Samenwonen, hoe kijk je er nu tegen aan?
 

Zou jij nu willen samenwonen met je vriend(in)? Lijkt het je wat, of zou je het echt nog niet willen? Zou het goed gaan, of is de relatie nog niet serieus genoeg? Zouden jullie elkaar mss na een dag de hersens inslaan, of zou het allemaal goed gaan?? Of woon je mss al samen? :)

Ik zou, als ik er over nadenk opzich best wel willen samenwonen met mijn vriend. Ik weet wel dat het nu mss nog niet echt verstandig is, en ook niet haalbaar. Ik studeer aan de andere kant van Nederland. Het is mss ook niet goed om te gaan samen wonen als je nog jong bent :confused:... Toch zou het wel goed gaan tussen ons. mijn vriendje is namelijk erg makkelijk en vindt dingen snel goed :o. Ik zou het fijn vinden om zo vaak bij hem te zijn, maar van de andere kant vind ik het ook heel erg leuk dat ik weet hoe het is om op kamers te wonen... Lekker zorgeloos en doen en laten nou ja wat je wilt :)

Vertel!

Ik zou t op zich best willen maar mijn ouders zullen het niet zo leuk vinden en t geld samen opbrengen wordt ook moeilijk denk ik :)

Ik weet eigenlijk wel zeker dat het goed gaat, hij zit nu onderhand zo vaak bij dat we al zon btje samenwonen. Maar samen iets hebben lijkt me wel erg leuk (en gemakkelijker)

Aangezien we allebei studeren wachten we t nog even af.

Nee, lijkt me niet zo handig.

Samenwonen lijkt me nog niks...

Maar ja waarom dan niet? Zou je snel ruzie krijgen, vind je het nog wel heerlijk op jezelf (of bij je mama ;) :confused: )... Zou je teveel verplichtingen naar haar hebben???

Ik heb nu geen vriend, maar in mn vorige relatie heb ik op zich weleens aan samenwonen gedacht.. Het lijkt me van de ene kant wel lekker om bij elkaar te zijn..helemaal samen zeg maar. De simpele dingetjes als boodschappen doen enzo, worden dan opeens leuk. Maar ik wil zelf heel graag eerst ff op eigen benen staan, en dan ooit miss. eens de grote stap van het samenwonen zetten

ik heb nu iets van 2.5 jaar een relatie met mijn vriend
en ja we denken wel aan samenwonen
en we staan ook samen ingeschreven bij de woningbouwvereniging
maar ik denk dat wanneer we het ECHT willen, dat we dan morgen al samen een plekje hebben :bloos:

het komt erop neer dat wij (me vriend en ik dus) dat we zeker weten dat we samen gaan wonen. maar ik denk dat je daar als relatie sowieso goed over moet nadenken en praten :)

Mijn vriend en ik wonen nu ongeveer 2,5 jaar samen. :) En het gaat al die tijd al prima. ;) :) Op zich is er niks mis met vroeg gaan samen wonen, zolang je het allebei maar echt wilt, enz.

Wij gaan ons inschrijven voor een huisje als we 1 jaar samen zijn (nog 1,5 maand :D)

@ Leonoor: En je bent nu een jaar of 20? Maar heb je er toen echt bewust voor gekozen, of waren de omstandigheden ernaar?

@ Qimm: waarom precies na 1 jaar... jullie kunnen je nu toch ookal inschrijven, als jullie allebei achter samenwonen staan? gewoon nieuwsgierig hoor, want het is natuurlijk jou keuze, en ik heb er niks mee te maken

Samenwonen was al een serieus issue met mijn ex..we hadden 22 maanden verkering maar dachten er al zo'n 6 maanden al. Veel eerder is erg snel..maar je moet denk ik gewoon op je eigen gevoel afgaan...voelt het goed..ok dan!

Ik woon nu ruim 2 jaar samen, niet heel bewust voor gekozen in het begin. (Ik was klaar met school en ging gewoon veel bij hem logeren, tot ik er achter kwam dat ik al mijn spullen bij hem had liggen en niet meer naar m'n ouders ging :P ) Uiteindelijk hebben we er wel bewust voor gekozen te verhuizen - en dus samen ietsje groter te gaan wonen. Mja, alles gaat heel goed, we delen alle financiele zaken en huishoudelijke taken. Verder hebben we allebei onze eigen vrienden en eigen hobby's, ook erg fijn.

