huilen,instorten
 

ik heb echt het gevoel alsof ik elk moment kan instorten,
er is een jongen waar ik heel erg verlieft op ben, maar het is volgenmsij onmogenlijk om iets te krijgen met hem, maar het is zo raar, ik hoef nog alleen maar aan hem te denken en ik begin te huilen,en word missenlijk en stort in, ik sta zowieso van alles meteen op instorten,

hebben jullie dat ook wel eens gehad, gewoon om aan het persoon te denken, die je kent, en begind te huilen, en wat hebben jullie eraan gedaa, om het te laten stoppen..

Lieve bizzz,

Ik begrijp verdomd goed hoe je je voelt, je wil niets liever dat hij jouw signalen beantwoordt, al is het maar met een blik in jouw richting. Maar ondanks dat dit momenteel misschien wel je grootste wens is, blijf je wel beseffen dat zonder hem de wereld ook gewoon doordraait...

En tuurlijk, als je verliefd bent, draait jouw wereld wel even om één persoon en denk je dat je alleen gelukkig zal zijn met hem aan jouw zij. Ik heb dat ook gehad, heb net een lange relatie achter de rug en kon me geen wereld meer voorstellen zonder hem. Helaas ben ik er op de harde manier achtergekomen dat er na hem ook nog gewoon leven is.

Ik begrijp uit jouw verhaal dat er nog meer dingen spelen. Dit is ook een reden denk ik waarom jij je zo graag wil vastklampen aan die jongen. Ten eerste omdat je troost zoekt en op het moment niets liever wil dan dat hij je dat zal bieden. Ten tweede omdat hij voor jouw nog je enige lichtpunt is..

Denk er maar over na, ondanks alles, keep it real
mocht je nog vragen hebben ofzo, pm-en kan altijd :)

Succes ermee meid! (y)

Liefs, Ka

jah, je hebt gelijk, maar het rare was, dat hij zich eerst helemaal naar mij toekwam, ik had het niet in de gate en nu is hij weg, ver weg... :( , en ik wil hem, en je hebt gelijk,
ik hoef me niet als een bezete persoon op hem te storten, maar ik wil gewoon een keertje liefde van iemand voelen, en zo ontzettent graag van hem..., ik voel soms ook liefde van andere mensen , maar met hem was het anders

->l&r?

maar hoord het niet bij ditte, dat ik meteen zow instord als ik maar aan hem denk..

Het gaat ook over liefde & relatie, toch?

Ik zal even overleggen met Kruimel en Quiana.

Nja, ik weet 't niet zeker of 't bij 'ditte' hoort omdat het hoofdonderwerp toch L&R is..

Quiana en ik zijn het er over eens dat het hoofdonderwerp (het instorten) op dit moment nog hier bij hoort, mocht het overgaan in een meer bij L&R horend onderwerp (liefde/relatie) dan zal de topic alsnog verplaatst worden.

Of Kruimels mening moet heel erg met die van ons verschillen.

okee, sorry van het verkeerd plaatsen, van dit topic,

hey bizzz,

hoe is ie nu? hoop dat je je wat beter voelt. Je zegt dat hij ver weg is, is er een manier om hem te bereiken? zoja, misschien is het dan verstandig om open kaart met hem te spelen, gewoon te vertellen hoe het zit aan jouw kant en hoe jij zijn signalen oppikte. klinkt eng, ik weet het, maar tis misschien voor jullie allebei wel zo fijn, weten jullie tenminste waar jullie aan toe zijn (en in dit geval is het voor jou belangrijk om te weten waar je aan toe bent, want onduidelijkheid is vele malen erger dan een antwoord die je liever niet wilt horen)

just an advice :) (y)

liefs, Ka

nog nooit gehad, dat is geen enkele jongen waard

Ja. Gehad. En niet zo'n beetje ook.
Wat helpt is tijd. En afleiding.

bedankt,

nee.. ik dacht ook dat ik dit nooit zou krijgen, ik was niet zown zielig meisje, ik had al problemen genoeg, en een probleem van een jongen, nee nee.. dat zou ik niet kunnen krijgen,

maartog, het is me gelukt :(

hij is niet ver weg in afstand, hij is op een andere manier ver weg, snappie? Maar hij was zo dichtbij, en hij blijft maar op het randje...

