2 minuten waanzin (en laat dat ook maar de titel blijven)
 

En zie ze daar zitten
juichend
vervallend
in applaus en tussen
de ovaties
vervallen de wanen
tot regelrechte
onzin in mijn ogen

ik denk te weten
wat ik had maar hoeveel meer
wist ik het toen
niet meer te bevatten viel
wat er was verloren

en in cirkels besloten
pauweveren in je strot gepropt
jij glorieuze eikel die mij
slechts in de
verdommenis wierp

schreeuwen naar de hemel
doen we allemaal
wel eens
de clichés druipen van de muren
naast de gal die
ik spui maar die
toch mijn hart niet meer
verwart

maar dat is de pijn die
de tol zal zijn

Waarlijk.

huilen mag niet meer ik moet zwijgen in stilte wachten op genezing tot uiteindelijk de razernij in heel mijn wezen tot staan wordt gebracht...

en dan zal
ik pas
rusten.






Pfoe. Ik loop weer eens tegen de muren op. Dus openen we een scherm en typen wat onzin achter elkaar. Liedje is niet eens afgelopen.

ja ik zie de 2x vervallen nu ook. Maar weet het nog niet.

wauw...

Ik heb wel een puntje van kritiek. ik vind het jammer dat, zoals ik het lees:

schreeuwen naar de hemel
doen we allemaal
wel eens
de clichés druipen van de muren
naast de gal die
ik spui maar die
toch mijn hart niet meer
verwart

eigenlijk gewoon twee aparte zinnen zijn. Dit in tegenstelling tot de andere strofen, die allemaal echt 1 zin vormen.

Ik heb er niet over nagedacht. Alleen gespuid. En dat was een stukje dat er zo uitkwam en in mijn gedachten tolde. De clichés gaat net over dat schreeuwen naar de hemel en dat het zo cliché is dat iedereen het wel heeft. Ofzo :D.