moet ik het negeren?
 

mijn mams is zo'n slechte mams nog niet maar ze zeurt nogal over gewicht en alles. Zelf is ze hartstikke slank (en na wat eetproblemen) ben ik dat nu ook en oooh wat vind ze dat mooi en nu ik weer wat meer ga eten is het weer van ''zo was dat je laatste dan'' en ''je moet nu niet dikker worden'' etc. Ik ben net blij dat ik weer normaal ga eten maar dit werkt niet echt mee. Ik begrijp haar ook niet, want toen ik de hele vakantie lang niets at en bleek als een spook zag maakte ze zich plotseling wel een beetje (veel te weinig als je het mij vraagt) zorgen over een eetstoornis. Maar volgens mij maakt ze zich nu meer zorgen over dat ik aankom. Ze zegt dan ook (om het erger te maken): nu ben je mooi, eerst was je een beetje aan de dikke kant.
Door haar zijn eigenlijk mijn eetproblemen begonnen.
Dus asjeblieft... ik weet dat wat zij zegt zo slecht als vergif voor me is, dus moet ik haar ontwijken?? Mijn eigen moeder?

nee ik zou haar niet ontwijken maar eerlijk zeggen dat je gewoon wil eten. Zij moet je accepteren zoals je bent met al je plussen en minnen. Al kan ik het geen min noemen dat jij wil gewoon wil eten.

de confrontatie dus...

jep.....

maar dit hoort meer thuis op psychologie forum denk ik

Dat denk ik ook, ja.

De Kantine/Het Terras ---> Liefde & Relatie

ik snap het niet...je moet je kind nemen zoals ze is....als het ongezond gaat worden okay....mijn ma zit ook altijd te zeiken, wij zijn geen slankerds, het zit inde familie...ik hou van eten dus ben gewoon wat dikker....ik hoef maar in de kast te kijken of ze zeikt alweer, als ik zeg dat ik moe ben of hoofdpijn heb ligt het aan mijn gewicht etc...alles draait om mijn gewicht....en dan zegt ze dat ze dit doet om mij te helpen zodat ik niet nog meer aankom, maar het werkt alleen maar averrechts....van kind af aan word ik geconfronteerd met mijn gewicht en ik ben alleen maar dikker geworden (ik heb ook eetproblemen, alleen andersom van jou, ik ben er verslaafd aan, en das echt serieus...geen gein ofzo:s en helemaal niet leuk) maargoed...ik snap wat je bedoelt, je moet je kind juist steunen....je moet gewoon niet luisteren wat je moeder zegt, dat maakt je alleen maar onzekerder, je bent ook mooi als je wat dikker bent....je hoeft niet broodmager te zijn om mooi te zijn....ik ben dik en ik heb ook een vriend en hij vind mij mooi en sexy...wat ik in het begin niet geloofde maar naarmate de tijd voorbij gaat ben ik zekerder geworden en luister niet of nauwelijks nog wat mn ma te zeiken heeft...

gewoon niet luisteren dus..............

tnx!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

je begrijpt me... en voor ik ging ''lijnen'' (uithongeren) at ik ook vaak terwijl ik niet eens honger had, of dikwijls al helemaal vol zat. Dat kwam omdat ik een soort van MOEST lijnen en dan kreeg ik het gevoel dat iedere keer de laatste keer was dat ik kon eten waardoor ik mezelf helemaal vol propte... maar toen ik daar over heen was werd alles alleen maar erger en ik ben er nu eindelijk achter gekomen dat zes kledingmaten kleiner en een tevreden moeder mij niet gelukkiger maken (integendeel) dus ik heb er alles aan gedaan weer normaal te worden. Mijn zelfbeeld is helemaal veranderd, ik wil nu zelfs (wonder boven wonder) wat aankomen, mijn ronde vormen weer terugkrijgen en weet dat ik mooier ben als ik in plaats van skeletarmpjes weer wat vrouwelijk spek krijg... :) .... en het is niet zo makkelijk om je zelfbeeld te veranderen en ik ben er dan ook heel trots op maar ik weet dat ik nog steeds vatbaar ben voor dingen die mijn moeder zegt... of iemand anders... één opmerking kan al genoeg zijn...

Idd, zeg haar gewoon eens duidelijk hoe jij je bij deze situatie voelt. Confronteer haar ermee, en kijk hoe ze dan reageert.

Ouders zijn er voor om een kind van een eetstoornis af te houden en niet andersom. Idd, ga gewoon praten, dat is het beste.

Als je wil eten doe je dat toch? Of zitten er hangsloten op alle kasten bij jullie?

zou jij het leuk vinden om snel wanneer mams en paps het huis uit zijn je vol te proppen om vervolgens de schone onschuld te gaan spelen? neeh...

Als mijn ouder(s) mij zouden verbieden iets te eten te pakken zou ik de politie bellen.

