oorlogsgedichten
 

Met haar rug tegen een muur
knieën opgetrokken als bescherming
een bevuilde, gescheurde rok
voor een menswaardige camouflage

vuurhaarden
gloeiende kooltjes
in verlaten reuïnes

haar ziel genomen door een beest
verdwalende in grauwe gedachten
van betonnen puin

het slaan van elke deur
elk geluid
telkens weer in oorlogstred

vegen roet in haar gezicht
een blanke traan
rolt over haar besmeurde wang

oorlogskind.

--------------------------

Vroeger had wanhoop
geen gezicht

nu wel
het was dat kind
in oorlog

verlaten langs de weg
door iedereen en alles

onopmerkzaam
tot er een traan
langs de wangen liep

en de camera
medelijden filmde

--------------------------

Oorlog
heeft geen zin

ook geen onderwerp

enkel
een lijdend voorwerp

die laatste vind ik wel m8ig :)

heyhey,
die laatse vind ik echt wel leuk!!!! (y) die tweede vind ik echt wel super goed gevonden die eerste vind ik het minst maar zeker niet slecht (y)