In loving memory
 

Vannacht om 01.45 heeft mijn lieve opa deze wereld verlaten,,
Wou het hier gewoon even kwijt
:( :(

http://pic15.picturetrail.com/VOL579...3/61630394.jpg



[edit by Leonoor]

Kleine toevoeging om de topic open te kunnen laten:
[/edit by Leonoor]

Gecondoleerd en sterkte! :(

Gecondoleerd.

mijn kleine linkerteen zegt dat er hier een slotje opkomt.

gecondoleerd, vreemd bij mij is het mijn rechter grote teen

sterkte iig

Gecondoleerd..

en ook ik ruik een slotje..

Gecondoleerd.

gecondoleerd!

er hoeft geen slotje op te komen..als we er een discussie van maken.

een discussie over....tja....uh..

Hoe ga je om met het verlies van een familielid (y)

ja hoe doe je da...
gecondoleerd trouwens!

1) Gecondoleert, veel sterkte toegewenst:(

2) Niet, ik weet absoluut niet hoe ik met het verlies moet omgaan. Ik word dan een tijd echt superstil en daarna denk en praat ik er niet eens meer over. Niet slim zeggen ze maar voor mij werkt het. En jullie?

het is lastig om te een defenitie ervan te maken, hoe ga je om met verlies van een familielid.

Het is voor ieder persoon heel anders.

Ik ben zelf mijn broer verloren aan een ongeluk, hij is 22 geworden, ik mis hem nog iedere dag, en hoop met heel mijn hart dat hij het goed heeft, en gelukkig is, en dat ik hem ooit weer zie! Mijn oudste broer ben ik eigenlijk ook kwijt, hij leeft nog wel, maar sinds hij is getrouwd mag hij ons niet meer zien om het zo maar te zeggen,klinkt raar, maar hij heeft een heel aprte vrouw, en door allemaal misverstanden, en als hij zijn dochtertjes wil blijven zien, moet hij ons maar vergeten. Ik vind het allemaal zo oneerlijk, ik was zijn kleine zusje, we deden veel samen, en hij heeft me veel getroost met het verlies van mijn andere broer. En nu negeert hij ons volkomen, soms komen we hem tegen, en als hij dan zonder zijn vrouw is, durft hij wel tegen ons te praten. Nu ik dit zo schrijf voel ik de tranen al opkomen, ik mis hem zo, droom erover dat we elkaar weer in de armen vallen.

Daarbij nog iets wat mij dwars zit, is mijn vader,(mijn ouders zijn geschieden)hij vergeet mij namelijk, hij gaat langs al zijn kinderen behalve langs mij, ik heb geen idee waarom, omdat ik niet meer naar de kerk ga, nu samenwoon, of hij vergeet het. Sinds ik in mijn huisje woon, heeft hij niks van zich laten horen.

Dus hoe ik omga met verlies, overleden of niet, Ik heb echt geen idee, gewoon leuk doen, en soms alle kutgevoelens op je af laten komen. Misschien moet ik toch maar naar mijn moeder luisteren, en hulp zoeken, voordat ik me vaak klote ga voelen.

Sorry voor het lange verhaal, maar het zit me zo dwars, iedereen verlaat me, ben soms zo bang dat dit pas het begin is.

kus

Admiration :

Gecondoleerd, en heel veel sterkte voor de komende tijd.

om op het onderwerp van Gauloises in te gaan: ik ga er niet mee om, laat het verdriet op je neer komen, huil het eruit, trap de pijn van je af ( niet tegen massieve dingen) tot je weer wat rustiger word. De pijn slijt vanzelf weer.

strkte iig

Ik heb geen idee hoe ik met het verlies van een familielid om zou gaan, want dat heb ik nog nooit meegemaakt. Het zou bij mij iig wel afhangen van welk persoon het precies is. (logisch eigenlijk, maar goed)

ik heb gelukkig ook nog nooit een familielid dat me nauw aan het hart lag verloren. :)

Maar ik wil iedereen die er wel mee geconfronteerd werd heeeeeeeeel veel sterkte wensen.
Want zoiets wens je volgens mij niemand toe.

Lieve groetjes oceangirl

Hoe je omgaat met het verlies van een familielid verschilt
sowieso al per persoon, maar ook heel erg per situatie, lijkt me.