Mja, ik zie niet in waarom samenwonen op jonge leeftijd (ik was dus 17 toen we samen gingen wonen) slecht is, zolang je zelf op je eigen benen kan staan iig. Wanneer je dat niet kan, zou ik ook aanraden eerst op jezelf te gaan wonen. (Ik heb bij mijn ouders altijd veel moeten doen in het huishouden etc, dus daar was ik al ruim aan gewend.)

Ik zou het nog niet willen. Ik vind het heerlijk zo dat me ouders koken en gas, water, licht enzo betalen. En het grootste gedeelte van het schoonmaak werk doen :)

Maar dag en nacht bij me vriendje zijn lijkt me toch ook wel fijn.

Maar goed... voorlopig nog maar effe niet

ik en mijn vriend zijn sinds eind december samen, en sinds begin februari wonen we vijf dagen per week samen (of daar komt het in elk geval op neer). we hebben allebei een kamer in leuven, maar die vijf minuten wandelen was er teveel aan, dus ben ik al redelijk snel op zijn kamer bij ingetrokken...
we hadden liefst nu september al ergens een appartementje gezocht, maar mijn ouders hadden liever van niet (te jong, te snel) dan doen we nu maar verder zoals nu, maar ik heb wel een kamer in dezelfde straat (acht meter van elkaar ofzo), zodat die kamer tenminste nog benut zal worden, als studeerplek bijvoorbeeld...
maar volgend academiejaar hebben we zowiezo samen een appartementje!! langer kunnen we niet wachten hoor...

Ach dat hebben we ooit besloten om te doen. Het zou nu ook wel kunnen, maar ik hoef thuis niet echt weg ofzo, zit daar verder prima. Al zie ik er wel naar uit om samen te wonen met mijn vriend.
Het is gewoon een beetje symbolisch ofzo :)

Ik heb geen relatiem aar het lijkt me geweldig

Samenwonen lijkt me best leuk. Maar toch ga ik het de aankomende jaren niet doen. We zitten nu allebei heerlijk op kamers en studeren nog, en ik vind het zo relaxed op kamers wonen. En ik vind dat je in je studententijd (als je nog pas 20 bent, zoals ik) gewoon lekker op kamers moet gaan wonen. Samenwonen kan nog het hele leven. Dit is een andere ervaring die zo leuk is dat ik hem niet wil missen.

Maar zie mijn vriend daarentegen redelijk vaak, zit vaak bij mij of ik bij hem. En dat is ook heel relaxed, maar af en toe is het toch fijn om echt je eigen plekje te hebben, zoals tijdens de tentamens :S

Ik denk wel dat als ik ooit ga samenwonen met mijn vriendje, dat eerst nog wel wat heibel oplevert. Hij is ontzettend lamballig, ruimt weinig op en daar kan ik me behoorlijk aan ergeren. Komt ook omdat ik gewoon vaak 2x zo snel denk dan hij, en dat ik al bij de deur sta terwijl hij nog wilde gaan opruimen. Ook koken kan mijn vriendje slecht, doe ik nu de meeste tijd....dus als we zouden gaan samenwonen zou dat nog wel wat worden...maar dat duurt gelukkig nog wel een tijdje, dus nog genoeg tijd om het hem te leren!! (een kamer opruimen is toch minder werk dan een heel huis :))

Ik ben nu zo'n dikke 2 jaar samen met mn vriend, samenwonen zou ik toch nog wel eventjes mee willen wachten. Het idee op zich spreekt me best wel aan, veel bij elkaar kunnen zijn, alles samen doen..

de financiële problemen, schoonmaak, etc. spreekt me dan weer niet aan, geen zin in al die rompslomp, nog iets te jong voor. Wil nu ook nog wat genieten van wat we hebben , niets overhaasten, zodat we later ook nog wat dingen hebben om van te genieten. Ik hou er niet van om teveel grote stappen ineens te zetten. :)

Ik woon nu een maand samen :)

Het lijkt me leuk om samen te wonen met een jongen... alleen is mijn vriend geen goede kandidaat.

Ja.
Om precies te zijn over 17 dagen ;) ga de 18e verhuizen.
Mag ook wel, na 4.5 jaar :D en bijna een fulltime bij-elkaar-zijn. :)

Ik weet niet of het niet goed is hoor, ik vraag het me alleen af... Ik denk dat het voor mij niet echt goed geweest zou zijn, maar ik kan er niet echt over oordelen... Het is niet zo dat ik niet zelfstandig genoeg was/ben, maar ik denk dat dit beter voor me is, een 100% zorgeloos vrij leventje... Ik heb ook altijd veel moeten mee helpen, en heb ooakl vrij veel meegemaakt. Mwah ik weet het dus niet hoor!!

