Coma
 

Coma


grijze, grauwe klamme wonden
de randen geblakerd,
de gaten verrot
de grijze grauwe draden
spinnen in mijn hoofd
een web, maken mij kapot

alle dagen, de lange dagen
maken mij moedeloos, kapot
en ik weet niet waar ze heen gaan
mijn botten zijn finaal verrot
geef me mijn hartstocht,
vreugde terug


(dan kan ik je kussen
dan kan ik de wereld
heel misschien
een klein beetje sussen)

Ik stoor me aan de rijm die er zonder het te weten in zijn gekomen.

heyhey,
ik vind de rijm wel mooi alleen in de laatste regel niet :( ik vind eigenlijk de laatste vier regels niet mooi :| maar de rest vind ik echt super!!! (y)

Ja, je hebt gelijk, ik heb ze even apart gezet. Ze maakten het erg cliché en ze pasten ook niet goed bij het thema en de rest.

ik vind het een heel mooi gedicht.
en jah ik ben het met de andere eens.
de laatste 4 regels had je weg moeten laten.

verder een mooi gedicht.

Ik stoor me allerminst aan de rijm, ik vind alleen de herhaling van ' kapot' jammer omdat ik de eerste 'kapot' wel zo sterk vond dat de tweede aan kracht verliest door herhaling van de eerste, als je snapt wat ik bedoeld. 'maken mij kapot' als afsluiter van de eerste strofe vind ik dan ook erg sterk en mooi geschreven, het doet me licht denken aan de intonatie van Rawie, wat wel een enorm compliment is imo.

Kussen/sussen vind ik wat minder, maar verder is het erg sterk geschreven. 'Coma' vind ik een hele goede titel trouwens, mijn complimenten daarvoor.

Bedankt! Ik moet zeggen dat ik persoonlijk geen ervaringen met het fenomeen Coma heb, maar dit is mijn idee van hoe dat is. Ik erger me nu trouwens verschrikkelijk aan die laatste vier zinnen, dat kussen/sussen. Het maakt het cliché en zoetsappig, past totaal niet bij het gedicht. Dus die moeten weggedacht worden. Xineof, je hebt een goed punt met die herhaling van kapot, het is er ingeslopen en later merkte ik het op, maar ik vond geen andere woorden om het te veranderen en de regelmaat en sfeer te behouden. En bedankt voor het compliment :bloos: :bloos: