Tranen
 

Tranen

Tranen in je ogen,
Tranen op je wangen…
Tranen…
Jouw tranen die zacht de grond raken…
Tranen die je niet kon tegenhouden,
Hoe graag je ook wilde,
En hoe had je ook probeerde…
Tranen die je liever niet zag gaan,
Maar die toch hun weg vonden,
Naar die enge wereld om je heen…
Die enge wereld,
Waar jij liefst van al niets meer mee te maken wil hebben…
Tranen om een wereld,
Waarin je woont… Maar ook weer niet…
Tranen om een wereld,
Waarin je jezelf niet kan terugvinden, waar je jezelf niet kan zijn…
‘Alleen is maar alleen’…
Maar in zo’n wereld…
Sta ik niet verbaasd als je alleen wil zijn…
Tranen…
Tranen om die enge wereld…
Waarin je mij verloor…

29-07-2004


***********


Dit gedicht heb ik zelf geschreven, naar aanleiding van al mijn problemen die ik de afgelopen 2 jaar heb gehad...

mooi:)

gevoel en boodschap zijn echt super goed overgekomen.
De stijl vind ik wat rommelig, ook de woordkeuze soms. Bijvoorbeeld het eerste deel, daar heb je steeds het woord tranen gebruikt, na een tijdje wordt dat herhaal vervelend.
verder loopt het prima.

Kan alleen maar bevestigen wat anniemoppie zegt. Probeer anders die ... ook wat weg te doen, ik vind dat nogal storend