Geluks Paradox
 

Ik heb alles wat ik wil, op school gaat alles goed en sociaal gaat alles ook goed. Ik heb een lieve vriendin en op papier zou ik erg gelukkig moeten zijn.

Nou ben ik opzich ook gelukkig, iig het meeste van de tijd. Maar ik merk dat ik onbewust alles lijk te verpesten.

Als ik een tentamen heb en er een week vrij voor krijg, begin ik pas op de laatste dag (vaak nog na 12 uur 's avonds). Het is niet dat ik geen zin heb om te leren, maar ik kan mezelf gewoon niet aan het werk krijgen.

Als ik iets leuks/belangrijks moet doen en ik zou normaal vroeg naar bed moeten blijf ik tot 4 uur wakker.

Het lijkt wel of ik bang ben nu mensen verwachtingen van me hebben. Vroeger op school deed ik nix en niemand verwachte ook iets van me.


Het lijkt wel of ik alles probeer te verpesten zodat niemand meer iets van me verwacht en ik niemand meer kan laten stikken.

Waarom kan ik niet gewoon genieten van het moment? Waarom moet ik bij alles wat ik doe eerst 5 keer denken hoe waarom en wat ik doe?

Mijn belangrijkste vraag is eigenlijk, hoe kan ik zorgen dat ik gewoon gelukkig word, en kan genieten van de kleine/grote momenten zonder daar al te veel over na te denken?

Prioriteiten stellen?

Als je niet op tijd begint - maak een tijdsschema voor jezelf en hou je daaraan. Stel anderen daarvan op de hoogte, bijvoorbeeld ouders en vrienden, zodat zij in de gaten kunnen houden dat je je er (enigzins) aan houdt en je niet opeens vragen iets te gaan doen. En jezelf enorm onder je kont schoppen, maar niet te veel verwachten van jezelf.

Met Kruimel eens.. :)

ik ben het er mee eens dat nijn het er met kruimel over eens is.

zeg dan niks

Idem dito. ;)

Hoe dan ook, ik heb precies hetzelfde. Wat je er aan doet? Niks. :cool: Wat schoolwerk betreft is het bij mij vanzelf overgegaan, min of meer. Ik zou van school getrapt worden als ik mijn 9 onvoldoendes niet zou ophalen, daar had ik slechts een paar weken voor en mijn schoolboeken had ik niet want die had ik uberhaupt nooit besteld. Dat werd dus gewoon elke dag jezelf dwingen om er aan te werken.

Planningen werkten (bij mij in elk geval) niet. Maar als je een keer wel vroeg naar bed gaat voor 'n belangrijk ding, of een keer wel op tijd begint met je (school)werk, dan ben je achteraf trots op jezelf. Dat scheelt wel, aangezien jezelf stoer vinden tof voelt. Ik denk dat dat de beste stimulans is tot verbetering - gewoon een keer beginnen en de eerste stap zetten. Daarna gaat het makkelijker, omdat je de trots hebt die je verderhelpt.

Ik ben overigens alsnog bevorderd naar VWO5, met een rapport waar slechts 2 onvoldoendes op staan. ;)

Mjah dat heb ik ook wel, dat ik dingen voor mezelf verpest... Is heel stom... en het stomme is dat je zelf ook weet dat het stom is...

Misschien vind je dat alles te makkelijk gaat en heb je tegenslag nodig ofzo... (ik snap er zelf ook de ballen van :| )

Bedankt :D

Ik heb me voorgenomen dit schooljaar is serieus m'n best te gaan doen. Opzich neem ik me dat elk jaar voor :bloos: maar dit keer meen ik het ook echt

hmm, dat verwachtingen
ja daar denk ik ook vaak over na

Ik kan het van mezelf niet hebben als ik niet voldoe aan verwachting(en). Zoals die gesteld zijn door mijn omgeving, maar vooral door mezelf. Maar dan lijkt het zon makkelijke uitweg om ervoor te zorgen dat je omgeving steeds minder van je verwacht.
Dan kan je ze ook niet meer teleurstellen en jij kan dan rustig achterover leunen.
Ik raakte zo steeds geslotener. Was ik eerst slechts geneigd slechte prestaties etc te verzwijgen (dat zou immers falen zijn). Nu ging ik ook alle goede prestaties etc achterhouden. Zo voldeed ik alsnog aan sde verwachting. Namelijk aan de verwachting dat ik slechte prestaties zou leveren.

Alleen het werkt natuurlijk niet op de lange termijn. Je weet heus wel dat dit geen oplossing is. WAt dan wel?

Vooral jouw belangrijkste vraag is lastig ;) je wilt een recept voor carpe diem :P
Maarja ik weet geen oplossing voor het piekeren
raadpleeg dr phil eens

zo. dit is mijn derde nutteloze post op rij