Daarnaast veel goede vrienden wonen op kamers, en ik weet nu echt over wat voor leven ze praten, en hoor ook in dat leven, terwijl ik anders nooit echt geweten had hoe het is om op kamers te wonen...

Maar ja het gaat zoals het gaat he :)

Lijkt me leuk (y) maar voorlopig is 't niet zo praktisch, vanwege het feit dat we in andere steden studeren, dus we wachten tot de studies klaar zijn (of in elk geval de zijne).
Het zou denk ik wel goed gaan. We hebben allebei min of meer dezelfde ideeën over hoe een huishouden gerund moet worden, en we zijn ook allebei geen vitterige typjes.

Ik woon alweer bijna 2,5 jaar samen en het is echt enorm leuk :)

Als we het geld zouden hebben, zouden we zó willen samenwonen. Maar aangezien we allebei studeren, zit dat er voorlopig niet in ;) Dus nog maar een aantal jaartjes wachten. Ik heb er wel onwijs veel zin in om samen te gaan wonen. Heerlijk lijkt me dat.

Ik woon samen met mijn vriend, maar we hebben er wel voor gekozen om allebei een eigen kamer in ons appartementje te houden. We zijn dan ook niet "uit liefde" samen gaan wonen, maar gewoon omdat dat kamertechnisch beter uit kwam :p
In de praktijk slapen we toch wel bij elkaar, maar het is fijn om je eigen plekje te hebben, zeker als je toch al zo dicht op elkaar leeft als wij moeten.
Ik denk dat het vooral belangrijk is, om de ander dingen op zijn eigen manier te laten doen. Zo scheur ik de nerfjes uit de ijsbergsla, dat vindt mijn vriend overbodig (en misschien ook wel voedselverspilling :p ). Maar goed als ik de sla klaarmaak dan doe ik dat dus zo, als mn vriend de sla klaarmaakt doet hij dat op zijn eigen manier. Dit is een beetje een stom voorbeeld misschien, maar ik denk dat het ligt aan de kleine dingetjes of het goed gaat met samenwonen. Of je de ander de vrijheid gunt.

lijkt me aan de ene kant helemaal het einde, maar ik ben ook wel erg op mezelf en mn eigen ruimte en vrijheid enzo gesteld.
Dus ik weetniet hoe dat zou gaan, zou de goede persoon en goede voorwaarden voor moeten zijn.Je weet het nooit, komt er vast wel ns van...

Mijn vriend is 8 jaar ouder dan ik, en wij willen eigenlijk wel zo snel mogelijk samenwonen. Enige wat voor mij een eis is, is dat hij stopt danwel drastisch mindert met roken. Ik heb geen zin om me vanaf het moment dat we samenwonen 24/7 druk te maken over longkanker, want dat doe ik nu al genoeg.

Verder hebben we leuke plannen. Ik zie het ook helemaal zitten.
Ik heb een tijdje op kamers gewoond, en dat beviel totaal niet. Dus ik denk dat samenwonen veel beter zal gaan, vooral omdat mijn vriend veel werkt en we daarom toch niet continu op elkaars lip zitten.

We hebben wel heel verschillende opvattingen over veel dingen. Hij houdt er bijvoorbeeld van om lang op te blijven (1 uur 's nachts of zo), terwijl ik rond half 12 wel wil slapen doordeweeks, maar dat kan ik niet als er nog iemand op is en door het huis banjert. Nou, daarin zal ik me dan maar moeten aanpassen. Je kan niet iemand verplichten iets te doen, zo van 'En nu ga je slapen verdomme!'. Nee, daar is geen beginnen aan. Maar zo zal hij zich met roken moeten aanpassen bijvoorbeeld.

Waar ik me wel best druk om maak, is het huishouden. Het lijkt me prettig als daar vooraf afspraken, en desnoods schema's, over worden gemaakt. Anders ben ik bang dat alles in het honderd loopt en dat we in een varkensstal komen te leven.

Daarbij ben ik een behoorlijke haaibaai en kan ik eeuwen vitten over een paar schoenen dat vanochtend al opgeruimd had moeten worden. Ik moet dus wel leren om wat relaxter te worden..

Denk wel dat als we ons allebei een beetje aanpassen, het goed zal gaan. Zo niet, dan weet ik waar m'n moeder woont.

Jij had toch een veel oudere vriend he? Is het dan niet zo dat het daarom ook beter gaat, omdat hij heel volwassen is en verstandig? Lijkt me wel prettig.

