niet echt relevant naja boeie) tegen mij zou zeggen van: kom ik kom bij jou wonen, harstikke leuk daaro! Dan zou ik het nog moeilijk vinden.......

Ik bedenk me trouwens ineens dat als je ver uit elkaar woont in NL de één bijvoorbeeld aan het strand woont en de ander tussen de boeren;) Dan zou ik er misschien wel voor kiezen om aan de kust te gaan wonen, maar niet perse de omgeving waar hij vandaan komt......

Ja lastig, lastig.......heb je met samenwonen gewoon al n probleem:(

Ja, ik zou denk ik wel naar een andere stad verhuizen om samen te kunnen wonen met mijn vriend. Ik moet alleen wel zeker weten dat hij de ware is. Ik zou zeker weten wel contact blijven houden met mijn ouders, vrienden en vriendinnen. Maar daar is internet en de telefoon voor.

nee ik zou dat niet kunnen

Nou ik zou dat wel kunnen denk ik, want ik ben sowieso wel in voor iets nieuws, nieuwe stad leren kennen enzo.

Als mijn moeder ziek wordt, sta ik zo snel mogelijk voor haar om bij haar te blijven. Ik zou zéker weten terug verhuizen als het nodig zou zijn. Geen twijfel over. Ik woon nu samen met mijn vriend omdat het kán, als mijn moeder of vader ziek zou worden en het zou niet meer kunnen, dan vinden we wel een andere manier.

Dacht het wel dus.

ik heb het gedaan, ik heb mn hele hebben en houwen ingepakt en ben vanuit Amsterdam naar Gouda gegaan. Nu gaan we samen op zoek naar een woonboerderijtje net buiten gouda.
Ik zie mijn moeder 1 keer per maand, maar spreek haar iedere dag over de telefoon, toen ik nog in Amsterdam was zag ik haar misschien 2 keer per maand, dus niet echt een grote verandering

Tjah, ik zou het wel doen denk ik. Ik zou alleen niet iedereen opgeven. Ik wil wel gewoon contact houden met me familie en me vrienden. En als ik naar australië moest emigreren zou ik eerst voor 3 maanden gaan om te proberen ofzo. Maar gewoon naar een andere stad verhuizen lijkt me niets mis mee.

Op dit ogenblik niet.

Het ligt natuurlijk aan de situatie en hoe de relatie is. Als ik ontzettend verliefd ben en het al een hele tijd goed gaat denk ik dat ik dat wel zou kunnen en willen opgeven, maar aan de andere kant: ik zou er wel heel goed over na denken en goed mn gevoel volgen.

Als je ook maar iets twijfelt moet je het absoluut niet doen! Besef ook dat je misschien wel vrienden kwijtraakt, maar je beste vrienden blijven je vrienden, ook al verhuis je naar een ander land.

Ligt vooral aan de situatie vind ik.. hoe lang ben ik al samen met hem, wat voor iemand is hij, de afstand..die dingen..

Maar ik denk wel dat ik mijn omgeving zou "opgeven". (vind ik nogal sterk uitgedrukt, maar toch) Het kan net goed zijn om eens van omgeving te veranderen, en uiteindelijk bouw je toch met zn tweetjes aan een nieuwe eigen omgeving, dus.

Ik zou het niet doen trouwens. Het klinkt misschien vrij kil, maar ik zou gewoon nooit zoveel opgeven om bij mijn vriendin te zijn. Mijn vriendin zou dat trouwens ook niet van me verlangen, omdat ze weet dat onze levens zelfstandig blijven en dat het onzinnig is om je hele eigen leven overhoop te gooien voor iets waarvan je niet weet of het morgen over is.