Afscheid

Je wilt me niet meer horen
Ik heb teveel geluld
Met zeuren over zelfmoord
Pleit ik me vrij van schuld

De toestand van de wereld
Het loodzware bestaan
Ontken elke verantwoording
Ik heb het niet gedaan

Je ziet mijn verwaarlozing
Zelfgenoegzaam in m'n nood
Pareer ik elke boosheid
Met de dreiging van m'n dood

Elke poging me te helpen
Wordt telkens opgeslokt
Zwart gat van zelfdestructie
Waar ik mezelf heb ingelokt

Tot ik niet meer ben te redden
Mijn lot hangt af van jou
Trek je handen van me af
Dan ga ik hangen aan mijn touw

PS. Het is niet mijn bedoeling de draak steken met suicidale mensen, dit is enkel een visie die ik er soms van heb.

mjah vat je visie wel aardig maar je hebt het echt bevangen in een vreselijk gedicht...hoe simpel :)

Maar je punt is wel eerlijk en ergens heb je ook wel gelijk, wordt teveel gespot met zelfmoord, gedreigt met zelfmoord, terwijl dat juist het soort mensen zijn die het toch niet doen...

Is eigelijk ook een tekst bedoeld voor een nieuw nummer van mijn band... :)

Leuk woordgebruik, en knappe structuur van die woorden, (y)
Kvind het alleen wat "minder" in de laatste ( misschien zelfs onbewust de voorlaatste strofe) Je begin is sterk

En ik begrijp je visie jah...Maar het voorkomen van zo'n 'gevallen' valt niet te veralgemenen ;)