[GedichT] Karma
 

Karma

Een lange natte tong
glijdt langzaam langs zijn wangen;
kwelt door mijn geraamte,
bladeren, mijn kroon.

Waar dammen water dwongen
langs oevers af te dalen,
knelt hij nu mijn lichaam
tot blauw mijn bast doorstroomt.

Door de wetering opgelikt,
weggeslurpt, doorgeslikt,
waai ik met zijn golven,
wieg ik met zijn stroom.

Maar als de waal terugtrekt
en de knelling weg ebt,
is hij weer bedolven
onder wortels van mijn boom.

'onder wortels van mijn boom': met die zin heb ik moeite, ik vraag mij af wat je hier nu precies mee bedoelt.

Verder vind ik het een indrukwekkend gedicht, taaltechnisch gezien vooral erg goed; dingen als de klankrijm aan het einde van elke strofe vind ik sterk, en het niet telkens herhalen van lidwoorden ook. Ook is het leuk dat als je een vergelijking maakt, bijv. in de tweede strofe, die strofe niet begint met 'zoals' maar met een woord als 'waar'.

Oh, ik snap inmiddels de laatste zin, maar haal mijn eerste alinea niet weg zodat je kunt zien dat het wel degelijk helpt om het gedicht meerdere malen te bekijken :). Ik vind het een mooie vergelijking; de persoon als boom, zonder dat het teveel naar de voorgrond treedt. Bovendien heeft de vergelijking wel degelijk een functie, ook in verband met de natuurelementen zoals water versus bomen (het hadden ook rotsen kunnen zijn). Ik herken er het thema 'verbondenheid' in, het had zo geschreven kunnen zijn naar aanleiding van het het gelijknamige boek (verbondenheid) van Frans Cuvelier, dit deed me hieraan denken.

Dank je voor je lovende woorden. Ik heb er bijna een hele dag aan gewerkt en ik ben redelijk tevreden.

Hier is de persoon inderdaad een boomen het water wat die persoon (ik dus) beknelt. Tot zover heb je al meer dan mijn vriendin eruit heeft gehaald :D. En de verbondenheid is zeer zeker het thema en inderdaad op twee niveaus: (1) merer algemeen karmatische verbondenheid (oftewel: 'what goes around, comes around') en ook meer persoonlijke (zoals jij volgens mij met Cuveliers boek bedoelt) intermenselijke verbondenheid.
Tot slot zit er ook nog iets heel persoonlijks in, maar - zoals ze zeggen - je moet altijd iets van jezelf houden. Dus dat gedeelte laat ik hier achterwege.