@Admiration; heel veel sterkte iig. (f)

Dank jullie voor al jullie condeolances.
Dinsdag is de crematie.
Ik heb hem vandaag gezien, wow dan schrik je best.
Ik denk dat momenteel de steun die je krijgt dat die het belangrijkst is..:)

Iedereen reageert anders op zo'n verlies en ook kan het per keer verschillen. Ik heb wel eens weken lang gehuild om het verlies van een dierbare waarbij ik werkelijk ontroostbaar was, maar heb ook weleens alles weggestopt en zo hard mogelijk het dagelijkse leven opgepakt. Of juist anderen zoveel mogelijk proberen te troosten en daardoor je eigen verdriet wegstoppen. Elk verlies is anders en dus kun je het ook elke keer weer anders verwerken.

Heel veel sterkte iig met dit verlies en volg je gevoel. Dat is dan voor jou de juiste manier om het te verwerken.

Je schrijft hier: de pijn slijt vanzelf weer...maar ik heb een paar jaar geleden een broertje verloren, en ik moet zeggen, de pijn wordt wel minder, maar blijft altijd ergens in een hoekje zitten. Of de pijn slijt verschilt denk ik per persoon, en ook de tijd die je voor het verwerken nodig hebt.
Admiration: gecondoleerd en ontzettend veel sterkte toegewenst!

Gecondoleerd en veel sterkte ,

Uhm heb zelf nog nooit echt iemand verloren dus heb geen idee hoe het voelt . Zal wel heel klote zijn enzo duh , maarweet niet hoe ik ermee zou omgaan.

Gecondoleerd en heel veel sterkte! *aait over hoofdje*

Ik weet niet hoe je met het verlies van een familielid om moet gaan..Maar ik hoop iig dat de pijn weer slijt op den duur.. Heel veel sterkte..echt.. :(

ik heb eind maart mijn opa verloren aan longkanker, ik wist niet hoe ik ermee om moest gaan omdat ik nooit eerder een familielid heb verloren. op de dag dat mijn opa werd begraven, raakte mn vriend zijn opa in het ziekenhuis met een hersenbloeding, hij stierf 2 dagen later. 2 opa's in 1 week weg van deze wereld. mn vriend en ik hebben er samen goed over kunnen praten, toen pas kwam ook mijn verdriet om mijn opa eindelijk naar boven. ik ben nogal een binnenvetter, maar doordat mijn vriend hetzelfde had meegemaakt durfde ik al mn gevoelens er uit te gooien. en dat luchtte heel erg op.

dus als je een familielid verliest, probeer er over te praten, het brengt je er sneller weer bovenop !

liefs Buffy

gecondoleerd...

gecondoleerd en veel sterkte toegewenst, liefs miss x

(1)gecondoleerd en heel veel sterkte!!!
de eerste week is gewoon het moeilijkst en daarna tja..moet je verder...

(2)ehm hoe ga je daarmee om?tja moeilijk...ik ehm sluit mezelf op in mn kamer en schrijf alles van me af,schrijf op hoe diegene was en wat je mooi vond van diegene,later als ik niet meer zo in tranen ben maak ik er een gedicht van.ook al is het een mislukt gedicht,maakt niet uit het is toch weer een stukje van wat jij voelt en denkt en hoe diegene was.

helpt echt,van je af schrijven.

Gecondoleerd.

16 mei is ook mijn opa overleden. Dit was het eerste 'echte' overleiden in de familie.
Ik had niet zoveel met hem, het was nogal een dwarse, zeikerige man (na een hartstilstand zo geworden).
Ik vond het niet eng om hem in de kist te zien liggen, heb hem zelfs nog even aangeraakt.
Ik ben er niet verdrietig om geweest, en zal het ook niet worden.

Mijn oma daarentegen, als die zal overlijden zal ik een poosje compleet de weg kwijt zijn, denk ik.
Je kan het natuurlijk niet voorspellen, maar mijn lieve omaatje...het zal een zware tijd worden.

Praat veel over je gevoelens, en als je dat niet kan, schrijf het dan van je af.

Sterkte.

heey.....gecondoleerd !!!

Ik weet hoe jeje voelt.....ikzelf heb ook veel dierbare familieleden verloren....en elke keer weer is het hartstikke moeilijk om er door heen te komen....

