![]() |
Zacht staal
Het koude staal streelt langs mijn rug,
en verdwijnt in een rozenbloesem. Er ontstaat een zachte druk in mijn borst. ~ Ik ben gestoken, door de wijzers van de klok. Het heeft zich gewroken, en mijn tijd is op. Voor mij zal het niet meer tikken, voor mij zal het niet meer slaan. ~ Een mes steekt uit mijn rug, omhuld met een krans van bloed. ~ Ik schreeuw de kriebels uit mijn hart. |
Heftig. Ik vind het vrij tegenstrijdig; de ene keer valt het wel mee, zoals 'zacht staal' lijkt te zeggen, en de andere keer lijkt het weer ongelofelijk genadeloos.
De vergelijking met 'het mes van de tijd', om het zo maar even te noemen, vind ik erg mooi. Verder vind ik het wel gaaf, dat heftige aan dit gedicht (y). Er zit veel spanning in, is soms zelfs wat gruwelijk te noemen omdat je er goed een beeld bij kan vormen en dat spreekt me wel aan. De laatste regel vind ik heel erg verschillen met de éénnalaatste regel, daarom zou ik een witregel tussen deze twee plaatsen, omdat de slotzin echt een 'droge constatering' is, als je snapt wat ik bedoel. Zelf gebruik ik dat ook vaak, en imo doet een witregel het dan erg goed :). |
Citaat:
|
Citaat:
|
Heel mooi! Wel heftig hoor zoals xineof al zegt.. Goed gedaan!
|
bedankt :bloos:
|
mooi :)
|
Citaat:
|
maar kraak hem af!! :) daar leer ik van tog ? :)
|
heyhey,
Citaat:
Citaat:
Citaat:
|
Citaat:
die het zou idd hij kunnen zijn *na denkt wat beter is* :) iig ty |
Kan alleen maar bevestigen wat de rest zegt: MOOI :)
Alleen die kriebels passen naar mijn gevoel niet in de sfeer van het gedicht. Zou een ander woord daarvoor gebruiken. Vind de zin 'ik ben gestoken door de wijzers van de klok' goed gevonden en je hebt een leuke titel. |
Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 02:07. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.8
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.