Ik ben…
 

Ik ben…

Ik ben pijn, ik ben evenwicht,
Ik ben de zon, misschien maan.
Ik ben de dag, en soms de nacht,
Ik ben er wel, ik blijf bestaan.

Ik ben de draad, het spinnewiel.
Ik ben de dageraad, de fluistering.
Ik kan niet geloven, ik ben geloof,
Ik ben het daglicht in verduistering.

Ik ben de wond, die niet geneest,
Ik ben de compliment, het weggaan.
Ik ben het einde, en ik ben het begin,
Ik ben mijn verhaal, en er ver vandaan.

Ik ben de duisternis, ik ben wachtend,
Ik ben de tijd, die aan me voorbijgaat.
Ik ben de muziek, die alsmaar speelt.
Ik ben jou, en dat waar jou voor staat.

Ik vind 't leuk.. maar het verveelt snel, ik ahd moeite om 't uit te lezen.. misschien omdat telkens ongeveer 'tzelfde is..

Er vielen me twee puntjes op: imo is het het compliment, en moet in Ik ben jou, en dat waar jou voor staat. de tweede 'jou' niet 'jij' zijn?

Ik vind het eerlijk gezegd niet zo'n bijzonder gedicht; ik vind vaak bij dit soort gedichten dat er op een gegeven moment teveel moet worden gezocht naar mogelijkheden om de vorm vol te houden. Dan verliest de inhoud wat aan kracht vind ik, en gaat het alleen om de herhaling en woordspelingen ed., wat ik eigenlijk zonde vind. Ik vind het niet slecht, dat zeker niet, maar je kan beter :).

Wel heel leuk om weer eens iets van je te lezen, trouwens :).

Ik dacht dat je ermee gestopt was :o. Wel leuk om weer wat van je te lezen :), maar helaas moet ik me wel bij het commentaar van xineof aansluiten

en nog steeds word ik geshockeerd door je avatar, omdat ik er alleen maar een keutel of een dildo in zie xD

en sommige zinnen vind ik er niet in passen... dan blijf ik zeg maar haken

bijvoorbeeld: Ik ben de wond, die niet geneest,
Ik ben de compliment, het weggaan.

bij "het weggaan" blijf ik om de een of andere reden steken