Maar geloof me .... nu is het moeilijk maar na een tijdje gaat het steeds beter en denk je niej meer aan zn tragische overleden maar aan hoe hij was zoals hij gwn dagelijks was ....

a) Gecondoleerd

b) Mijn broertje was keihard toen hij te horen krijg dat een oom van ons overleden was... "shit! weer een tientje minder op mn verjaardag!!" Zo ga ik er iig niet mee om, maar ik rouw er ook niet echt om. Ik heb tot nu toe een oma, een opa, een tante en een oom verloren (andere opa&oma waren al dood voordat ik geboren was) maar ik kan niet zeggen dat ik ze echt mis oid, maarja.

gecondoleerd, en sterkte toegewenst

nja mijn opa was ook overleden laatst, maar dat boeide me toch geen ruk omdat het toch een ouwe vrek was die niks om zijn kleinkinderen gaf dus ja ... opgerot staat netjes
verder ook niet om hem gerouwt

Als er iemand uit je omgeving dood gaat is dat altijd wel erg, maar eigenlijk zou je er juist helemaal niet droevig om moeten zijn! Ik bedoel, iedereen wordt geboren en iedereen gaat weer dood, of dat nou gebeurt als je jong bent of als je oud bent.. je gaat er een keer aan geloven.

Ik persoonlijk vind de dood niet iets ergs, ik zie zoiets als een afsluiting van een leven die je zo goed mogelijk hebt kunnen benutten. Maar voordat de hel losbarst en iedereen mij harteloos gaat noemen, als iemand waar je om geeft overlijdt doet dat natuurlijk pijn, maar ik blijf niet in dat rouwproces zitten, nadat diegene is begraven of gecremeerd probeer ik gewoon positief tegen zoiets aan te kijken.
Zelfs als iemand door ziekte (kanker oid) is overleden, probeer ik nog het positieve van de dood in te zien.

Het klinkt misschien gek, maar ik zie dood gewoon als iets dat bij het leven hoort.

Gecondoleerd..

Iedereen gaat op een andere manier om met verlies van een familie lid.. Het hangt er ook helemaal vanaf hoe dicht de persoon bij je staat. Mijn oma ligt nu op sterven, ik zal zeker verdrietig zijn als ze overlijdt, maar ze is 85, dement als een deur.. het is mn oma eigenlijk al niet meer, niet meer als ik haar kende, die is al een tijd geleden doodgegaan...
De overledene zal altijd in je geheugen blijven...

Gecondoleerd en veel sterkte.
Erover praten is nooit verkeerd, niet wegstoppen.
Denk ook na over hoe mooi hij geleefd heeft.
Ik weet niet hoe oud hij was, maar net zoals 1 post boven mij gezegd word. Als je op een leeftijd zit van ongeveer 85 is dat een mooie tijd en mag je tevreden zijn dat je zoveel hebt mogen meemaken, hoewel het voor jou opa misschien véééél te vroeg was.
Hoe oud was hij?
Sterkte!

zoals velen al hebben gezegd....gecondoleerd en veel sterkte. ik weet hoe rot het is geliefden te verliezen. maar ja, ik denk altijd maar zo: dood is niet het einde.

Dit gevoel ken ik maar al te goed.
9 jaar geleden heb ik mijn oom(40) verloren aan longkanker, mijn tante (zijn vrouw) had borstkanker en als ze weer chemokuren kreeg logeerde ze bij ons. Ik had een geweldige band met haar en ik noemde haar ook wel eens mijn 2de moeder. 4 jaar geleden is ook zij overleden op 47 jarige leeftijd na een lange lijdensweg bij ons in huis. Dit is een erg grote klap voor mij geweest.
2 jaar geleden is een goede vriendin op 18 jarige leeftijd plotseling overleden.
Mijn ouders zijn al 5 jaar gescheiden en 4 jaar heb ik mijn vader al niet meer gezien. In die jaren is mijn oom zijn vaderrol een beetje gaan overnemen. Hij was er voor me als ik hem nodig had.
2 jaar geleden is die oom ook overleden aan een hartstilstand, 11 dagen nadat we mijn opa(zijn vader) hadden begraven.
Verder zijn er nog een aantal andere familieleden overleden maar daar had ik niet zo'n goede band mee.

Vorig jaar heeft mijn moeder ook een hartinfarct gehad en is ze bijna dood gegaan. Het besef dat ik ook haar bijna kwijt was maakt me heel erg bang.

Maar goed hoe ik met verlies om ga? pff das moeilijk, ik huil heel veel, denk aan ze. Ik praat er niet veel over, dat vind ik moeilijk.
Ik denk dat dat voor iedereen verschillend is. ik zoek vooral steun bij mensen die begrijpen wat ik meemaak.