Tja, en of ik dit ken :| Bij mij is het op een gegeven moment zo erg geweest dat mijn stemming afhing van of ik hem gesproken had. Het is nu na al die maanden iets minder maar nog steeds heftig. Maarja, ik ben erachter gekomen dat ik hem niet had moeten vertellen hoe en wat, omdat hij het toch niet begrijpt en nu alleen maar meer afstand neemt.

Maarja zoals MargotTenenbaum al zei wat helpt is tijd en afleiding. Heel lastig, ik denk vaker dat ik hem pas kan vergeten als ik verliefd word op iemand anders....

jah, maar het stomme is dat ik hem de komde tijd niet meer zie, denk ik, ik weet niet meer hoe ik met hem in contact moet komen.. ik durf het niet meer, het is allemaal zo raar!!.. en ik hem hem ook al lang niet meer gezien..

beetje negatief hoor :p

Bizz ik herken het voor een gedeelte wel. Ik ben ook wel eens zo verliefd geweest dat ik me eraan heb vastgeklampt, maar achteraf ben ik wel zo blij dat het niets is geworden aangezien ze heel anders bleek te zijn dan ik eerst dacht.

In dit soort situaties (ja deze vorm van verliefdheid zie ik nog best vaak :p ) raad ik altijd aan om het te laten rusten, omdat het zo gemakkelijk kan veranderen in een obsessie. Misschien is het zelfs al een obsessie. En liefde is nou volgens mij juist iets spontaans. Laat je leven toch niet zo van hem afhangen meis.

Ik heb dit paar weken terug gehad en het duurde bij mij 2 weken. 2 weken alleen maar gehuild meerdere keren per dag. Maar het gaat weer over dus :).

als 1e jij bent echt lief, jij hebt me met mn andere problemen ook al heel erg geholpen, bedankt daarvoor...

het is geen obbsessie, denk ik..
het is gewoon dat ik me meteen zown intens klote voel, als ik aan hem denk,

:)


Maar stel je dat dan meer als een half jaar voor.....

Je hebt helemaal gelijk :)

tis alleen heel erg lastig, vooral als het al een obsessie is....

maar het is echt geen obsessie, (ja en ik weet dat mensen met een obsessie het meestal ontkennen),
ik heb een vriendin, en bij haar is het elke keer als ze verlieft word, een ware obsessie,
en zo is het bij mij 100% niet,

het is gewoon zo raar,

ik moet gewoon weer proberen contact te krijgen,
het is gewoon zow stom,
ik haat dit gevoel, ik wil gewoon samen met hem zijn,
maar hij is weg, en ik weet niet waar die is?, ik ben bang dat ie een vriendin heeft! ik word gewon kotsenmissenlijk bij de gedachte, ik ben de afgelopen 3 weken 8 kilo afgevallen, ik kots gewoon alles uit als ik aan hem denk, maar ik denk maar 3 keer per dag aan hem ofzow, alleen als ik nu zo op forum bezig ben, iets vaker..

ik sprak uit eigen ervaring ;) :) Maar het is in iedergeval ook niet gezond op de manier waarop jij het hebt.

Weet hij trouwens dat je iets voor hem voelt en waarom weet je helemaal zeker dat het toch niets kan worden? Sorry, ik ben een beetje nieuwsgierig :o

Maarja, over hoe je in contact met hem kan komen. Ik denk dat het onnodig is te zeggen dat je hem beter kan laten omdat dat waarschijnlijk toch het beste is voor jezelf. Hem steeds zien of spreken geeft alleen maar meer hoop.
Maarja, dit is wat mijn verstand mijzelf zegt, maar ikzelf kan en doe het niet... Maar misschien lukt het jou wel, maarja dat ligt natuurlijk ook aan de situatie. Kweet niet waarom hij onbereikbaar is voor jou. :)

mag ik je een pm- sturen, met alles erin?

