cynici vs cyrenaïci
 

oftewel, behoefteloosheid vs genot

Volgens Socrates was gelukzaligheid het doel van al het menselijk handelen. De Cynische school vond dat men geluk vond in behoefteloosheid. Door deugd kon men namelijk gelukzaligheid bereiken, en de deugd was zelfdiscipline, beheersing.

De Cyrenaïci waren het daar niet mee eens, gelukzaligheid is een genotservaring. Lichamelijk genot en geestelijk genot zorgen voor geluk.

Met welke stroming bent u het eens en waarom?

en dan een kanttekening van mijzelf:
-draait het bij de cynici om behoefteloosheid, of om het onderdrukken van behoeften? Want dat zijn 2 verschillende zaken lijkt me.

Hangt er van af waar je aan gewend bent. Gewenning doet een hoop met behoeften.

Mede door die gewenning kun je mijns inziens ook door onderdrukking van behoeften uiteindelijk behoefteloos worden. In deze maatschappij heeft dat echter weinig nut.

Ik ben voor een combinatie van beide.

Ik kies ook beide stellingen , denk ook dat het niet mogelijk is om een totaliteit aan genot te ervaren , als je niet een mate van disipline hebt

Zijn jullie van mening dat een bepaald genot sterker zou zijn bij een behoefteloos persoon (die toch toegeeft aan dat genot, niet zeuren hierover) dan bij een persoon die geen waarde hecht aan dat genot ? Simpel experiment: persoon A eet elke dag 2 bollen malagaijs, persoon B is een ascetische monnik, bij wijze van spreke levend op droge aarde en zijn eigen lichaamsvocht. Beiden nemen nu een bolletje malagaijs, wie geniet meer ?

de ascetische monnik

Waarom ?

Aangezien de Cyrenaïci of hedonisten uiteindelijk op de vraag stuiten waar dan mijn geluk en geluksstreven ophoudt en het jouwe begint, lijkt mij dat de cynici een stap verder kijken. En zij genieten dan ook mijn voorkeur.

gewenning denk ik.

waar geluk vind je pas als je niet gehecht bent aan zelfs geluk, en ook geluksgevoel omwille van liefde opoffert.

Die komt van de Buddha scheurkalender. Nu nog iets zelf verzinnen. :P

die komt van mezelf en niet van een scheurkalender

ach, beter goed gejat dan slecht bedacht...

Daar dneken buddhisten zelf anders over...;)

Dat is niet te meten!. Maar als ik het bedenken moest dan koos ik voor persoon A. Waarom? Omdat hij ten eerste weet wat hij gaat eten , en dit ook lekker vind , anders eet ie er geen 2 per dag ;) persoon A beleeft dus op zeker een gevoel van "genieten". Persoon B oftewel de monnik , ervaart het bolletje ijs voor de eerste keer. De eerste ervaring is meestal intenser dan "ervaren" ervaringen , maar hoeft voor hem niet "bevredigend" te zijn. Het bolletje ijs kan voor hem best "vies" zijn. Maar nogmaals dit is niet te meten.

Zo mag ik het zien, lough nacorra. :)

Ik ben het absoluut niet eens met de cynici. Geluk kan je volgens mij alleen nastreven, en niet bereiken. Geluk is het algemene gevoel van vooruitgang, ongeluk is het gevoel van achteruitgang. Geluk kan je mijns inziens dus niet hebben wanneer je geen doelen nastreeft, omdat dan het verschil tussen vooruitgang en achteruitgang niet meer herkenbaar is. Ik denk dat behoefteloosheid ten eerste niet bestaat, bij niemand. Iemand kan wel zeggen dat hij alles heeft, maar stiekem wil hij altijd meer. Behoefteloosheid en het gevoel van alles hebben leid slechtst tot een mineurstemming en een verveeld gevoel. Dat kan nooit geluk genoemt worden.
Met de Cyrenaïci ben ik het echter ook niet helemaal eens doordat zij ook niet genoeg aandacht hebben voor het ' progressie gevoel' wat in mijn denken primair met geluk geassocieerd dient te worden. Als lichamelijk en geestelijk genot voortkomt uit het nastreven van behoeften en het een gevoel van vooruitgang geeft, ben ik bereid hen echter gelijk te geven.

Ja, misschien is-ie ook wel allergisch voor rum ! Nja, de vraag ging meer om het principe van onthouding (dat principe dat overigens ook inhoudt dat er sowieso geen bolletjes ijs worden gegeten, daarom is de vraag ook wat flauw) om misschien wat meer inzicht te verkrijgen. Leuke analyse wel (:

i know it wasn't serious m8....maar vond het wel grappig :)

Ik ben het eens met de stroming dat behoefteloosheid gelukzalig maakt. Volgens mij worden wij ongelukkig doordat wij geloven dat er bepaalde zaken zijn die wij moeten hebben/bereiken om gelukzalig te worden. Zolang we hierin geloven, komen we nooit tot rust. Persoonlijk denk ik dat iets dat buiten ons is, nooit voor gelukzaligheid kan zorgen, voor plezier wel.