Haha, herkenning :D dat moet ik ook ;)

Mijn vriend is maar twee jaar ouder dan ik en dat gaat ook prima. :)

@sientjuh: Je hebt helemaal gelijk.:)

Mijn vriend is bijna 29 nu, dus ook wat ouder. Volgens mij is er weinig verschil met jongens van een jaar of 20 die op zichzelf wonen :| (hij is wel anders dan gemiddeld, heel netjes etc)

Ik heb net 2 jaar samengewoond en dat was wel heel erg leuk maar ik denk ook wel een van de grote redenen dat wij nu uit elkaar zijn. Teveel op elkaars lip gezeten en we waren te jong. Jammer. Gisteren heeft hij al zijn spullen opgehaald en nu zit ik in een leeg, kaal huisje :( Samenwonen ga ik de eerst komende jaren zeker niet meer doen... :|

aw :(

Ik heb zo'n tien maanden samengewoond, tot juni dit jaar. Het is een mooie tijd geweest, maar soms pas je gewoon niet bij elkaar.

Het is heel erg belangrijk dat je eerlijk bent tegen elkaar over hoe je bent, en dat je jezelf blijft. Dat je de ander niet voor lief gaat nemen op het moment dat je in hetzelfde huis gaat wonen, en dat je je niet téveel aanpast aan de ander.

Je moet er veel harder voor werken dan voor een LAT-relatie als je wrijvingen wil voorkomen.

Toch sta ik er positief tegenover, en ik zou het weer doen als ik heel veel van iemand hield. Maar niet de komende vijf jaar.

Ik vind mezelf eigenlijk te jong daarvoor.. Ik hou van mijn vriend, maar ik hou ook van mijn vrijheid.op de 1 of andere manier heb ik het gevoel dat ik dat toch voor een deel kwijt zal raken als ik nu al ga samen wonen! Ik wacht er liever nog een tijd mee.. Hij daarentegen zou het nu al wel willen..

Mijn vriend en ik zouden elkaar de hersens inslaan denk ik :)

daar zit een mooie toekomst in ;)

Not happening anytime soon :) simpel, het lijkt me wel wat maar daar heb ik nu absoluut nog geen behoefte aan....

Ik zie het de komende tijd nog niet echt zitten eigenlijk. Mijn vriend is 23 en studeerd komend jaar af. We gaan nu 1,5 jaar. Hij laat wel eens weten dat het hem wel iets lijkt om dan als hij werkt zoekt/ heeft samen te gaan wonen. Het probleem is alleen dat ik het niet wil, ben pas 19.. studeer nog volop en ben er gewoon nog neit aan toe. Mochten we gaan samenwonen (ooit in de toekomst) dan zou het denk ik wel gaan lukken, kennen elkaar best goed en gaat bijna nooit fout.. :)

Ik zou heel graag willen samenwonen maar voorlopig zit dat er ff niet in. Ik ben al blij als ik hem 5x per jaar zie. Maar ik denk wel dat we zullen gaan samenwonen als één van ons de stap neemt om te emigreren.

Ik bedoelde ook niet dat jongere jongens niét volwassen kunnen zijn, maar ik denk dat over het algemeen een man die ouder is zijn zaakjes wat meer op orde heeft. Jongere mensen zitten vaak, niet altijd dus, nog in het wereldje van stappen en lol maken, en dus minder verplichtingen nakomen. Maar nogmaals, niet iedereen is zo.

Waar woont je vriend dan?

ook nieuwsgierig

Bij ons heeft het samenwonen alles verknald; ik was er eigenlijk nog niet klaar voor. Nu is het dus uit, en het zal nog jaren duren voor ik nog eens met een lief ga samenwonen. Tadaa.

Ik wil het hiermee graag oneens zijn. Ik denk niet dat een goede, sterke relatie die toekomst heeft níet bestand kan zijn tegen de moeilijkheden waarover je hierboven vertelt...

ik was 19, nu nog altijd (bijna 20, dus we hebben bijna jaar samengewoond)

Kijk dat is allemaal blabla. Wij waren echt een heel goed koppel en we houden nog steeds van elkaar. Maar ik had beter wat alleen kunnen gaan wonen eerst, voor ik ging samenwonen, om wat meer op m'n poten te kunnen staan. Ik denk dat dat gezonder is als je nog jong bent.
Ik zeg niet dat het bij andere mensen niet kan lukken, maar bij ons lukte het uiteindelijk niet, en dat lag niet aan onze relatie maar aan mezelf.

Maar dan hoeft het je relatie dus toch ook niet te verknallen?