Omdat ik voor de eerste keer ook zo in de problemen ben geraakt, ben ik er eens boeken over gaan lezen. (dit is overigens vorige week gebeurd :p vrij vers dus ;))

Ben je passief in bepaalde dingen? Ben je gestopt met <vul hier iets in> omdat je er geen zin meer in hebt sinds....?

Probeer je hopeloos contact te zoeken? Zie je hem als "DE ENE WARE"?

ik zie hem niet als de ene ware, absoluut niet, het is zelfs voor mij nog moeilijk te beseffen dat ik hem echt leuk vind, dat was eerst niet ( ivm met goede vriendschap, die er eerst was)..

ik ben gestopt met? eeuhhh... nx eigenlijk!!

Heb precies t zelfde als je gehad maar ik kende er totaal niet was op t eerste oog gelijk verliefd op dr. Maar heb met valentijns dag keihard blauwtje gelopen :( :o
Maar kan me nog steeds niet normaal gedragen als ze in de buurt is of als ik dr zie..... niet uit woorden komen stotteren enzo :o
Wat ik niet als prettig en gezond ervaar :s
Terwijl ik niet meer verliefd op dr ben dus dat ik zo reageer wel wat vreemd is?


Wat ik er aangedaan heb? voor me gevoelens uitkomen.
Voelt de ander hetzelfde dan gaat dat gevoel van instorten over in feest.
Voelt de ander niets voor jouw? Janken en verder gaan er is dan niets anders dat je kan doen.

ik hoop dat er dan snel feest is,

Ok, dat is positief.

ik weet dat dat positief is, (als je kijkt of ik mischien geobserdeert ben door hem..)
maar waarom voel ik me dan zo klote,en zo verweg,
er zit eigenlijk nog een heel verhaal achter, maar dat kan ik niet op dit forum zeten (ivm, mensen die ik ken zitten hier ook)

Hoe relevant is dat verhaal? Zou het veel invloed hebben op je reactie?

zou ik jou eens sturen, (het is mijn geschiedenis met die jongen?)

Ik vind het best, hou hier wel rekening mee in je overweging het mij te laten lezen:
- Anderen in deze discussie weten dan nog niet waar het over gaat, alleen jij en ik.
- Ik ben geen psycholoog, nog psychologie-student, nog hulpverlener in welk opzicht dan ook.
- Ik probeer objectief te blijven, maar zoals je uit mijn eerste reactie kan lezen ben ik nu zelf ook enigzins verward, dus misschien lukt dat niet helemaal ;)

Als je het wil sturen na dat gelezen hebt: PM of mail, beiden kan.

eigenlijk, weet ik niet of ik het wel wil sturen, ik wil je ook niet teveel tot last zijn!!

Hey,
hetzelfde geldt voor mij :) En ik denk niet dat je iemand tot last bent als je je verhaal wilt doen. Anders zouden ze niet reageren ;) Maar mocht je nog willen mij kan je in iedergeval pm'en of mailen :)

dankjewel, :)

ik zal vanmiddag het verhaal mischien nog eens uittypen,
(ik heb het namenlijk 2 dagen geleden gewist, omdat ik bang was dat mn ouders ofzo het zouden lezen,)(ze kennen hem!), en ze doen altijd een beetje raar over hem praten, alsof het de grootste loser van de hele wereld is!, maar dat is ie niet!

mja, dat ken ik, maar dan is het bij mij eerder dat ze weten dat ie samenwoont, had ik zelf verteld. Maarja na nader inzien had ik beter helemaal niets kunnen zeggen :| achja...

vandaag heeft mijn moeder nog even een opmerking tegen me gemaakt, toen we het toevallig over hem hadden, (ik had een keer iets fouts tegen hem gedaan), en dat moest ze me nog maar even fijntjes meedelen, wow dat kwam echt als een klap aan!, want ik had dat een beetje heel erg verdrongen!