Ik denk dat het bij de cynici draait om behoefteloosheid, want behoeftig betekent dat je gelooft in gelukzaligheid door behoeftes te bevredigen. Bij het onderdrukken van behoeftes heb je dit geloof nog niet opgegeven en dat maakt het zinloos.

Je wil iets, als je het krijgt wordt je gelukkig, als je het niet krijgt wordt je ongelukkig.

Daarom kan je niet gelukkig zijn als je behoefteloos bent.
Wat dat betreft ben ik het met de cyrenaïci eens, maar het gaat niet puur om je eigen behoeften bevredigen. Je moet ze ook kunnen beheersen, want als je zelf je behoeftes kiest kan je enkel kiezen voor behoeftes die te bevredigen zijn en ben je dus gelukkiger dan wanneer je geen controle hebt over je behoeftes.

sommige behoeftes zijn onmogelijk of ongezond om te beheersen (probeer maar eens de behoefte tot overleven of tot eten en slapen te beheersen, niet slim)


luxe-behoeften kun je echter wel beheersen, en als een behoefte onmogelijk is te vervullen ("ik wil 100 miljoen euro en een ferrari!") dan wordt je er gelukkiger van die behoefte overboord te zetten.

Alle behoeftes zijn te beïnvloeden , ook die van overleven en eten ,etc . Kijk maar naar een zelfmoord terrorist , deze "overrules" zijn overlevingsdrang op basis van een bepaalde overtuiging. Niet slim , maar wel aanwezig.

dat is een makkelijke :P
en ik geef toe, zelfs de behoefte tot knipperen is te beheersen
maar volgens mij is slapen onmogelijk te beheersen, natuurlijk kan je lang wakker blijven als je echt niet wil slapen maar uiteindelijk val je toch in slaap

Slapen is ook onmogelijk om te beheersen , hetzij voor een bepaalde tijd , onze hersenen cg "geest" kunnen blijkbaar niet 24/7 draaien , dwz onze " fysieke eigenschappen" gaan gewoon door , maar de "geest" heeft blijkbaar rust nodig. Net als "God" die blijkbaar "nu" in "ruste" is. ;)
Wellicht dat "de Natuur" cq "de Evolutie" cq "de Mens" cq "Jantje Beton" er wat op vind. ;)

ps: is "dit?" of "dit?" irritant? Ik bedoel komen die "haakjes" irritant over? Zoja mijn excusses , het zijn vaak "woorden" waar ikzelf nog niet zo "uit" ben. Goed nou hou ik op !


later ;)

op mij niet

Geef mij maar gelukzaligheid. En wie weet is de manier om dat te bereiken behoefteloosheid. Is geluk misschien de afwezigheid van (dringende) behoeften?

Neen , mijn inziens niet. Geluk is een staat van acceptatie , als je "tevreden" bent met wat je bent of bezit , met natuurlijk wel een oog op verbetering , dan denk ik dat je de hoogste graad van geluk kunt behalen. Wat natuurlijk niet inhoud dat men onbeperkt en impulsief "lustbeverdeging" moet najagen , want dat is een korstondige gevoel van gelukzaligheid wat op de lange termijn weer een gevoel van leegte cq "ongelukkig" zijn kan veroorzaken. Men kan het beste een mix van cynici en cyrenaïci argumenten gebruiken als leidraad denk ik. Maar das mijn mening ;)

Een mooier voorbeeld is Diogenes; Vanvan hem werd verteld dat hij alleen in een ton woonde en alleen een mantel, een stok en een kalebas bezat. Toen hij op een keer in de zon zat kwam Alexander de Grote. Die ging voor de wijze man staan en vroeg of hij iets wenste, want dan zou hij die wens onmiddelijk vervullen. Diogenes antwoordde "Ga alleen een beetje opzij, zodat ik weer in de zon zit." Zo liet Diogenes zien dat hij rijker en gelukkiger was dan de grote legeraanvoerder.

Cyrenaïci = Epicuristen?

yep

cynisch = ongevoelig voor iemand anders lijden.
dit is dan wel goed voor die persoon, maar als je echt zo ongevoelig bent, kun je dan nog wel gelukkig zijn.

en die epicuristen, als je het mij vraagt genieten die juist weer te veel. want als je vandaag geniet, en niet aan morgen denkt, dan heb je morgen misschien niet eens de middelen om gelukkig te zijn.

ik vind ze allebei niet goed want het zijn uitersten.

ik ga voor de gulden middenweg :)

Cynici waren niet per definitie alleen op eigen genot uit hoor. 'Bij het zien van ellende om je heen kan een deugdzaam mens nooit behoefteloosheid ervaren', zo zei de (progressieve) cynicus Phyrracleuss. (y)

Als ik heel eerlijk ben zou ik alleen maar mijn genotsgevoelens willen nastreven. Maar helaas is dat geen optie , omdat je dan sociaal geïsoleerd raakt en aangezien ik voor mijn sexuele lusten een partner nodig heb , zal dit dus praktisch niet kunnen. Tenzij mijn partner hetzelfde wil ;)