verblind voor het kwade..
 

En dan denk ik,
dat je me kust.
Maar dan, opeens,
een klap!

doe mijn ogen open,
niemand.
mijn voeten,
rennen zo hard.

ik zie,
een rennend meisje.
jij bent het,
toch nog lief.

Je doet me zoveel,
kwaad.
maar het goede,
voel ik.

als ik je zie,
toch weer zoet.
je kijkt boos,
maar toch lief.

Ik ben verblind,
voor het kwade.
ik ben veblind,
voor wat er mis is.

dit stukje vind ik heel erg mooi...verder weet ik niet goed wat ik van je gedichtje moet denken....apart

Wauw, je gaat vooruit zeg! Dit is inderdaad wat ik bedoelde m.b.t. de schrijfstijl; vooral de eerste strofe vind ik erg gaaf, je durft nu wat meer af te kappen en wat meer de woorden hun werk te laten doen; zo zie je dat je niet altijd volledige zinnen moet schrijven, op deze manier gaat het erg leuk :).

Verder vind ik het onderwerp leuk, omdat je er vaker over schrijft is het misschien een ideetje om er eens een korte serie van te maken, waarin je dan een bepaalde ontwikkeling in de relatie tussen de ik-persoon en de jij-persoon beschrijft :).

Je bedoelt dat ik een mix maak tussen wat gedichten die ongeveer op hetzelfde uitkomen? Ik zal eens kijken!:) Goed idee! (y)

Waw, ben onder de indruk. Je bent echt wel zeer goed aan het evolueren...way you go (y)
Doe zo voort zou ik zeggen!