vrijdagmiddag liepen ik en een vriendin door de stad, en toen kwamen we hem en een vriend tegen, die vriend meteen helemaal hooi,hooi zeggen enzo, dus wij even staan praten, maar er kwam bijna niks van hem uit,

maar daarna waren we toevallig in dezelfde winkel, en ik stond in de rij, en ik zag gewoon weer steeds dat hij me volgde,
en me aankeek, totdat ik dan weer het oogcontact moest verbreken, omdat ik daar niet tegenkon, :s

en nu ben ik al het hele weekend helemaal down..:(:(

Waarom? Is oogcontact geen goed teken? Trek eens de stoute schoenen aan zou ik zeggen (maar wel voorzichtig ;)).

jah, maar er is iets met die jongen,
Ik heb vaker in mijn leven een jongen versiert, en ook vaak genoeg de stoute schoenen aangetrokken, en nu ik deze topics nalees lijk ik wel een meisje van 12,

maar die jongen heeft zoiets raars over zich heen hangen.. wat ik niet kan beschrijven :S

:(

Meid, klinkt allemaal bijna hetzelfde als waar ik nu mee zit. Zij kwam een halfjaar terug naar mij toe, vond mij leuk ,ik vond haar ook leuk, en toen het net wat begon te worden kapte zij het af. Zit der nog steeds erg mee, en zo nu en dan heb ik ook mijn downfalls (vanochtend nog). Tja, kan je niet echt goede raad oid geven, maarre, sterkte, ik weet waar je doorhen gaat.

ik kan er allemaal over mee praten ik ben ziek geworden van ellende. lees mijn onderwerp bij psychologie: je down voelen na afwijzing in liefde

ennu bizz ik begrijp je 100% echt helemaal ik weet wat je doormaakt hoe klote je je voelt ik heb dit gevoel zelfs nog nooit met een ex gehad, en met deze jongen heb ik nooit wat gehad we hadden bijna wat en dit komt veeel harder aan ik ben ook helemaal kapot van ellende heb het gevoel alsof ik in een groot diep gat ben gevallen twas alsof de grond onder me voeten vandaan gleed :-(

en jij blijft maar vallen en vallen..
:(

ik kan het niet meer, ik zie nu hoe hij een nieuwe toekomst opbouwt, (dat hoor ik), maar zelf blijf ik hangen,

ik heb de laatste tijd alles gedaan, om hem te vergeten, want nu hij naar een andere school is, (hij heeft eindexamen gedaan, en ik moet nog 1 jaar)
zal ik hem toch niet meer zien, en krijgt hij een nieuw leven,
en in de vakantie heb ik hem niet meer gezien, (heel soms stuk of 4 keer maar)
en ik moet ook een nieuw leven krijgen,
maar ik ben erachter gekomen, dat ik me moet openstellen, voor mn gevoelens, ik kan niet alles afschermen, er is een rede waardoor ik missenliijk word als ik zn naam hoor/lees/
waarom ik zovaak aan hem denk,
daar moet ik me nu gewoon voor opensstellen, en niet als die missenlijkheid komt, de gedachten snel wegduwen, en doen alsof er niks aan de hand is, want ik weet dat er iets aan de hand is, maar zolang ik het niet voor mezelf wil zien, en er over wil denken lukt het niet, ik denk wel aan hem, maar niet over onzze problemen,

niet dat er zoveel zijn, maar dat maakt me juist zo missenlijk,

ook heb ik zn paar spullen, weer gewoon op de oude plek gezet enzow,

en ik keek eerst een "beugelbekkie" (die tekenfilm serie op zo'n kinderzender), en daar had dat meisje een probleem met haar ex,
en ze wou het verhelpen, maar alles wat ze deed ging fout,
toen gaf iemand haar de raad, zoiets van "Er kan veel gebeuren in de tijd dat je niks doet,en er niet bent" ofzoiets, maar op de een of andere manier, heeft me dat geraakt :S, en heb ik nog hoop..
mischien krijgen we na de vakantie weer contact,