Bedrogen..
 

Ik zie je,
door de glazen ruiten.
Met iemand,
die ik niet ken.

Waarom,
weet ik dit niet?
Waarom,
is mij niks verteld?

Bedrieg je me nou,
of is dit wat anders?
verbeeld ik me dit,
of zit je echt te zoenen?

Zoveel vragen,
maar toch,
moet ik rustig blijven,
wat doe je me aan?
______________________________
Wat doe ik goed/fout? :)

...?

Goed; de twijfel die uit het gedicht spreekt, zonder dat deze geforceerd wordt opgewekt door de vraagstellingen. Verder vind ik het een mooi onschuldig gedicht, als iemand die deze situatie nog nooit heeft meegemaakt en 'even niet meer weet wat ie er mee aan moet'. Dat spreekt me aan, het raakt me écht, merk ik nu.

Fout wil ik het eigenlijk niet noemen, haha. Waar je op zou kunnen letten:
- probeer niet alles té expliciet te vertellen, speel eens met vermoedens; laat de lezer eens wat raden. Verwoord dingen op een 'vage, abstractere' manier zegmaar.
- de laatste zin zou ik op zichzelf zetten, dus een witregel na 'wat doe je me aan?', want deze zin is niet écht een direct vervolg op de vorige regel. Op deze manier heeft het volgens mij meer effect.
- omdat het imo mooier klinkt; niks --> niets en nou --> nu. Op één of andere manier geef ik daar sterk de voorkeur aan, maar dat is dus persoonlijk.
- Na 'moet ik rustig blijven' zou ik ipv een komma een puntkomma zetten, dat maakt het wat spannender, lijkt mij.

Conclusie: Ik moet het wat spannender maken en niet alles al verklappen, vage woroden, beetje raar en ietwat onduidelijk.. ;) :) .. Ik zal er proberen erop te letten.. :cool:

voor de volgende keer... geen opsomming van vragen meer doen, alhoewel het al minder is geworden.

Ik vind het toch nog steeds proza. :s