DAAR gaat het om! ronde vormingen! dat is vrouwelijk, een vrouw hoort een dikke kont en bovenbenen te hebben....dat is gewoon vrouwelijk! dat is iig mijn mening!

ik denk trouwens dat je een typfoutje heb gemaakt....trots? dat je nog vatbaar ben voor de dingen die je moeder zegt??? juist niet lijkt mij???
Breek me de bek niet open, ik draag alleen maar zwart zwart zwart, en dan zo nu en dan een spijkerbroek....ik heb een beige broek en een witte in mijn kast (maar die witte pas ik niet meer dies van 3 jaar geleden, 2x aangehad)....
laatst had ik verjaardag van een vriendin, het was mooi weer enzo dus ik denk ik wil even van dat zwart af....ik kom beneden en weet je wat mijn moeder zegt? 'Ilse dat ziet er niet ui!' dat deed pijn....ik zie er dus niet uit!:s....mijn vriendin zei dat ik me niet moet laten beinvloeden door mijn moeder, wan tik zou die avond bij hun zijn en niet thuis, mijn avond was door die ene opmerking echt verpest.....mijn moeder zegt dan dat ze het zegt uit bescherming...omdat beige of lichte kleuren nog dikker maken...:s
later heb ik die broek bij mijn vriend aangehad en hijvond het een leuke broek, dus die heb ik nu daar liggen....voor mij is het dus heel erg moeilijk om door die zwart te breken...ik vind zwart een mooie kleur hoor, daar niet van, maar ik draag nu al 4 a 5 jaar lang alleen maar zwart en af en toe een kleurtje..maar dat is het afgelopen jaar niet geweest:s ik voel me zo somber...maargoed hiermee wil ik zeggen dat ik ook mega-vatbaar ben voor wat mijn ma mij wijs maakt....en daar ben ik juist helemaal NIET trots op....

meisje, probeer net als ik nu ga proberen, gewoon lekker jezelf te zijn, kom wat kilo's aan dan ga ik mijn kleding stijl veranderen, zonder wat aan te trekken wat onze bazige moeders erover te zeggen hebben....!!

-xxxx-

Dat is gewoon objectief vast te stellen, hoor.

maar wat ik vergeten ben is dat ik na die opmerking dus een andere broek ben gaan aandoen!!! :(

misschien dat ze behoefte heeft aan minder zware maatregelen.

*herkenning* :(

Ja, dit ken ik wel. Altijd als ik iets eet (chips, snoep of soms zelfs brood of avondeten) is het zo van: 'Niet teveel he?' of 'Geef maar aan mij' of ze pakt het gewoon. Want 'Je bent zo wel mooi hoor, maar je moet niet dikker.'
Belachelijk toch? Als ik wil eten, eet ik. Mja, ik ga me nu vaak schuldig voelen als ik iets heb gegeten.
En als ik iets ben afgevallen, zoals nu, zegt ze dat ik er veel beter uitzie. En als ik weer een beetje aangekomen ben zegt ze: 'He! Je gezicht is ook weer boller geworden' of 'Die broek zit veel strakker dan toen je hem kocht.'
Allemaal van die kleine opmerkingen die ik dagelijks te horen krijg,. Ik probeer het wel te negeren, maar dat lukt niet. Ik heb het er ook al heel vaak met haar over gehad. Want ze bemoeid zich overal mee. Zelf mijn vader heeft het gezegd.
Dan zegt ze sarcastisch: 'Ja, wat ben ik toch dom he?!' of 'Ok, ik zal erom denken' (wat ze dus niet doet, of alleen een paar dagen doet)

(goede topic trouwens)

Mijn moeder zegt altijd dat ik mijn buik moet inhouden. Dat gaat soms zo ver dat ze zegt dat ik wel 6 maanden zwanger lijk. :mad: En ze heeft altijd commentaar op mijn kleren, als ik een iets te kort truitje aan heb, zegt ze wel een paar keer dat ze mijn rug ziet (en dan op zo'n toon dat ik wel door heb dat ze dat helemaal niets vindt). Maar dat zegt ze alleen tegen mij, terwijl je bij mijn zusjes meestal veel meer ziet.
Vroeger was ik daar erg vatbaar voor, ik ging heel veel lijnen, omdat ik haar wilde laten zien dat ik ook slank kon zijn. En toen ik heel slank was (dun eigenlijk), ongeveer een half jaar geleden, zei ze tegen mij en iedereen dat ze zo trots op me was. Nu ben ik weer wat aangekomen en meteen begint ze weer met haar opmerkingen dat ik mijn buik in moet houden.
Maar nu probeer ik daar niet meer naar te luisteren (wel moeilijk) en ik ben ook al een paar keer flink boos geworden en gezegd dat ze dat altijd tegen mij zegt en niet tegen mijn zusjes. Toen was ze wel even stil.

WAAROM ZIJN ALLE MOEDERS ZO BEMOEIERIG:s:s:s

Je moet het niet negeren, maar zoals al eerder is gezegd gewoon de confrontatie aangaan. Moeilijk. Ik weet het. Mijn moeder zeurt ook de hele tijd dat ik te dik ben en wijst me op het feit dat ik toen die ene keer zoveel was afgevallen etc etc. Ik word er helemaal gestoord van, maar ik heb mijn eigen principe waar ik me aan hou. Ik ga niet meer op de weegschaal staan. Zolang ik me goed voel vind ik het best. Als dat niet zo is wil ik wel wat afvallen (of misschien in jouw geval aankomen?).. Daar heeft zij niets meer over te zeggen. Ik ga de confrontatie aan of ik zeg gewoon ja ja..
Maarja, door dat gezeik heb ik altijd meer zin om iets te eten..
Succes!